ลืมทุกคำลำทุกคู่

แก้วประภัสสร

ปลายต้นสักปักต้นส่ายป้ายต้องสึก
จำใจนึกจึกใจนำจำใจหนอ
ปลีกล้วยแยกแปลกกล้วยยีปีก่อนยอ
คล้ายบ่นบอคอบ่นบี้คลี่บ่อนบาย
ต้นผักกาดตาดผักก้นต้นผักก่อ
ผึ้งบินรอผอบินร่อนผ่อนบินร่าย
ผีเสื้อเเล่นเเผ่นเสื้อลี้ผีสุดลาย
กางปีกส่ายก่ายปีกสางก้างไปกิน
เห็นดอกไม้ให้ดอกเหม็นเห็นผึ้งหลีก
แอบไปปลีกอีกไปแอบแปลบปวดสิ้น
ดอกอะไรไรอะดอกยอกดวงจินต์
สาต้องดิ้นสิ้นต้องดาพาตื่นตัว
ลืมทุกคำลำทุกคืนลื่นหลัดหลัด
เราเห็นชัดรัดเห็นช้อยคล้อยสลัว
เมื่อต้นดีมีต้นหมายคล้ายเกรงกลัว
จำต้องชั่วจั่วต้องจำทำนองตาม
ทำเยี่ยงโจรโทนเยี่ยงจำคำบอกเล่า
ย่องตัวเบาเยาว์ตัวบ๊องส์ต้องถูกหยาม
เขียนกลบทขดกลเบียดละเมียดงาม
ไม่เกรงขามมามเกรงขลักกลักกำกวม
คุณว่าไหมใครว่าคุณการุณเถิด
ปล่อยไปเกิดเปิดไปกล่อยพลอยถูกสวม
เขาข่มขืนขื่นข่มเขาเอาไปรวม
เตะจนน่วมต่วมจนนิ่มแม่อิ่มเอม
เขียนเล่นลองของเล่นลิ้นไม่สิ้นซาก
ให้หายอยากหากหายเย็นเป็นเกษม
ก่อนจะบ้ากล้าจะบ้วนชวนปรีเปรม
หมึกมันเข้มเม้มมันขั้วกลัวจริงเรา
หยุดแล้วน้องย่องแล้วหยุดมุดหน้าวิ่ง
อันที่จริงอิงที่จำขำขันเขา
เห็นเขียนเล่นเห็นเขียนหลอกหยอกเบาเบา
กราบแล้วจ๋อกอแล้วเจ้าเราบ๊ายบาย
แก้วประภัสสร
16/09/2553