ความทรงจำบนความคิดถึง

คิดถึงคุณจากหัวใจที่อ้างว้าง
ความรักคงจืดจางไม่ห่วงหา
คิดถึงวันเคยพรอดพร่ำพรรณนา
ว่าเป็นยอดกัลยาของหัวใจ
ถึงอยู่ไกลแสนไกลจากปลายฟ้า
ข้ามภูเขาทะเลฟันฝ่ามากแค่ไหน
มีเพียงนวลน้องมิมองใคร
ฝากวจีให้ไว้จดจำคำสัญญา
ความทรงจำของใครหล่นหายตามรายทาง
ทอดทิ้งคนรอเคียงข้างอย่างเหว่หว้า
เจ็บกับความทรงจำซ้ำซากฉากน้ำตา
ทุกข์ท้อทรมาจนเกินทน
บนร่องรอยแผลร้าวที่ยาวลึก
เป็นเศษซากตกผลึกจนปี้ป่น
หลับทั้งน้ำตาความทรงจำที่ทุกข์ทน
กลั้นสะอื้นฝืนจนแทบขาดใจ
หยดน้ำตาทุกหยดหมดความคุณค่า
วอนเวลารักษาพิษสักนิดไหม
ทุกห้องห้วงอ่อนล้าไม่เหลือใคร
เหลือเพียงลมหายใจไร้วิญญา

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

กระต่ายใต้เงาจันทร์ 2 ก.ย. 2554 13:23 น. - ID 141576

2327

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/141576 ที่มา: กระต่ายใต้เงาจันทร์

comments powered by Disqus

สุรศรี

4 กันยายน 2554 07:34 น. - comment id 1206692

คิดถึงจังเลยน้องแกง
สบานดีนะ 
เหมือนเดิมจ้า....

พี่ศรี

เอ็ม อเมริกา

3 กันยายน 2554 06:39 น. - comment id 1207107

จะเอ๋ โห พอได้อ่านลมกลอนนี้แล้ว น้ะตาแทบล่วงเลยอ่ะ ซึ้งมากๆเลย

สุรศรี

4 กันยายน 2554 12:02 น. - comment id 1207171

น้องแกงสบายดีนะ
น้ำท่วมมะเอ่ย
คิดถึงมาก ๆ จ้า


พี่ศรี

แก้วประเสริฐ

5 กันยายน 2554 18:04 น. - comment id 1207247



   ฉันยังจำคืนนั้นพลันหวนคิด
เธอสะกิดตัวเราเฝ้าเสกสรร
นี่กระต่ายนะจ๊ะมาจำนรรค์
ต้องนึกพลันใครหนออ้อเธอเอง

  เธอน่ารักซุกซนมิพ้นกระต่าย
เฉิืดไฉไลสง่ากระฉับกระเฉง
ใต้สะพานทางด่วนปนอลเวง
เธอนั้นเก่งในงานผ่านด้วยดี.

        แก้วประเสริฐ.