..รำลึกถึง..

แม่จิตร

หวานเอยหวานรสภาษาวรรณศิลป์
ปลอบประโลมรินจิตวิญญาณผ่านสมัย
สัมผัสคำสัมผัสความสัมผัสใจ
วิเวกไหวในห้วงสุนทรีย์ที่งามงด
แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ 
มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด 
ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด 
ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน				
comments powered by Disqus
  • ศรีสมภพ

    26 มิถุนายน 2555 13:30 น. - comment id 1236850

    จงทราบความตามจริงทุกสิ่งสิ้น 
    อย่านึกนินทาแกล้งแหนงไฉน
    นักเลงกลอนนอนเปล่าก็เศร้าใจ 
    จึงร่ำไรเรื่องร้างเล่นบ้างเอยฯ
    
    กลอนสุนทรภู่ บางตอนจาก "นิราศภูเขาทอง"
    
    ขอคาราวะร่วม...
    
    29.gif36.gif24.gif
  • บุญพร้อม

    26 มิถุนายน 2555 14:33 น. - comment id 1236864

    อันคดอื่นหมื่นคดกำหนดแน่
    เว้นเสียแต่ใจมนุษย์สุดกำหนด
    ทั้งลวงล่องงอเขี้ยวทั้งเลี้ยวลด
    ถึงคลองคดก็ยังไม่เหมือนใจคน
        กลอนนิราศ เมืองเพชร ของท่านสุนทรภู่ครับ  สบายดีนะครับ36.gif36.gif36.gif
  • ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

    27 มิถุนายน 2555 11:44 น. - comment id 1236975

    ถึงต้องง้าวหลาวแหลนสักแสนเล่ม
    ให้ติดเต็มตัวฉุดพอหลุดถอน
    แต่ต้องตาพาใจอาลัยวอน
    สุดจะถอนทิ้งขว้างเสียกลางคัน* (จากนิราศวัดเจ้าฟ้า)
    
    แม่จิตรสบายดีนะครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน