ร้อยกรองของคนขี้เกียจ

วรรณกาญจน์

คิดถึง เธอจะ รู้ไหม
หากไม่ โทรไป ไถ่ถาม
คิดถึง เธอทุก โมงยาม
คอยห้าม ไม่ให้ ใจลอย
 
เป็นห่วง ตัวเธอ รู้ไหม
คงไม่ ปล่อยใจ ให้หงอย
เช่นนั้น ตัวฉัน คงพลอย
เศร้าสร้อย เพราะคอย ห่วงเธอ
หวังดี เธอนี้ รู้ไหม
กลัวว่า บอกไป แล้วเก้อ
หวังให้ เธอนั้น พบเจอ
สิ่งเธอ ค้นหา มานาน
รักเธอ เข้าแล้ว รู้ไหม
เผลอใจ เมื่อไร สุดขาน
แต่ว่า คงรัก ไม่นาน
เกียจคร้าน รอรัก จากเธอ				
comments powered by Disqus
  • windsaint

    16 กันยายน 2545 19:44 น. - comment id 77024

    จับแน่นๆน๊า เด๋วลอยปายหนายม่ายรุ
  • zonkung

    16 กันยายน 2545 20:16 น. - comment id 77039

    มากระโดดงับไม่ให้ลอยไปไหน อิอิ
  • บุษราคัม

    16 กันยายน 2545 20:53 น. - comment id 77050

    วูบวาบด้วยค่ะ ค่ะป้าส้ม
  • กีรติ

    16 กันยายน 2545 21:04 น. - comment id 77056

    แหม!ก็ รอฉัน ได้ไหม
    แค่ใจ ไม่กล้า เคอะเขิน
    ใจจริง มีรัก ให้เกิน
    อย่าเมิน เดินหาย ห่างไป .... อิอิ
    ...กลอนได้อารมณ์ดีครับ
  • พรระวี

    16 กันยายน 2545 21:10 น. - comment id 77060

    โอย...ผมก็กลัวหลุดลอยไปในอากาศ
  • ข้าวปล้อง

    16 กันยายน 2545 22:35 น. - comment id 77093

    อ้าว รักแล้วไม่รอหน่อยหรอค่ะ ^-^
  • idaho

    17 กันยายน 2545 02:42 น. - comment id 77142

    วูบวาบจิงๆด้วย
  • ธนรัฐ สวัสดิชัย

    17 กันยายน 2545 06:38 น. - comment id 77153

    ^___^
  • ความห่วงใย

    17 กันยายน 2545 23:21 น. - comment id 77357

    เพราะมากจ้าป้าส้มของหลานแก้ว
    กำลังใจและความคิดถึงเอามากองไว้แล้ว
    อย่าลืมเก็บไปด้วยล่ะคะ
  • พนาไพร

    18 กันยายน 2545 12:06 น. - comment id 77464

    จาลอยไปแล้ว  มารีบช่วยจับไว้ครับป้า
    
    อิอิอิ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน