คอยครุ่นคิดคะนึงถึงคราวนั้น แม้คืนวันผันผ่านไปนานแล้ว ยังฝังจิตจดจำอยู่ในแวว ลอยแผ่วแผ่วติดตาอยู่มิลืม คืนสิบสี่ปีนั้นยังจำได้ ต่างสดใสในอ้อมของความปลื้ม ท่ามแสงดาวแสงจันทร์อันดูดดื่ม ต่างหยิบยืมเวลามาแบ่งปัน จนรุ่งสางต่างจากแล้วจางหาย ดั่งสายลมพรมจูบให้วูบฝัน เช่นน้ำค้างต้องแสงแห่งตะวัน ลอยจากกันไม่เหลือไร้วี่แวว เพียงเหลือไว้ให้คิดและรู้สึก ในส่วนลึกลึกลงจนใจแผ่ว ต้องแอบเก็บความรักมาเป็นแนว จวนถึงแล้วคืนนั้นฉันมิลืม
ภูมะ 13 ก.พ. 2553 15:45 น. - ID 133014 
1195
4
0
13 กุมภาพันธ์ 2553 18:19 น. - comment id 1099253
ความรักความหลัง..อยู่ในความทรงจำเสมอ..ถึงแม้อยากลืม..ก็ไม่อาจลืม...
14 กุมภาพันธ์ 2553 09:39 น. - comment id 1099512
15 กุมภาพันธ์ 2553 19:11 น. - comment id 1100107
ฅนรักของผมเค้าได้จากโลกนี้ไปแล้วครับ แต่ผมก็ไม่เคยคิดจะลืมเค้าเลยเหมือนกัน
15 กุมภาพันธ์ 2553 17:32 น. - comment id 1100230
ลืมไม่ลง ก็เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดีดีค่ะ
21 กุมภาพันธ์ 2553 02:24 น. - comment id 1102690
หยาดน้ำค้างกลางหาวเมื่อคราวฝัน รับตะวันขวัญพี่ฤดีหวาน แสงสะท้อนตอนเช้าเคล้ากลอนกานท์ ว่ามินานกาลหายสลายคืน ไยปล่อยฝันวันเก่าให้เศร้าหมอง ใจเราสองปองรักฤาหักฝืน ปล่อยให้เจ็บเหน็บหนาวร้าวกล้ำกลืน สุดจะขืนยืนรับกับน้ำตา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
