ทาแทบแนบพื้นปฐพิน โลหิตโลมรินหลั่งหล้า กำดาบปลาบเปลวเร็วรา รบเข่นเผ่นฆ่ามลาย ปองป้องปกถิ่นดินแดนนี้ คิดมาย่ำยีอย่าหมาย แม้นต้องย่อยยับดับกาย ชีพวายต์กายป้องแดนดิน มึงมาเหยียบย่ำประเทศ ปล้นฆ่าทุกเขตทั่วถิ่น กูเจ็บเหน็บช้ำน้ำตาริน แม้นเลือดโลมดินบ่เกรง ปราสาทปรางค์ครางสะอื้นด้วยฟืนเผา แม้นแก่เฒ่าด้นดั้นมันข่มเหง องค์พุทธามึงก็หาจะยำเยง เซ่นบรรเลงเพลงวิโยคโศลกร้าว อยุธยศทศทิศบูชิตชื่อ เรืองบันลือคือแดนดุสิด้าว ปราสาทวังมลังเรืองเฟื่องดุจดาว เสกสกาววาวระยับประทับใจ จะหาไหนในแคว้นดินแดนนี้ เหลือจะที่เทียบสร้างลงวางใหม่ ได้เลิศลอยคล้อยจากฟ้ามาสู่ไทย เหลือเพียงซากฝากไว้ในโลกา กูขอสาปขับความไปตามจิต เทพสถิตย์ปวงไท้ในทิศา จงฉิบหายกลายกลับดับบีฑา ปวงโรคาจงเร่งมายายี ให้สมกับมันทำกับพ่อแม่ คนเฒ่าแก่หมดสิ้นจะดิ้นหนี ให้มึงล้มล่มยับกับอัปปรีย์ ให้เสียศรีเสียค่าสง่าเมือง พระกาฬจงเร่งเข้ามาปองผลาญ พระเพลิงลาญกลบหล้าจนฟ้าเหลือง อย่าสราญกร้านหทัยให้ใจเคือง พระเสื้อเมืองหลีกลี้ไม่มีมา กูจองจับเจ็บจิตไม่คิดห่าง กูไม่วางละไว้จักใฝ่หา อย่ามีวันกูอภัยไม่เจรจา ปองจองเวรเข่นฆ่าจักราวี
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน 25 พ.ย. 2545 18:32 น. - ID 26524 
727
0
0
25 พฤศจิกายน 2545 22:23 น. - comment id 97811
โหดจังคับพี่
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
