หากบอกว่าคิดถึง จะซึ้งไหม บอกมาจากหัวใจชายช่างฝัน ร่อนเร่พเนจร นอนกลางวัน เพื่อดูจันทร์ ข้ามฟ้าทั้งราตรี ดื่มกินความคิดถึงจนซึ้งซาบ อิ่มเอิบอาบไอพระจันทร์อันสดสี ฝากจารึกลมหายใจในบทกวี ไม่ยึดติดชีวิตนี้ กว่าที่เป็น ไม่ฝืนฝันจะยิ่งใหญ่กว่าใครอื่น ไม่ฝ่าฝืน สร้างราคากว่าที่เห็น กตัญญูรู้ค่าความลำเค็ญ มีพระจันทร์วันเพ็ญ เช่นรางวัล ตัวตนนั้น แน่แท้แค่มายา มีขึ้นมาแล้วสลาย คล้ายความฝัน จะจริงจังกับมันไปทำไมกัน ชีพแสนสั้น มันก็คล้ายดอกไม้บาน บานชั่วครู่แล้วก็โหยโรยกลีบร่วง สุดจะทวงวันชื่น คืนแสนหวาน ความสวยเกิดแล้วก็ลับไปกับกาล ที่อยู่นาน คือดอกไม้ในใจคน อยากให้รักเบ่งบานในใจของเธอ จึงเสนอ "ให้ความรัก" อีกสักหน ที่เคย"ขอความรัก" มักอับจน มิ่งกมลจะรับไหม ใจปอนๆ ไม่รับไว้ก็ไม่เห็นว่าเป็นทุกข์ ฉันยังสุข ยิ้มร่าหน้าสลอน ไร้ที่ไปก็ให้เร่พเนจร ไม่ทุกข์ร้อน ยังเริงร่ายว่ายแสงจันทร์ หากบอกว่าคิดถึง ไม่ซึ้งพอ ใจไม่ท้อ ขอสุขแต่แค่ในฝัน ความรักให้ไปแล้วก็แล้วกัน ดอกไม้นั้นบานในใจไม่เคยโรย
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน 10 ก.พ. 2553 12:17 น. - ID 132932 
1417
0
0
10 กุมภาพันธ์ 2553 15:38 น. - comment id 1098009
คิดอย่างนี้สิถึงได้มีแต่ความสุข
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
