คำฉันท์ชีวิตฉัน

ไก่เอยช่างขัน

อยู่ไกลซะสุดแสน  นฤแดนทิมักคุ้น
จำห่างละไออุ่น  อรอก ธ มารดา
คิดถึงคนึงนัก  นคลักษเคหา
ข้าผู้กุมารา  อนุบุญกรรมบัง
ชาตินี้บ่เสพสุข  มหทุกขภัยพรั่ง
จำห่าง ณ เรือนรัง  ทรมานจิตใจ
ยังกรรมต้องรับ  มหึทัพโรคภัย
เจ็บอกระบมใน  กยสังฆขารา
แต่บุญญะเคยก่อ  ทนุพอจะหนุนข้า
ให้มีผุเมตตา  อณุเคราะหชีวัน
ให้พึ่ง ธ ใบบุญ  กรอุ่นทิแบ่งปัน
ก่อเกิดพลังพรัน  คณนับกมลพร
ช่วยต่อทิวารา  ติรข้าพทุนรอน
ให้กินและให้นอน  บ่มิขาดละสักวัน
หากคืนกยาแกร่ง  ดุจแสง ณ แห่งฝัน
คลายเศร้าทุเราทัณฑ์  ปรสิตก็ปริดปรง
ขอจบละเวรก่อ  อุรพอมิขอส่ง
ต่อกรรมเวียนวง  ยุติกรงละกรรมเกวียน				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน