ดอกไม้สีขาวกลีบบางบานงดงามในใจฉัน
จากผืนดินธรรมดาผืนนั้นที่ไม่ใช่ดินดีที่ไหน
จากน้ำแอ่งเล็กๆที่ไม่ได้กลั่นกรองจากฟากฟ้าไกล
แต่กลับเติมรอยยิ้มและความอบอุ่นให้...แม้ว่าเธอจะไม่...รับรู้เลย
ต้นไม้ต้นนี้ยืนหยัดผ่านฟ้าแล้งและดินผาก
ผ่านช่วงเวลาเลวร้ายมามากจนยากจะสั่นไหวเว้นนิ่งเฉย
แต่รู้ตัวดี...ความเจ็บปวดที่มีทำให้ไม่อาจผลิดอกได้สักครั้งเลย
แม้ไม่ได้เอื้อนเอ่ย...เธอกลับเลาะเรียวหนาวที่งอกเงยให้หลุดไป
ฉันกลายเป็นต้นไม้ธรรมดาเสียแล้ววันนี้
วันที่ลมพัดฟ้าใสกี่ครั้งกี่ทีก็ไม่อาจกดความรู้สึกที่มีไม่ให้สั่นไหว
เปิดใจทักทายผีเสื้อกับอีกหลายชีวิตที่เหลือในโลกใบนี้ทั้งใบ
และวันนี้ฉันผลิดอกให้...หวังจะตอบแทนน้ำใจ...จากความรู้สึกข้างในที่ฉันมี
9 กรกฎาคม 2545 22:19 น. - comment id 59898
กลอนไพเราะเหลือเชื่อครับ ผมเกือบพลาดไปแล้ว แม้นเธอจะกลายเป็นเพียงต้นไม้ธรรมดา แต่ฉันรู้ว่าเมื่อถึงเวลา ดอกนั้นหนางามดั่งฝัน ชายคนหนึ่งที่เหมาะสมคงนิยมและผูกพัน และขอดวงใจสองดวงนั้น..... ครองรักมั่นตราบนิรันดร์กาล

9 กรกฎาคม 2545 22:51 น. - comment id 59917
ขอบคุณค่ะ....

10 กรกฎาคม 2545 01:20 น. - comment id 59950
ให้ใครก้อมะรุ... พี่มารับละกันนะ.... มะรุมะชิ...

10 กรกฎาคม 2545 02:00 น. - comment id 59958
ไม่เป็นไรค่ะ เพราะเจ้าตัวเค้าก็คงไม่รู้เหมือนกัน

11 กรกฎาคม 2545 02:00 น. - comment id 60167
^__________^
