"..หายไป.."

มนต์กวี

ใคร่แนะนำตัวตนของคนหม่น
นามมงคลสมหวังจากฝั่งฝัน
ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยละกัน
ด้วยผูกพันธ์ไม่น้อยคอยติดตาม
เป็นสมาชิกบ้านกลอนไทยมาหลายปี
แหล่งรวมบทกวีมีล้นหลาม
มนต์กวียังคงใช้เป็นชื่อนาม
ก็กว่าสามปีผ่านงานหยุดไป
หวนมาจับปากกา.......(บ้า)อีกครั้ง
เขียนความหลังความรัก.....ความหวั่นไหว
เขียนความสุขความจน...ปะปนไป
เขียนหัวใจอันขาดวิ่น......เติมกลิ่นกลอน
เส้นทางเดินเส้นนี้ที่เลือกแล้ว
ลมแผ่วแผ่วพัดผ่านได้พักผ่อน
พอผ่านมาพบเพื่อนเหมือนเพิ่มพร
ปลุกหัวใจคนจรให้จรุง
สิบหกปีทำงานเพื่อสานฝัน
หนุ่มอนามัยมาดมั่นผู้หมายมุ่ง
อยู่รับใช้ชาวประชาทั้งป้าลุง
หมอลูกทุ่งหมอมงคลคนสู้งาน
เหมือนเส้นทางชีวิตลิขิตไว้
เส้นทางใหม่ดั้นด้นคนดื้อด้าน
จำตัดใจพลัดพรากจากราชการ
มาทำงานร้านคอมซ่อมเครื่องคน
เป็นช่างคอมซ่อมเครื่องก็หลายปี
พร้อมเขียนงานกวีของคนหม่น
มีชีวิตวุ่นวายคล้ายเล่ห์กล
เปลี่ยนอีกหนทิ้งเข็มมาจับไมค์
เป็นนักร้องเกือบปีพร้อมหนี้สิน
จะโบยบินสู่ฝันดันไม่ไหว
มาเขียนเพลงเขียนกลอนพักผ่อนใจ
ส่งค่ายไปได้ขายบ้างเส้นทางบันเทิง
เล่าให้ฟังดอกหนอพอสังเขป
ฝ่าหนาวเหน็บฝ่าฝันอันว้างเวิ้ง
มีบางครั้งอกกลุ้มราวสุมเพลิง
มีบางครั้งรื่นเริงบันเทิงใจ
แต่ตัวตนผมนั้นใช่ราชการ
กรอบทางการบีบคั้นกั้นไม่ไหว
จำต้องลาราชการคำสั่งใจ
สู่เป้าหมายคือเสรีที่เฝ้ารอ
จากอนามัยบ้านนอกทิ้งเข็มยา
ผกผันมาเป็นช่างคอมช่างแปลกหนอ
เขียนเพลงนิดคิดกลอนหน่อยแค่นั้นพอ
ไม่ทุกข์ท้อทางเส้นนี้ที่เลือกเดิน
ได้มาพบพี่น้องแลผองเพื่อน
เปรียบเสมือนญาติมิตรเคยห่างเหิน
มาพบกันอีกครั้งช่างบังเอิญ
ไม่สายเกินเริ่มต้นใหม่..ใจศิลปินฯ