อาจสักหนึ่งหนทางที่เสาะหา
เยียวยาความเศร้าเท่าที่เห็น
ดื่มเพื่อการแรมรอนและซ่อนเร้น
เพื่อนเลือนรางว่างเว้นความเป็นไป
แต่บาดแผลในใจไม่สิ้นสุด
ไม่อาจหยุดมงยามความหวั่นไหว
ตราบจนเติมความจริงให้ดวงใจ
และเติบความสดใสให้แก่นัยน์ตา
เพราะปราถนาสิ่งใดไม่รู้สิ้น
เคยชินรินหลั่งไร้ฝั่งท่า
ขอเพียงเธอหันมามองที่ผ่านมา
พบคุณค่าแท้จริงคือสิ่งใด
เพียงหันหลังให้วันที่ผ่านมา
เพื่อพบว่าวันวานจะผ่านไป
17 ตุลาคม 2545 09:40 น. - comment id 88756
เพราะจังเลยค่ะ เพิ่งเคยอ่านกลอนของจามอญเป็นครั้งแรก สงสัยจะต้องติดตามต่อไปซะแร้วววว

17 ตุลาคม 2545 10:25 น. - comment id 88777
ขอติดตาม เช่นกัน *..จากใจไคริ..*

17 ตุลาคม 2545 11:44 น. - comment id 88804
บอกวิธีเปิดด้วยสิ...

22 ตุลาคม 2545 00:32 น. - comment id 90105
ขอบคุรนะจะทุก ๆคนเลยจามอญดีใจมากที่ชอบบทกลอนของจามอญ
