...ยากลืมเลือน...

ใบบอนแก้ว

...นึกถึงคืนคืนประคองน้องด้วยมิตร-
ภาพซาบซึ้งซึ้งตรึงจิตคิดหวามไหว-
ตัวค่อยชิดชิดจนแน่นดุจแดนไพ-
บูลย์ด้วยชั้นชั้นแดนใดไม่มีทาง-
เปรียบเทียบฟ้าฟ้าเกิดโกรธพิโรธอัศ-
จรรย์เด่นชัดครืนครืนเสียงเพียงเข้าขวาง-
กั้นเกิดเสียงเปรี้ยงเปรี้ยงแปลบปลาบแทบวาง-
วายด้วยร่างนั้นเคลื่อนคล้ายคล้ายเรือโคลง-
เคลงคลื่นซ้ำซ้ำซ่าซัดลมพัดกระ-
หน่ำเรือถลาโอนเอนเอนเต้นโผง-
ผางเสียงแซ่แซ่คลื่นซ่าป่าต้นโกง-
กางสูงโย่งอยู่ที่ข้างข้างริมลำ-
คลองปลาใหญ่ใหญ่กระโดดโลดขึ้นจาก-
ริมฝั่งฟากสองฝั่งที่ที่เคยสำ-
หรับว่ายเล่นเล่นทุกคืนต้องฝืนจำ-
ใจจากน้ำเคยเคยผุดแสนสุดกลืน-
กล้ำเสียงเปรี้ยงเปรี้ยงสงบฟ้าพบแสง-
จ้าด้วยแรงลมพัดพัดซัดเมฆขืน-
ขัดเคยปิดปิดบังจันทร์นั้นอยู่ยืน-
ยาวกลับคืนเหมือนทุกอย่างอย่างเดิมที-
นี้นางร่ำร่ำร้องไห้ไยต้องจาก-
กันเหมือนพรากใจเราห่างห่างเหินหนี-
หน่ายจากกันกันไกลล้นหม่นในชี-
วาของนวลนวลน้องนี้พี่ยังจำ...ฯ				
comments powered by Disqus
  • จังงัง พรรคลิงรักลิง

    19 มกราคม 2546 23:15 น. - comment id 105449

    .....ครากอดกุมนุ่มเนื้อ..............เนียนนวล 
    เพียงแผ่วผึ่งผายจวน.................ซ่านซ้อน 
    อุทรเคลื่อนหวิวรวน...................รัวร่อน 
    อกคั่งละหลั่งร้อน......................เร่าเร้าถวิลหา ฯ 
    
    .....บุปผายามดอกแย้ม.............สีสัน 
    บานแอร่มเผยอวดพรรณ...........หยาดเยิ้ม 
    หอมจรุงกรุ่นกลิ่นอัน................ยวนยั่ว 
    ภมรย่อมไหวเคลิบเคลิ้ม...........ซ่านซ้องรสหวาน ฯ 
    
    .....คืบคลานเล็มคลุกเคล้า.........เสาวรส 
    เกลือกร่างคละคลึงบด..............กลีบง้ำ 
    เบียดแทรกสอดกายลด............เลี้ยวแหวก 
    ดูดดื่มกำซาบน้ำ.......................หลั่งเลี้ยงเผดียงไหว ฯ 
    
    .....หทัยดุจละลิ่วห้วง.................สูงโพยม 
    หวิววาบปลาบถาโถม..................ร่วงคว้าง 
    โลกยามซ่านลามโลม...............ลนร่าง 
    คำย่อมยากเคียงค้าง..................คู่คล้อยจินตนา ฯ 
    
    เท่าที่อ่านรู้ว่าเป็นบทอัศจรรย์นะ ...ของเก่าเล่าใหม่ละกัน ตรงนี้
  • idaho

    20 มกราคม 2546 04:48 น. - comment id 105472

    อย่างนี้คงต้อนทานยาแก้เมาเรือไปก่อนนะ
  • ราชิกา

    24 มกราคม 2546 12:40 น. - comment id 106244

    ภาพอดีต..กรีดคมลึก
    ความรู้สึก...ต้องหวั่นไหว
    กาลเวลา...เปลี่ยนผันไป
    แต่ดวงใจ...ไม่รู้ลืม...
    
    อดีต..คือบทเรียนสอนใจ..ที่เราจะต้องก้าวต่อไปในปัจจุบันและอนาคต...
    
    ขอชื่นชมฝีมือค่ะ...
    
  • ใบบอนแก้ว

    26 มกราคม 2546 17:55 น. - comment id 106463

    ....ขอขอบคุณครับที่มาเยือน...
    
              ...........สวัสดีครับ..............

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน