กลอนเชยๆ

อินสวน

   ปั่นออกจากบ้านมาพาวิโยค
ปั่นข้ามโคกเข้าป่าพนาศรี
คิดถึงเฌอมาลย์สะท้านฤดี
ป่านฉะนี้คอยพี่ทุกวี่วัน
   ถ้าพาน้องแววตามาควบขี่
จะชวนชี้ชมล้วนมวลพฤกษา
อ้างว้างมองข้างร้างพิมญดา
เห็นศาลาน้องจ๋าพี่เหงาใจ
   มองเห็นเขาขวางหน้าเมื่อยล้าหวั่น
ยากจะกลั้นอารมณ์ข่มไม่ไหว
ตดไม่ทันหายเหม็นถึงเด่นชัย
โถแฟนใครเก่งยิ่งจริงๆเลย
   กาแฟสดรสเยี่ยมไหนเทียมได้
สวยไฉไลแม่ค้าน่ารักเอ๋ย
แกงเขียวหวานถูกปากอยากชิดเชย
อยากเป็นเขยเมืองแพร่แต้ๆเรา
   ผ่านสูงเม่นนึกภาพใจวาบอ่อน
ป่านฉะนี้โคลอนคงใจเหงา
ยาแก้ปวดคงจะจางและบางเบา
คงคลายเศร้าใช่พี่เมินต้องเดินทาง
   ถึงลำปางฉางน้อยคอยหาน้อง
อยากเกี่ยวดองเพียงแพรวแล้วไม่ห่าง
ใจคงไม่ดำมืดและจืดจาง
แมงกุ๊ดจี่อย่าแรมร้างได้ไหมเธอ
   แสนเมื่อยเข่าข้ามลำเนาเขาขุนตาล
ใจสะท้านงุนงงจนหลงเผลอ
เพ้อสำเนียงเพียงพลิ้วฝันได้เจอ
อยากจูงมือขึ้นอำเภอจดทะเบียน
   เข้าแม่ทาท่องหาครูกระดาษทราย
ใช่ท้าทายลายกลอนอ้อนคำเขียน
เห็นเด็กน้อยทยอยเลิกโรงเรียน
ใจแปรเปลี่ยนถึงน้ำตาลหวานบ้านกลอน
   เมืองลำพูนอุ่นใจได้ค้างแรม
หากน้องแบมน้องแซมออนซอนซ้อน
กระต่ายใต้เงาจันทร์หวั่นใจวอน
รอผมก่อนอนงค์นางอย่าร้างเลย
   ยังไม่หมดสิ้นไร้ใยแห่งรัก
ขอนอนพักหนุนตักคุณบูมเอ๋ย
เสือภูเขาคันเก่ายังคุ้นเคย
กลอนเชยเชยยังมีต่อรอติดตาม