บนความเหงาความเศร้าเรารู้ตัว ไม่ได้กลัวแต่ไม่ชอบรู้บ้างไหม พยายามเรียนรู้ดูเข้าใจ เหตุไฉนจึงเป็นเราเหงาประจำ @@@
31 มกราคม 2554 22:36 น. - comment id 1182491
เอ สงสัยหัวใจใยฟุ้งซ่าน
หอ คอยสร้างสะพานเอาไว้สูง
งอ ก่อนั่งขึ้นไม่ได้มีใครจูง
อา รมณ์เศร้าซ่านฟุ้งไม่รู้ตัว
เมื่อคนเหงาสองคนมาเจอกัน
เพราะต่างคนต่างฝันจึงเย้ายั่ว
เพื่อเรียนรู้ดูใจได้พันพัว
ถ้าตื่นกลัวชวดชมตรมอย่างเคย
คิดอย่างไรพูดนั้นไม่ผันแปร
หากจริงแท้มั่นใจได้เฉลย
ใจตรงกันฝันเป็นจริงอิงชิดเชย
หากเปรียบเปรยคู่แล้วไม่แคล้วกัน
เอาความเหงาเป็นเพื่อนหลายเดือนปี
ควรจะมีคนรู้ใจไว้ร่วมฝัน
ได้ชมชื่นลืมคืนทั้งลืมวัน
คนสองคนรักกันเป็นเรื่องงาม...
อิอิ เหตุก็เพราะเหงานั่นแหละ(แต่งให้มาก ๆ กว่านี้หน่อยจิ อย่างน้อยก็ สี่บท)

1 กุมภาพันธ์ 2554 21:40 น. - comment id 1182608
ขอบคุณมิตรไมตรีที่มีให้ ฉันเป็นคนใจเหงาไม่เอาไหน อยากแต่งได้มากๆอย่างใครๆ แต่งทีไรก็ไม่ดีมีบทเดียว ชอบอ่านบทกลอนของคนอื่นค่ะ อ่านแล้วอินด้วย แต่แต่งไม่เป็น ^__^
