นั่งรถผ่าน"มอดินแดง " แห่งขอนแก่น*นึกถึงแคนบรรเลงเพลงลำซิ่ง
"เขาพักอยู่ตรงไหนในโลกจริง"
รถเราวิ่งไปสู่เมืองอุดรฯ
ก็พยายามทำตัวหัวสมัยใหม่
ซื้อคอนโดฯศิวิไลซ์ไว้พักผ่อน
หลบพายุรุกรุมที่ชุมพร
หนีบางช่วงบางตอนที่ร้อนรุม
มาหัดกินส้มตำหัดจ้ำแจ่ว
กินผักแพว กินแหนม แถมจิ้มจุ่ม
กินปลาส้ม ลาบบ้าง แซบบางมุม
หมูยอนุ่ม แกงอ่อม จ่อมนานา
วิ่งรอบสวนสาธารณะ "หนองประจักษ์"
หอบฮักฮักไกลโขสามกิโลกว่า
พอเรียกเหงื่อเมื่อใกล้ตะวันลา
ดูเหมือนฟ้าไม่กว้างต่างกับทะเล
แม้เป็นฟ้าเดียวกันแต่วันต่าง
ไร้เพลงคลื่นบางบางครางกล่อมเห่
มีแต่เสียงสับสนรถปนเป
คิดถึงเรือตังเกทะเลอ่าวไทย
เป็นโลกจริงของชีวีมีสองบ้าน
เอ๊ะ ! เราเป็นคนอิสานหรือคนใต้
เอาเป็นว่าฟังเขา "เว้า" พอเข้าใจ**
แต่พูดไทยปนอังกฤษผิดประจำ
(* ที่ตั้งมหาวิทยาลัยขอนแก่น
** เว้า ภาษาอิสานแปลว่า พูด )
1034
4
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
