อัลมิตรา 22 ธ.ค. 2553 11:53 น. - ID 138427 
29070
22
0
22 ธันวาคม 2553 12:11 น. - comment id 1175177
เป็นตะวันนั้นถักจักรวาล เด่นตระการสุกสกาวเช่นดาวเหนือ แม้ไม่แรงเจิดจ้าฟ้าแดงเจือ ก็เป็นเชื้อชีวิตสถิตเนา โลกหมุนเวียนเปลี่ยนวันพร้อมจันทร์ฉาย สรรพสัตว์หลากหลายขยายเหล่า มีวันคืนตื่นหลับรับแสงเงา รอรุ่งเช้าชื่นบานสราญนะ .... เดี๋ยวก็เช้าแล้าน่า
22 ธันวาคม 2553 12:14 น. - comment id 1175179
เพียงตะวันยอแสง......มิใช่แจ้งจุดจบหมาย เพียงผันให้แขคลาย....เปล่งทอทับจับประโลม รอผลัดพรุ่งมุ่งจร......สาดสีอ่อนสายอุ่นโหม ปลุกเหล่าแลครึกโครม.....บรรเทิงชีพบนทางจร.. หวัดดีครับคุณอัลฯ เข้มแข็งเสมอนะครับ..
22 ธันวาคม 2553 13:30 น. - comment id 1175204
ยามอาทิตย์อัสดงเจ้าจงพัก- ผ่อนคลายความเหนื่อหนักอย่าหักโหม เพื่อวันพรุ่งรุ่งแจ้งแสงชะโลม ขึ้นถาโถมบนโลกหล้าอีกคราครั้ง
22 ธันวาคม 2553 13:31 น. - comment id 1175206
เอา ยอ ยัก มาส่ง
22 ธันวาคม 2553 13:40 น. - comment id 1175210
ยามท้อแท้แม้อาทิตย์ยังคิดสั้น แค่โลกหมุนผลัดวันใช่สูญหาย หัวถึงหมอนนอนหลับกลับสบาย ไม่ถึงตายสดใสวันใหม่เยือน ยามอาทิตย์อัสดงตรงขอบฟ้า ควรมองเห็นคุณค่าคล้ายเป็นเพื่อน สาดสีทองส่องสว่างก่อนลางเลือน เพื่อย้ำเตือนตอนแจ้งมีแสงงาม วันพรุ่งนี้ยังมีความมุ่งหวัง มวลพลังเอ่อท้นยังล้นหลาม กำลังใจไม่ลดราพยายาม ต้องก้าวข้ามอุปสรรคที่ดักไว้ บททดสอบเหมือนเป็นแบบฝึกหัด เพื่อสกัดคนขลาดให้พลาดได้ จึงขอเป็นเพียงหนึ่งกำลังใจ ให้ต่อสู้ผ่านไปอย่างทรนง... อย่ากลัวเลย ยังมีทางนี้อีกคน ก็เราเป็นเพื่อนกันมิใช่หรือ
22 ธันวาคม 2553 14:05 น. - comment id 1175222
กำลังใจใหญ่หลวงดวงสีส้ม ดวงกลมกลมลอยฟ้าอย่างกล้าแกร่ง จะแรกขึ้นอ่อนสุรีย์ส่องสีแดง หรือจะแทงแสงกร้าวคราวเที่ยงวัน ก็คือจ้าวทรงพลังอย่างเข้มข้น ทั่วสกลอุ่นไอได้ปลอบขวัญ สาดแสงทองส่องสว่างกระจ่างครัน สืบสุขสันต์ส่องกมลทุกหนทาง ยามอาทิตย์อัสดงแสงลงทอด มิใช่มอดม้วยมรณ์..แค่จรห่าง เพื่อจะกลับคืนเส้นไม่เว้นวาง ทนอ้างว้างชั่วคืนเพื่อตื่นชม...
บินมาสม่ำเสมอนะคะพี่สาว... แซมค่ะ
22 ธันวาคม 2553 14:12 น. - comment id 1175227
เธอเห็นท้องฟ้านั้นไหม เราจะคอยห่วงใยอยู่ทุกแห่ง ไม่ว่าอาทิตย์อัสดงจะเปลี่ยนแปลง ลับขอบฟ้าไร้แสงปลายทิวา มาอยู่เป็นเพื่อนยามอาทิตย์อัสดงค่ะ
22 ธันวาคม 2553 14:21 น. - comment id 1175234
เจริญสติภาวนา ทั้งโลกหล้าเฉกเช่นสมมุติฝัน สิ่งใดเล่าจักยืนยงไปนิรันดร์ ตั้งจิตมั่นอยู่กับลมหายใจในวันนี้...! รักและห่วงใย พี่พุด http://www.wimutti.net/ ดาวน์โหลดฟังธรรมหลวงพ่อนะคะ ใจจะสว่างไสวเลยค่ะ แลุะสามารถหายขาดจากโรคภัย หากตั้งใจนะคะ
22 ธันวาคม 2553 14:36 น. - comment id 1175245
" อาทิตย์ยามอัสดง" ฝนลองคิดอีกแง่หนึ่ง เหมือนกับว่าได้เวลาพักผ่อนของ"ตะวัน" และ เปลี่ยนให้ "ดวงจันทร์"มาแบ่งเบาหน้าที่สลับสับเปลี่ยนกันไปแบบนี้เรื่อยๆ.....มันก็น่าจะดีนะ อัล ยามที่ดวงตะวันค่อยๆหรี่แสงให้จางลงๆ ช่วงเวลานั้นทำให้ ดวงตะวัน ดูอ่อนโยนกว่าที่เคยเป็นน่ะ
22 ธันวาคม 2553 14:40 น. - comment id 1175246
ยามอาทิตย์กำลังจะลา ขอบฟ้ากำลังจะเปลี่ยนสี.... แต่...พรุ่งนี้เช้าก็ต้องกลับมาค่ะ เข้มแข็ง สู้สู้นะค่ะ
22 ธันวาคม 2553 14:51 น. - comment id 1175250
ฉันแลเห็นความสว่างบนท้องฟ้า เห็นปักษาบินว่อนร่อนสุขสสันต์ เห็นน้ำค้างแต้มโลกไร้โศกกัน เห็นในฝันรายล้อมห้อมไมตรี เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
22 ธันวาคม 2553 15:31 น. - comment id 1175268
อาทิตย์เพียงแค่ลับขอบฟ้า แต่สุริยามิห่างหายไปไหน แค่โลกหมุ่นรอบแล้วจึงหายไป เช้าวันใหม่มีอยู่ก็กลับมา หลังๆเห้นแต่กลอนปลงๆชีวิตนะครับ ยิ้มบ้างก็ดีนะครับ
22 ธันวาคม 2553 16:15 น. - comment id 1175277
เอารูปยามเหงามาฝากครับ
22 ธันวาคม 2553 19:31 น. - comment id 1175304
ก่อนอาทิตย์อัสดงตรงขอบฟ้า ย้อนดูห้วงเวลาที่แปรผัน แต่ละวินาทีที่แบ่งปัน สาดแสงฉันให้โลกพบโชคชัย ยามรุ่งรางสร้างสุขปลุกชีพชื่น ให้ชีวิตได้ตื่นมาสดใส ขับเคลื่อนความสร้างสรรค์บรรเจิดใจ เป็นวันใหม่ที่เปี่ยมหวังครั้งอรุณ จากยามสายไปยามเที่ยงเรียงความร้อน ส่องสะท้อนชีวาคราโลกหมุน กระชั้นเร่งให้รู้จักสร้างทุน ก่อนจะสิ้นความอุ่นจากรวี จากยามบ่ายสู่ปลายแห่งทิวา สุริยายังฉายแสงรัศมี แม้จักอ่อนแสงลงจากเวที ก็ยังมีคุณค่าต่อผู้คน ทุกชีวิตไม่เพี้ยนผิดสุริยา มีคุณค่าตามกาลสานสร้างผล มีบทบาทเจิดจ้าท้าสกล และบทโรยโปรยหม่นทุกชีวา เพียงภูมิใจในห้วงกาลที่ผ่านพ้น ที่มอบตนแบ่งปันสุขหรรษา สู่โลกกว้างอย่างอิ่มใจในมรรคา พร้อมลับลงขอบฟ้าอย่างภาคภูมิ สวัสดีค่ะน้องอัลมิตรา หลายสัปดาห์ก่อนพี่ดอกแก้ว โทร.ไปยังหมายเลขที่คุณแก้วประเสริฐลงไว้ในกระทู้ โทร.อยู่สองครั้งแต่ไม่มีการรับสาย จึงคิดว่าน้องอัลมิตราน่าจะพักผ่อนหรืออาจไม่สะดวก ก็เลยมาฝากกำลังใจไว้ตรงนี้อีกครั้งนะคะ เพราะ "ใจ" สำคัญมาก ถ้าหากมีกำลังดีแล้วก็จะมีชัยเหนือทุกสิ่งได้ พรุ่งนี้จนถึงสิ้นปี..พี่ดอกแก้วจะไปสร้างกุศลที่ประเทศพม่า ตั้งใจว่าจะไปตั้งจิตทำกุศลเพื่อมาเป็นแรงเสริมความสุขให้น้องอัลมิตราด้วยนะคะ แล้วพบกันศกหน้า ..สวัสดีปีใหม่ค่ะน้องอัลมิตรา
22 ธันวาคม 2553 19:35 น. - comment id 1175307
อีกหนึ่งกำลังใจให้พี่อิม พี่อิมแข้มแข็งนะค่ะ สู้..สู้..
22 ธันวาคม 2553 21:51 น. - comment id 1175326
ยามอาทิตย์อัสดง คงเป็นเวลาของจันทร์ และหมู่ดาว เถอะนะ จะไม่ปล่อยให้เธอเดียวดายใต้เงาจันทร์ สัญญา
22 ธันวาคม 2553 22:39 น. - comment id 1175344
ลอกคำตอบของคนที่9 โคลอนค่ะพี่อิม
22 ธันวาคม 2553 22:58 น. - comment id 1175348
คุงอิม...หวัดดีจร้า... เป็นกลอนที่ไพเราะมากกกกกก.... คุงอิม...คิดแบบนั้น...ก็ไม่เป็นไร...
แต่ลองฟังอีกแง่นึงนะ... ถ้าเราเป็นเหมือนตะวัน ทุกคนคงมีเวลาเท่ากันหมด... จากเช้าจรดเย็น... คือเวลาที่มีเท่ากันทุกคน... คนเราน่าจะอยู่ได้ถึงร้อยปี...รึอาจแค่เก้า สิบ...อย่างมากสุดที่เป็นไปได้... เพราะงั้น... ตอนนี้...อายุของเรา...คงเพิ่งเดินทาง มาแค่เกือบเที่ยงเองน้า... ยังอีกนานกว่าเราจะอัสดง... ตอนนี้...คุงอิม...เหมือนเปลวไฟเล็กๆ...กลางทุ่งแจ้ง... ลมพัดแรงๆ...ก็อาจแกว่งไหวไปบ้าง... สำคัญที่เชื้อเพลิง....ที่ไฟดวงเล็กๆนี้... พอจะต้านลมไว้...ไหวรึเปล่า...เท่านั้นเอง... เติมเชื้อเพลิงอย่างดีเข้าไป... เติมไว้อย่าได้ขาด...นะคุงอิม...
ถ้าเปรียบตัวเราเป็นดวงอาทิตย์ เราก็มีสิทธิ์จะตกแตะพื้น แต่ก็ขึ้นใหม่ทุกวันเพียงข้ามคืน มาดูคนตื่น ชื่นชมแสง....แห่งเรา @@@@@@@@ เราคือตะเกียง...แสงก็เพียง...แค่ริบหรี่ ประทีปที่มี... ตามเชื้อต่าง...ที่วางเผา ต่างกันแค่เชื้อ...เจือไส้...เป็นไฟเงา กรอบแก้วอันบางเบา...กลางทุ่ง*แห่งมรรคา ต่างตามจุดดับ...กับเหตุผลแห่งทุ่ง* เพริศพรายแสงจรุง...โชติแรงความเจิดจ้า.... ส่องแสงถึงจุด...ก็หยุดลงตามเวลา บางดวงที่อ่อนล้า...ชิงลับลาลงก่อนกาล ไม่มีใครรู้....ถึงจุดดับจะลับเพียง เพราะเป็นตะเกียง...เพียงเชื้อจุดที่เฉิดฉาน อย่าน้อยร่อยหวัง...แล้วพังภาพอันตระการ หวั่นจิตจนคิดพาน....ว่าถึงกาลต้องดับลง เปรียบเป็นตะวัน....อัลฯก็เพียงแค่เที่ยงวัน ยังมีสิทธิ์คิดฝัน...มั่นสิทธิ์ได้ตามประสงค์ สู้อยู่กลางทุ่ง*... มุ่งหน้าไปอย่างมั่นคง เพื่อเป็นอาทิตย์...อัสดง....ลงตรงฝั่งอย่างงดงาม.... จริงๆเขียนเป็นกลอนก็ได้... แต่อยากขยายเต็มๆตามความรู้สึก... อ่านแล้วอาจจะดูพิลึกๆ ก็ขอเพียงนึก...ว่าอ่านร้อยแก้ว...ก็แล้วกัน...จร้า... ปล.อย่าลืมว่า...ยังไม่ถึงเวลาอัสดง...นะ...
22 ธันวาคม 2553 20:34 น. - comment id 1175362
แสดงว่า..เริ่มมีแรงเขียนแล้ว
22 ธันวาคม 2553 21:12 น. - comment id 1175379
เลิกอาลัยหมองหม่นพ้นความทุกข์ งั้นก้อมาสนุกสุขเหมือนเก่า เรื่องหงุดหงิดอย่าไปคิดชีวิตเรา พอรุ่งเช้าตะวันดวงเก่าเขาก้อมา ถ้าปลงได้อย่างที่บอกไม่หลอกเล่น จะยามเย็นยามไหนก้อไม่ว่า กลับคืนดั่งเคยเป็นอัลมิตรา ผู้เก่งกล้าท้าชนเป็นคนเดิม อิ อิ อิ.... เค้าไม่ใช่พระอาทิตย์นะ เค้าเป็นพระจันทร์...
22 ธันวาคม 2553 21:20 น. - comment id 1175381
ทัศนติต่อชีวิต ตอบโต้ กระทำ เปลี่ยนแปลง สร้างสรรค์ หรือปล่อยไปตามยถากรรม เลือกเอา ด้วยใจของคุณเอง ข้างต้นที่กล่าว....เป็นสิ่งที่อ่านเจอ เป็นสิ่งที่ท้าทายพลังใจในตัวคนเรา กำลังใจจากมิตร ญาติ พ่อแม่ คนรัก ช่วยได้บ้างในบางเวลา บางโอกาส กำลังใจจากตัวเองในทุกขณะแห่ง ปัจจุบันเท่านั้นที่สำคัญที่สุดเมื่อถึงเหตุการณ์ ที่ต้องเดิมพันด้วยชีวิต ไม่ช้าก็เร็วเกมเดิมพันนี้ทุกคนต้องเจอ จะรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม เชื่อเกิน 100 ว่าคุณอิมไม่ยอมแพ้เกมครั้งนี้
22 ธันวาคม 2553 19:49 น. - comment id 1175383
ขอให้คุณอัลมิตรามีร่างกายที่แข็งแรงเหมือนจิตใจที่เข้มแข็งของคุณอัลมิตราโดยเร็วนะครับ เข้มแข็งไว้ครับคุณอัลมิตรา.....
22 ธันวาคม 2553 19:51 น. - comment id 1175385
ขอเป็นกำลังใจด้วยครับคุณอัลมิตรา
22 ธันวาคม 2553 20:15 น. - comment id 1175393
ปลงซะแล้ว...
22 ธันวาคม 2553 20:17 น. - comment id 1175394
สวยๆๆๆ
23 ธันวาคม 2553 07:38 น. - comment id 1175418
"You are my sunshine, My only sunshine. You make me happy, When skies are gray. You'll never know dear, How much I love you. Please dont take, My sunshine away."
23 ธันวาคม 2553 12:24 น. - comment id 1175476
อย่างน้อย อาทิตย์ ก็เปี่ยมด้วยพลัง
23 ธันวาคม 2553 12:54 น. - comment id 1175480
23 ธันวาคม 2553 14:44 น. - comment id 1175499
ลอกคำตอบ 25 ของ กรตนะ
23 ธันวาคม 2553 15:33 น. - comment id 1175525
ห้องนี้มีการลอกคำตอบกันด้วย แบบนี้ต้องแจ้ง ส.ค.บ
23 ธันวาคม 2553 16:12 น. - comment id 1175530
มี กกต มาจับผิดด้วยวุ๊ย
23 ธันวาคม 2553 16:51 น. - comment id 1175546
ดวงตะวันพลันพลบกระทบแสง ขอบฟ้าแดงแต่งแต้มแซมสีสัน ช่างงดงามท่ามหาวราวรำพัน ดั่งสวรรค์สรรสร้างสู่กลางทรวง เฝ้าเก็บภาพฉาบฝันรำพันถึง แสนคำนึงตรึงตรานภาสรวง เคยอิงแอบแนบรักจำหลักดวง จนกาลล่วงห่วงหาแสนอาวรณ์ จวบจันทรามาเยือนค่อยเลือนหาย เย็นพระพายกรายผันบรรจถรณ์ อัสดงส่งใจยามไกลจร หวังฝากอ้อนก่อนลานิทรากาล แสงละมุนอุ่นไอพาให้ฝัน ยามตะวันผันฉายประกายหวาน ในวันรุ่งพรุ่งนี้ระวีวาร หมายสราญซ่านทรวงยอดดวงใจ แสงเงาทาบภาพเก่าวันเราสอง แนบประคองมองดาวสกาวใส บทกล่อมนอนก่อนจากพรากกันไป จดจำไว้ให้นานกาลนิรันดร์ กว่าลำแสงแรงอุ่นอรุณฉาน ส่องเลยผ่านกานท์นี้ที่ฝากฝัน ยังคิดถึงหนึ่งใครยามไกลกัน คำปลอบขวัญวันเหงายังเฝ้าคอย ขอเอากลอนที่เขียนไว้ มามอบให้นะคะ
23 ธันวาคม 2553 17:55 น. - comment id 1175559
23 ธันวาคม 2553 18:22 น. - comment id 1175562
ยามอาทิตย์ลับลงตรงขอบฟ้า แสงจันทราต่อฉายพรายปีกฝัน ตะวันสิ้นแสงสีมีแสงจันทร์ ทอถักฝันแวววาวสกาวพราย ยามอรุณวันรุ่งของพรุ่งนี้ ยังคงมีสีสรรพ์ปันแสงฉาย ฝันคงยังชัดเจนเพ้นท์ขอบปราย ตาวันพรายฉาบฟ้าท้าชีพขน หากลมหายยังคงอยู่ยังคงมีวันพรุ่งนี้อยู่เสมอ
24 ธันวาคม 2553 13:32 น. - comment id 1175756
24 ธันวาคม 2553 20:48 น. - comment id 1175835
แสนอิ่มเอมเปรมใจให้ปลาบปลื้ม จนเกือบลืมเจ็บป่วยด้วยกลอนขวัญ เห็นเพื่อนพ้องร่วมร้อยถ้อยรำพัน เพียงช่วยฉันหลุดพ้นความหม่นมัว ยามอาทิตย์อัสดงตรงความคิด ฉันเผลอจิตอุปมาคราฟ้าสลัว เข้าทำนองสอดคล้องทุกข์ของตัว จึงพันพัวแกมเศร้าเอาอ้างอิง เมื่ออาทิตย์ฤทธิ์กล้ามาอ่อนแรง กระทั่งแสงเลือนภพจบทุกสิ่ง ผลัดให้จันทร์ส่องหล้านภาพิง คือสัตย์จริงที่เห็นเป็นธรรมดา ต่างสลับสับเปลี่ยนเวียนปรากฏ หากทั้งหมดอิงความตามศาสนา อัน เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย ในมรรคา เร็วหรือช้า .. ทุกคน ฤๅ พ้นรอย
24 ธันวาคม 2553 21:10 น. - comment id 1175838
คุงอิม...ดีจร้า...
24 ธันวาคม 2553 22:04 น. - comment id 1175844
คุณดาวศรัทธา .. มีดาวดวงหนึ่ง ที่อัลมิตราสังเกตุเห็นตั้งแต่ออกจาก รพ. ดาวดวงนี้อยู่ทางทิศตะวันออก เมื่อมองผ่านระเบียงห้องนอน ก็จะเห็นทุกเช้าตรู่ จนมีความรู้สึกว่า .. คุ้นเคยกับดาวดวงนั้นจริง ๆ คุณกิ่งโศก .. :) ช่วงนี้งานเยอะจริง ๆค่ะ นัดวันประชุมในต้นปีหน้าอีกเพียบ โปรเจคต่าง ๆ ตบเท้าเข้าแถวเรียงหน้า จนอัลมิตราอยากโคลนนิ่งตัวเองจัง คุณก้าวที่กล้า .. พักไปหลายวันในช่วงพักฟื้นหลังผ่าตัด โบนัสจึงถูกหักส่วนไปเยอะเลย คุณฤกษ์ .. ตอนนี้คุณรู้สึกเหงาไหม ประมาณว่า เหงาเพราะไม่มีอัลมิตราเขียนเหน็บไส้น่ะ คุณแซม .. วันนี้เดินข้ามฟากตึกไปประชุม ต้องผ่านผู้คนมากมาย ก็เดินปกติอะนะ แต่พวกเขาคงคิดว่าซานตาครอสมาแจกของมั๊ง ลุกขึ้นมองกันพรึบ .. เอ.. อัลมิตราก็ไม่ได้ใส่ชุดแดงนี่นา หรือเป็นเพราะหมวกสีชมพูที่คุณแซมส่งมาให้ 555 คุณไม้หอม .. ยามอาทิตย์อัสดงเป็นช่วงที่เหงาเต็มพิกัดทีเดียวค่ะ พี่พุดพัดชา .. ต้องขอบคุณมะเร็ง ที่ทำให้อัลมิตรารู้ว่า "รัก" มีความหมายมากมาย ค่ะ คุณโคลอน .. มีเรื่องตลกจะเล่า คืองี้นะ ไปห้องสมุดยืมหนังสือ และบรรณารักษ์แนะนำหนังสือ เธอบอกว่า เล่มที่อยู่ริมสุด .. ก็เดินไปหยิบ "การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย" ... เล่มนี้เราควรอ่านเหรอ ??? ก็เดินถือหนังสือไปอย่างงง ๆ ส่งให้บรรณารักษ์ดู " อ้าว! ขอโทษนะน้อง พี่หมายถึงริมขวาน่ะ ไม่ใช่ริมซ้าย" แหม๊ .. โล่งใจ นึกว่าเขาเขยิบฐานะให้จากระยะ 2 เป็น ระยะสุดท้าย ซะแล้ว คุณน้ำตาลหวาน .. อยากถึงเดือนพฤษภาคมเร็ว ๆ จัง ช่วงนั้นผมคงแย่งกันแทงพ้นหนังหัวมาบ้างเนอะ คุณแก้วประภัสสร .. ที่จริงแล้วอัลมิตราชอบดวงจันทร์มากกว่าดวงอาทิตย์ แต่แล้วก็ต้องเลี่ยงความรู้นึกของตัวเอง พยายามไม่มองดวงจันทร์ จะได้ไม่ต้องคิดถึงใคร (ข้ออ้าง น่ะ) คุณDarkness_Hero .. อืมม ไว้จะเขียนกลอนตลก ๆ บ้างนะ หาแก๊กก่อน ตาม รพ. มักไม่มีน่ะ คุณไร้อันดับ .. โหย นึกหน้าคุณออกเลยเนี่ย พี่ดอกแก้ว .. หลายสัปดาห์ก่อน น่าจะเป็นช่วงที่อัลมิตราผ่านคีโมครั้งแรก ( 8 ธค.) มาหมาด ๆ ในวันแรกที่คีโมก็ดูเหมือนยังปกติดี วันรุ่งขึ้นก็ยังพอไหว แต่อีกวันนี่สิเริ่มมีอาการข้างเคียงค่ะ โทรศัพท์มือถือมีสายเข้าหลายสาย แต่ไม่ไหวจะรับ มึนหัวไปหมด หนักหน้าผาก พะอืดพะอม ตลอด 3 วัน อัลมิตราทำอยู่ 3 อย่าง 1. เดินไปโต๊ะอาหารกินสิ่งที่จะต้องกิน (แทบแย่) 2. เข้าห้องน้ำ (เดินชนขอบประตูทีนึง เซ่อชะมัดเลย) 3. ป้อแป้ขึ้นเตียงนอน (หลับจนลืมฝัน) มารู้สึกดีขึ้นบ้างในเช้าวันจันทร์และตัดสินใจไปทำงานค่ะ สภาพยังไม่ค่อยจะเต็มร้อยสักเท่าไหร่ เดินเหมือนลิงหลงทาง (เพื่อนมันว่างั้น) พุธหน้าอัลมิตราก็ต้องไปคีโมเป็นครั้งที่สองค่ะ ช่วงปีใหม่คงนอนนับนิ้วตัวเองอยู่ที่บ้าน ก็ได้แต่หวังว่า.. ตอนไปทำงานในวันที่ 4 คงไม่เดินเหมือนลิงขนร่วงหลงทางค่ะ ... พี่ดอกแก้วต้องเดินทางไกล ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ อัลมิตราขอให้คุณพระรักษาค่ะ คุณใจปลายทาง .. :) เข้มเป็นเอสเปรสโซ่ล่ะ คุณรักคนดี .. อัลมิตราจะแย้งดีไหมเนี่ยว่า ที่จริงแล้ว จิตใจไม่ได้เข้มแข็งเลย คุณสีเมจิก .. ชีวิตที่เหลือนี้ อัลมิตราถือว่าเป็นกำไรแล้วค่ะ หลวงน้า .. อ่าาาาาาา ยังไงดี ปลงซะที่ไหนกัน อัลมิตราก็บ้าบอไปงั้นค่ะ คุณAlto2 .. สวย ? กลอนเหรอ ? แล้วคนเขียนล่ะ ? พี่สาว .. 555 ต้องใช้แรงขนาดนั้นเชียวเหรอ ตอนป่วยก็คิดกลอนได้นะ พะอืดพะอมขมปากฉันอยากอ๊วก .. กินผักลวกไข่ต้มตรอมตรมแสน ปากเคี้ยวข้าวกล้ำกลืนฝืนแกนแกน .. ต้องกินแบรนด์,ยาบำรุง ยุ่งจริงจริง
24 ธันวาคม 2553 22:20 น. - comment id 1175848
นายพระจันทร์ .. พระอาทิตย์นี่ดีนะ ยังเวียนโผล่มาให้เห็นได้ แต่ชีวิต.. มันไม่ได้เป็นแบบนั้นนี่นา หายแล้ว หายเลย .. คุณวิทย์ .. ไม่กี่วันนี้ อัลมิตราถามคนหนึ่งว่า หากเป็นมะเร็งจะทำเช่นไร รักษาแพทย์ปัจจุบัน รักษาแพทย์ทางเลือก .. เขาตอบว่า ไม่รักษา คำตอบของเขาทำให้อัลมิตราคิด เขาคงปล่อยให้เป็นไปตามยถากรรม คุณพ่อ .. :) เป็นคำมั่นสัญญาที่สำคัญกับอัลมิตรามากค่ะ คุณฉางน้อย .. เดี๋ยวเขาจับได้ ให้คัดลายมือ ไม่รู้ด้วยนะ คุณกีรติ .. อัลมิตรานึกภาพตาม คุณเขียนได้ดีจัง ตอนนี้อัลมิตรายังไม่ถึงเวลาอัสดง แต่ถ้าเมือใดที่อัสดง อัลมิตราจะลับไปอย่างสง่างามค่ะ คุณGemini58 .. ขอบคุณค่ะ คุณยาแก้ปวด .. เพราะพระอาทิตย์ คือ พระอาทิตย์ คุณนิค ขอบคุณสำหรับดอกไม้ค่ะ คุณเฌอมาลย์ .. อืมม มาแนวเดียวกับคุณฉางน้อย ห้องเรียนเดียวกันแหง๋ คุณปรางทิพย์ .. :) ไพเราะมากค่ะ คุณdin .. ที่จริงแล้ว พระอาทิตย์ไม่ได้ไปไหนเลยเนอะ คุณดอกบัว .. ถ้าไม่ลืม อัลมิตราจะไม่ลืมหายใจค่ะ คุณsupers .. ตอนนั้นบอกว่าทำรีสอร์ทแถวเขาใหญ่ คงเรียบร้อยนานแล้ว ต้องการคนไปพักฟื้นหลังคีโมที่นั่นไหมคะ 555 แหมมม ว่าไปนั่น คุณกีรติ .. เปลี่ยนจากดื่มนม เป็นร้องเพลงให้ฟังดีกว่า
24 ธันวาคม 2553 23:26 น. - comment id 1175854
เอากำลังใจและแรงใจมาฝาก ผมหวังให้คุณแข็มแข็งครับ ทุกวินาทีที่ยิ้มสู้ จะมีแต่สิ่งดีดี อย่าท้อนะผมขอร้อง "ขอความดีคุ้มครอง"
25 ธันวาคม 2553 08:04 น. - comment id 1175890
ทิวาสวัสดิ์ค่ะ คุณแทน .. ทีวีตอนเช้า รายการเด็ก ๆ เขามีให้ทายคำถาม โดยคำใบ้แรกคือ ชายชรา .. อัลมิตราเดาในใจได้เลยว่า คำตอบต้องคือ ซานตาครอส ทีนี้มีเสียงเด็กคนหนึ่งโพล่งขึ้นมาว่า เฒ่าหัวงู .. อัลมิตราหัวเราะก๊ากเลยค่ะ เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นตอนเช้าขณะที่ยืนรอซื้ออาหาร ปล.วันก่อนโทรกลับไปนะ แต่ไม่มีสัญญานปลายทาง หลบไปอยู่ภพไหนเนี่ย ?
25 ธันวาคม 2553 13:36 น. - comment id 1175982
แวะมาเป็นกำลังใจและแรงใจอีกคนค่ะ...
25 ธันวาคม 2553 19:06 น. - comment id 1176015
ขอบคุณค่ะ คุณกุหลาบขาว .. :)
25 ธันวาคม 2553 20:47 น. - comment id 1176021
มาร์ตี้ หลังให้คีโมแล้วหายเป็นปกติเห็นมาเยอะมาก สิ่งสำคัญต้องมีจิตใจที่เข้มแข็ง สงบ เชื่อมั่นอย่าหวั่นไหว แถมยังมีเพื่อนๆเป็นกำลังใจให้ตั้งมากมายอย่าท้อใจ อย่าโทษใคร เดี๋ยวก็หาย สำหรับที่พักฟื้นที่ไหนก็ได้ในประเทศไทยเลือกมาเพื่อนกันเรื่องเล็ก
25 ธันวาคม 2553 21:08 น. - comment id 1176025
อยากแสดงความคิดเห็นบ้าง แต่นึกถ้อยคำดีๆไม่ออก "เป็นกำลังใจให้นะคะ คุณอิม" คำๆนี้คุณอาจจะเห็นจนชินไปเสียแล้ว ลองอ่านมันอีกสักครั้งก็แล้วกันนะคะ
25 ธันวาคม 2553 23:33 น. - comment id 1176046
วันนี้ยิ้มรึยัง ผมมายิ้มให้ *-*
26 ธันวาคม 2553 00:21 น. - comment id 1176058
ค่ำคืนนี้...ทางโลกตะวันตกมีสิ่งที่ผู้คนศรัทธา... ทั่วโลก... การถือกำเนิดขององค์ศาสดาแห่งคริสตจักร... คิดว่าพรนี้...คงได้รับแรงแห่งการนั้นด้วย...เป็นแน่... คุงอิมต้องปลอดภัย...และหายจากโรคใดๆ... ทั้งหมด...และกลับมาเป็นคุงอิม...คนเดิมได้ใน เร็ววัน...
