รัก...จนลืมนึก
ความรู้สึกของคุณเป็นเช่นไหน
ทุกครั้งที่ผมเอาแต่ใจ
เหนื่อยบ้างไหมครับที่รัก
เอ่อ...คือว่า ผมขอโทษ
อย่าถึงกับโกรธจนแตกหัก
ผมจะเลิกทำจริงจริงนะครับ
ให้นั่งพับเพียบก็ยังได้
ถ้าคิดว่า...ทำไม่ได้จริง
แต่ก็อย่าทิ้งผมไปทางไหน
อาการผมไม่หนัก....พอแก้ได้
โปรดเชื่อใจผมอีกสักครั้ง
คราวนี้ผมจะเป็นคนดี
เป็นผมคนที่คุณนึกหวัง
คุณว่าอะไร...ผมจะเชื่อฟัง
เป็นเท้าข้างหลังตามคุณ
...
ผมจะเป็นเด็กดี
ไม่มีที่จะเอาแต่ใจ
แต่คุณครับ...รับรองได้
ว่าคงทำไม่ได้เกินปี
(อิอิ)
...
3 มกราคม 2546 20:11 น. - comment id 103124
ลืมนึกหน่ะไม่เป็นไร แต่อย่าให้มากไปกว่านี้ ที่เป็นอยู่ก็น่ารักดี แต่หากมากกว่านี้คงเหนื่อยใจ ไม่ต้องขอโทษอะไรมากมาย อ่อ ๆ และไม่ต้องพับเพียบเรียบร้อยก็ได้ ไม่ได้บังคับจิตบังคับใจ ให้เป็นชายผ้ายับ ๆ พับไว้ในตู้หรอกคุณ เพราะคิดไว้อยู่แล้วว่าคงทำไม่ได้ อ่ะ ๆ ที่พูดไปไม่ใช่ให้อารมณ์ขรุกรุ่น แค่ไม่อยากให้ฝืนทำอะไรที่ไม่ใช่คุณ เป็นแบบนี้แหละนะพ่อไหล่กว้างอกอุ่นคุณคนดี ไม่ต้องเป็นหรอกเท่าหลัง เพระไม่ใช่ช้างตัวอ้วนพลี เป็นอย่างที่เป็นแหละน่ารักดี แต่เอ๊ะ ! คิด ๆ ไปอีกทีแค่ครึ่งนาทีคุณคงจะขาดใจ ...^_^.......คริ...^_^....คริ..........^_^ มาแว้วคุง ๆ หุ หุ หุ นู๋ว่างอน ๆ แบบนี้แหละน่ารักดีแล้วค่ะ เพราะถ้าคุณไม่งอนแล้วนู๋จาไปง้อใคร ?? จริงมะคะ

3 มกราคม 2546 21:26 น. - comment id 103130
เรนนั่งฟัง..ขออีกครั้งนะค่ะ..(น๊าา.น๊าา..พี่ทาเลจายย.. เรนชอบจังค่ะ..)..
เรนอ่านปาย..ยิ้มปาย..
บทกลอน.. ที่ทำให้.. เรนมียิ้มม.. อิอิอิ..
(ต่อๆๆ.. นะค่ะ..)

4 มกราคม 2546 09:49 น. - comment id 103165
น่ารักดีนะ

5 มกราคม 2546 10:38 น. - comment id 103297
งั่ม.... เปงงี้ได้เหรอ.... จริงอ่ะ.... ไม่โกรธแน่นา
