ลูกชายคนแรก

ปุถุซน

นานแล้วซิน่ะ
ที่เจ้าดิ้นอยู่ในท้อง
ของคนซึ่งพ่อรักที่สุด
และแม่ของลูก
ก็รักพ่อมากที่สุดด้วย
แล้วนี่เมื่อเจ้าได้มา
สู่โลกนี้แล้ว.....
ไม่รู้ว่าความรัก
ของแม่ของลูก
จะเหลือให้พ่อ
สักเท่าไรน่ะ
แม่ของลูกก็คง
เทความรักให้กับลูก
หมดเลยก็ได้
พ่อล่ะกลุ้มใจมากที่สุด
กว่าจะจีบแม่ของลูกมาได้
ก็ตั้งนานกว่าแม่ของลูก
จะตกลงปลงใจอยู่กินกับพ่อ
แต่เจ้ามาอยู่ในท้องของแม่
แค่แปดเดือนกว่ากว่า
กลับมาชิงความรักจากพ่อ
อย่างง่ายดายง่ายมากเลย
พ่อคิดคิดไปพ่อควรดีใจ
หรือเสียใจดีกับการมาของเจ้า
ครั้งนี้น่ะ...กลุ้มกลุ้ม
ตอนที่เจ้าอยู่ในท้อง
พ่อก้ไม่ได้เอ๊ะใจเลยว่า
เจ้าจะมาชิงความรักของพ่อ
จากคนรักของพ่อ
แต่พอเจ้าคลานออกมาจาก
ท้องแม่ของเจ้า
แล้วพอเห็นเจ้าอยู่ในอ้อมอก
ของคนรักของพอแล้ว
พ่ออิจฉาแทบคลั่ง
ดูแม่เจ้าช่างมีความสุข
เอ็นดูเจ้ามากกว่าที่เคย
เอ็นดูพ่อมาก่อนเลย
ดูดูไปแล้วความรัก
ที่แม่ของเจ้ามีต่อเจ้า
มันช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน
มากมายเสียจนพ่อคำนวณ
ไม่ถูกว่ามันสักเท่าไรกัน
พ่อลองคำนวณดวงดาวบนท้องฟ้าแล้ว
รู้สึกว่าความรักของแม่เจ้า
มีมากกว่าดวงดาวบนท้องฟ้าเสียอีก
อ่าห์.....พ่อจะทำงัยดีกันล่ะเนี๊ย..?
ต้องแบ่งปั่นความรักความอบอุ่น
ต้องเฉลี่ยความรักกับเจ้าแล้วละซิ
สงสัยพ่อต้องยอมแพ้เจ้าแล้วล่ะนี่
......เจ้าลูกชายคนแรก
ป.ล.เขียนให้เพื่อนเนื่องในโอกาสที่มีอาคันตุกะน้อยมาเยี่ยม