หน้าส่วนตัว
เคยกลัวฝนกลัวฟ้าเวลาเหงา
นั่งจับเจ่าอยู่คนเดียวเหลียวไม่เห็น
จะหายใจเข้าออกช่างยากเย็น
กลับกลายเป็นเรื่องอะไรไม่เคยชิน
แต่วันนี้ตากฝนจนเหน็บหนาว
ใจไม่ร้าวไม่หลบลับหรือกลับผิน
น้ำจากฟ้ายังโปรยมายังหลั่งริน
ใจไม่สิ้นก็ฝ่าฝน...ตัวคนเดียว
ต่อจากนี้ฝนจะมากี่ห่าฝน
ฟ้าจะแกล้งให้จำทนไม่แลเหลียว
แต่ใจหนึ่งผูกพันมั่นเป็นเกลียว
ก็อุ่นใจแน่แท้เชียว...ไม่เดียวดาย
ละอองน้ำ 29 ก.ค. 2545 20:59 น. - ID 19550 
896
4
0
30 กรกฎาคม 2545 06:59 น. - comment id 63769
แต่ระวังไม่สบายนะจ๊ะ
30 กรกฎาคม 2545 07:27 น. - comment id 63777
ฮ๊าดดดดดดดดดดดชิ๊ววววว บทกลอนดูเหงาๆแต่ก็ไม่เศร้า...ดีจัง
30 กรกฎาคม 2545 12:37 น. - comment id 63876
ละอองน้ำ กาดาษมาเดินเปงเพื่อนด้วยอ่ะนะ ชอบๆ ตากฝน หนุกดี ^-^
30 กรกฎาคม 2545 17:57 น. - comment id 63950
เมื่อชินกับมันแล้ว ก็ OK เช่นเดียวกับปัญหาต่างๆ เมื่อเกิดขึ้นใหม่ๆ รู้สึกว่าหนักหนาสาหัสแต่เมื่อชินกับมัน ก็ทนได้ และปรับตัวเข้ากันมันได้ แก้ปัญหาได้ ไม่หนักหนาอะไร ขอเพียงอย่าขาดกำลังใจเท่านั้น เขียนได้ดีนะ เฉียบคม ล้ำลึก
31 กรกฎาคม 2545 01:59 น. - comment id 64034
ยินดีด้วยจ้าาาาาาาาา.......... ฮือๆๆๆๆ พี่ยังเหงาอยู่เยยยยย...... ว่าปายน่านนนน
31 กรกฎาคม 2545 07:33 น. - comment id 64070
เขียนตอบ จากอารมณ์ คนกลัวฝน วันฟ้าหม่น ยังมีเหงา อารมณ์ไหว ที่เคยคิด คิดอยู่ได้ ไม่พึ่งใคร น้ำใสใส ชอบไหลมา .. ประหลาดจริง ... (PS คืนนั้นเรายังมุดโต๊ะอยู่เลย .. ฝนมาเป็นพายุ . เล่นเอาเกือบตาย เหงาจนเป็นเสียว หน้าต่างบ้านตีพั่บ ๆ ) -__-
2 สิงหาคม 2545 22:04 น. - comment id 64612
ขอบคุณทุกคนนะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด