เคียงกันชมจันทร์

อัลมิตรา

นั่งมองจันทร์ฝันใฝ่อยากได้แก้ว
งามวาวแววแพรวพราวราวกับฝัน
มาสวมใส่หมายคล้องต้องผ่องพรรณ
ราวพระจันทร์วรรณงามอร่ามใจ
ขอเพ็ชรนิลจินดาราคามาก
หากพลัดพรากจักหวลชวนสดใส
แทนถ้อยคำลำนำตามกลอนใด
แทนหัวใจให้ชมภิรมย์เรียม
ขอช้างแก้วแน่วนักจักชวนน้อง
พาเที่ยวท่องมองป่าอย่าแหนงเหนียม
นั่งชมเมืองเรืองรุ่งกรุงเทพ ฯ เทียม
โอบอางค์เรียมเปี่ยมปรีด์ฤดีชม
นั่งรอบกรุง ฯ คุ้งคลองมองสายน้ำ
ช่างงามล้ำยามพิศม์พินิจสม
รอบเวียงวังดังเก่าคราวชวนชม
มิหมองตรมขรมคำพร่ำพยางค์ 
ขอม้าแก้วแคล่วคล่องคนองคึก
ปานขุนศึกตรึกตรองมองหัวหาง
ดังสีหมอกออกแกร่งแรงท่าทาง
จะพานางย่างยลสนฑ์ด้นไพร
แม้นจากเรือนเยือนป่าจะพาท่อง
ลมลู่ล่องต้องนวลชวนชิดใคร่
ดั่งขุนแผนแสนสนิทชิดเชยใคร
มิห่างไกลหมายน้องท่องไพรวัน 
ขอเตียงตั่งวางไว้ให้น้องแก้ว
ครั้นนั่งแล้วแคล้วทุกข์พลันสุขสรรค์
เหนื่อยอ่อนล้าอย่าเกรงเค้งนอนพลัน
จักเคียงกันกลั่นกลอนมาอ้อนชม
แล้วร่ายเรียงเสียงกล่อมถนอมน้อง
ชม้ายมองผองดาวสกาวสม
ดาวแมงป่องส่องแสงแดงเรื่อกลม
ชวนชื่นชมโหมห้อมล้อมดาวราย