สวนทางรัก

ณธีร์

หัวใจชื่น ฟื้นร่าง อย่างประหลาด
งามพิลาส บาดตา น่าหลงไหล
เอออะไร นะใจ ใยทำไม
เป็นยังไง ไม่เข้าใจ ใยวกวน
เห็นเธอมา ตั้งนาน ฉันเฉยเฉย
ไม่นึกเลย ว่าอยู่ไป ใจสับสน
เดินสวนเธอ ทีไร ใจร้อนรน
เหมือนมีมนต์ มาดลใจ ให้ระรัว
ยุรยาตร ย่างเยื้อง ชำเลืองมอง
ดูผุดผ่อง สรรพางค์ กระจ่างทั่ว
คือแสงสวย ที่ขับไส ไล่มืดมัว
ฉันลืมตัว ยืนตะลึง ใจตึงตัง
จุดเปลี่ยนเว้า เจ้าอยู่ไหน ฉันไม่รู้
มานึกดู ย้อนรอย คิดถอยหลัง
คงวันหนึ่ง ซึ่งหัวใจ ไม่ระวัง
ที่เผลอพลั้ง ลืมสำรวจ ตรวจสอบใจ
ทำยังไง ละทีนี้ ใจที่รัก
จะหาญหัก ห้ามจิต คิดไฉน
ห้ามอาทิตย์ ห้ามดวงจันทร์ ห้ามควันไฟ
ห้ามได้แล้ว จึงห้ามใจ มิให้รัก
เดินสวนเธอ คราใด หัวใจหวั่น
ยิ่งนับวัน ยุ่งยากใจ เหมือนไข้หนัก
อยากส่งยิ้ม พิมพ์ใจ ไปทายทัก
ให้กระอัก กระอ่วนใจ ไม่กล้าลอง
จะมีใหม คราใด ที่เดินสวน
เอ่ยชักชวน เธอมาอยู่ เป็นคู่สอง
เดินเกี่ยวก้อย กันไป ในครรลอง
ท่วงทำนอง ทางเดิน ทางเดียวกัน
ร่วมกันเดิน ท่องกันไป ในโลกกว้าง
ทิ้งทุกอย่าง ไว้เป็น เช่นความฝัน
ทิ้งอดีต ทิ้งปัญหา สารพัน
มีเพียงกัน และกัน ในแดนไกล
สารภาพ ตามนี้ นะที่รัก
จากโทษหนัก จักเป็นเบา เข้าใจใหม
ว่าบกพร่อง โดยสุ จริตใจ
สวนกันไป สวนกันมา เลยพารัก ฯ