ฉันคือประชาชน

ฉันคือ..ประชาชน ๏ อำนาจใดไหนเล่า? ที่ว่าเลิศ งามประเสริฐฉลักศิลป์ปิ่นบุหลัน อภิรมย์ชมพราวดาวรำพัน หยาดสวรรค์เสมือนว่าหยิบมาครอง ๏ รวยล้นฟ้ามหาศาลสักปานไหน ใหญ่กว่าใหญ่ทุกอย่างพิศสล้างผ่อง อีกยศฐาข้าทาสแหละเงินทอง เปรมสนองยินสนั่น โอ้!! ลั้ลลา ๏ อิทธิพลทรงเพลินจำเริญจิต จึงชีวิตทุกวันสุขหรรษา อันใดเพียงนึกพลอยจักลอยมา ดังสมมาดปรารถนารื่นชื่นนัก ๏ กองกำลังเกินหลากเส้นมากสาย อาวุธหลายพร้อมแลกหากแตกหัก บารมีคับเมืองเลื่องชื่อลักษณ์ ใครหยามศักดิ์กระสุนสาดพิฆาตเพียง ๏ เหมือนเบ็ดเสร็จเผด็จการธนบัตรกล่อม ผิดถูกยอมเถียงอย่าเอ็งอย่าเถียง ขู่ตะคอกบอกรินเจ็บปวดเรียง ความตายเคียงอีกคราแรงกว่าแรง ๏ พลังใดไหนเล่า? ที่ว่าเลิศ โปรดรู้เถิดประกาศไทยนัยทุกแหล่ง ยากจักค้านต้านค้ำเมื่อสำแดง คือพลังแห่ง..มวลมหาประชาชน ๚ะ๛ คอนพูทน