ลูกชาวสวนพรวนดินเหมือนหินหนัก
ถึงนานสักเท่าใดลอยไม่ได้
ถ้าอยากยกขึ้นสูงต้องจูงไป
หรือยกขึ้นบันไดไปตามทาง
จากชนชั้นซึ่งมือต้องถือจอบ
เหน็ดเหนื่อยหอบลำบากกับถากถาง
แม่เริ่มทำการค้าหาสตางค์
เพื่อจะสร้างปั้นจั่นแทนบันได
ยกเอาหินในสวนไปป้วนเปี้ยน
แถวโรงเรียนเขยิบจนเติบใหญ่
เลยเถิดถึงมหาวิทยาลัย
รับใบปริญญาบัตรวัดชั้นชน
ขั้นสูงสุดในด้านการศึกษา
อย่างที่แม่เจตนามาแต่ต้น
แม่ปูทางวางบทอย่างอดทน
ยกลูกขึ้นวางปนชนชั้นกลาง
ลูกชาวสวนพรวนดินสิ้นต่ำต้อย
จึงได้ลอยเทียมยูงอยู่สูงบ้าง
ตามความคิดแน่วแน่มือแม่วาง
จากชั้นล่างยกดันขึ้นชั้นบน
ยกลูกแต่ละคนข้ามชนชั้น
ดุจปั้นจั่นชั้นหนึ่งซึ่งแบกขน
จนพ้นไร่พ้นสวนถ้วนทุกคน
ให้เป็นชนชั้น "มือถือปากกา"
1106
6
5
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