26 ธันวาคม 2553 21:53 น. - comment id 1176164
คุณsupers .. เรื่องเจ็บป่วยเป็นเรื่องธรรมชาติและถือว่าเป็นประสบการณ์ชั้นเยี่ยม 555 จำได้ว่าตอนนั้น คุณก็เพิ่งผ่านการประสบเหตุมาเช่นกัน "เจ็บมั๊ย" เคยถามคุณไปแบบนี้ วันเวลาผ่านไปเร็วจัง มาวันนี้เหตุการณ์กลับกัน คุณเป็นฝ่ายที่มอบกำลังใจและปลอบโยน คาดว่าช่วงที่จบคอร์สเคมีบำบัด คงเข้าหน้าร้อนแล้ว สภาพของคนที่ฟื้นตัวจะเป็นอย่างไรก็ยังไม่รู้ การเตรียมพร้อมสำหรับการพักแรม ก็อาจจะทำให้ติดขัดในเรื่องของการจัดเตรียมข้าวของต่าง ๆ อีกทั้งต้องประเมินสภาวะของตัวเองด้วย เห็นท่าจะเดินทางได้ในระยะทางที่ไม่ไกลจนเกินไปนัก (นอกเสียจากบินไป แต่คงไม่ได้อยู่ในความคิด ยิ่งปีนี้ถูกหักโบนัสมากเสียจนแทบไม่เหลือโบนัส) ถ้าให้เลือก .. อยากไปในสถานที่ ๆ มีต้นไม้เยอะ แล้วก็อยู่ริมน้ำลำธาร ค่ะ คุณปาลิน .. อัลมิตราคิดอยู่เสมอว่า ตนเองโชคดีที่มีเพื่อนที่ดีอยู่มากมายค่ะ :) คุณแทน .. วันนี้ นอกจากยิ้มแล้วแทบจะหัวเราะก๊าก เพราะเห็นตัวเองในกระจก เหมือน ET มาก ๆ เลยค่ะ คุณกีรติ .. นานมาแล้ว หลายปีก่อน อัลมิตราเคยรับบทในละครโรงเรียนตำนานวันคริสมาสต์ค่ะ ในช่วงวันคริสมาสต์จะมีพิธีปิดกีฬาสีด้วย มีขบวนพาเหรด และพิธีมอบเหรียญรางวัลให้นักกีฬา ซึ่งก็มีอัลมิตราอยู่ในกิจกรรมนั้นเสมอ ภาพแห่งความสนุกสนาน ยังอยู่ในความทรงจำไม่รู้เลือนค่ะ
28 ธันวาคม 2553 21:16 น. - comment id 1176597
30 ธันวาคม 2553 09:39 น. - comment id 1176983
รอดจากคีโมครั้งที่ 2 แล้วล่ะ ปู่
30 ธันวาคม 2553 10:13 น. - comment id 1176986
ท่าทางจะยังแข็งแรง อิ อิ
30 ธันวาคม 2553 13:24 น. - comment id 1177071
รอกอด อยู่นะป๋า 555
30 ธันวาคม 2553 20:32 น. - comment id 1177152
จะส่งอิโมติคอนไปให้ก็ไม่มีตัวที่กอดได้ด้วยจิ ของ msn ยังส่งอ้อมกอดไปได้มั่ง อิ อิ
3 มกราคม 2554 11:46 น. - comment id 1177784
5 มกราคม 2554 07:19 น. - comment id 1178043
คุณป๋า.. มันไม่เหมือนกันน๊า ... เพราะไม่มีพุงกระเพื่อมอ่ะ พี่ดอกแก้ว .. :) อัลมิตราไปทำงานเมื่อวานนี้ค่ะ เริ่มต้นงานรอชุกเลยค่ะ ประชุมแน่นมาก แต่ก็ทำงานไปอย่างสบายใจ การรักษาก็ผ่านไปครึ่งทางแล้วค่ะ เหลือคีโม 2 หน ตอนนี้สนุกสนานกับการสลับสับเปลี่ยนหมวก+ผ้า ใส่เวียนกันเพื่อไม่ให้ใครน้อยใจ เหลือวิก ที่ยังไม่ได้ใส่ค่ะ มีวิกอยู่ 2 อันค่ะ ดูดีและสวย แต่อัลมิตราเกรงว่าจะทำร่วงซะก่อน ฮา .. ขอบคุณพี่ดอกแก้วมากค่ะ ที่อธิษฐานจิตให้ มิน่าเล่าดูอัลมิตราเริงร่ามากเลย ทิ้งที่เป็นลิงขนร่วง ขอบคุณเพื่อน ๆ ทั้งหลายทั้งมวลด้วย อัลมิตรามีความสุขมากที่รอบ ๆ ตัวมีแต่สิ่งสวยงาม ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
