ชีวิตยามเหนื่อยล้า หวังหมดค่าในความหมาย โง่งมและเดียวดาย แม้ร่างกายหมดพลัง เคยแกร่งแข็งแรงกล้า อนิจจาแสนล้าหลัง รู้ว่าโลกไม่จีรัง แต่ก็ยังทรมาน เพียงเรามัวเมาจิต หลงสนิทสนุกสนาน ผ่านเลยเคยวันวาน ก็ถึงกาลต้องลาไกล อยู่ไปเพียงวันวัน สุดจะกั้นน้ำตาไหว คิดหนักหักอาลัย โอ้หัวใจปวดร้าวเกิน ต่อแต่นี้ไม่มีแล้ว ไม่เหลือแนวเคยสรรเสริญ เคยทักมักหยอกเอิน กลับหมางเมินเหมือนไม่เคย แทบบ้าแทบอาสัญ ใจดึงดันสุดใจเผย เจ็บช้ำเกินจะเอ่ย ความเฉยเมยไม่นำพา...
กันนาเทวี 18 ก.พ. 2555 20:24 น. - ID 143748 
1287
2
0
19 กุมภาพันธ์ 2555 16:26 น. - comment id 1225157
สวัสดีค่ะพี่กันนา
18 กุมภาพันธ์ 2555 20:46 น. - comment id 1225267
ชีวิตจำต้องเดินไปข้างหน้า แม้จะอ่อนล้าแต่ว่าอย่าท้อถอย จะหยุดบ้างเดินบ้างแบบเอ็นจอย ฝันยังคอยปลายทางอย่างมั่นคง
18 กุมภาพันธ์ 2555 22:35 น. - comment id 1225275
ชีวิตคงต้องสู้ คำของครูที่สอนสั่ง หากชีพของเรายัง รวมพลังสู้ต่อไป
19 กุมภาพันธ์ 2555 00:32 น. - comment id 1225282
แสงไฟปลายอุโมงค์เห็นตรงหน้า อย่ารอช้า ..รีบก้าวไป
20 กุมภาพันธ์ 2555 12:55 น. - comment id 1225398
สวัสดีพี่ป้า นึกว่าหลงเฟส จนลืมบ้านกลอน หุหุ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
