เจ้านกกระจิบ บินลิ่วไกลลิบ สุดตาพาฝัน นกเมียนกผู้ จับคู่ชู้มัน ฟ้ามิอาจกั้น เรี่ยวแรงปีกบิน เริงร่าท่าทาง กางปีกแผ่หาง เพื่อปกป้องถิ่น สีสันสวยสด กระโดดหากิน แมลงหนอนดิ้น จิกกินชื่นใจ อิจฉาเจ้านก โบยบินโผนผก ส่งเสียงใสใส อิสระเสรี ฟ้านี้กว้างใหญ่ โผผินบินไป ตามใจของมัน สงสารตัวเรา ทุกวันหมองเศร้า เหมือนกำแพงกั้น รักสุดแสนรัก ห้ามหักใจฝัน เธอแกล้งลืมกัน หรือตั้งใจลา ถึงฟ้าจะกว้าง ดวงใจเคว้งคว้าง แต่ยังโหยหา รักซึ้งตรึงจิต สนิทตรึงตรา กลับมาเถิดหนา ฉันรอคอยเธอ
12 กุมภาพันธ์ 2546 10:02 น. - comment id 108601
สักวันการรอคอยคงสัมฤทธิ์ผล...
12 กุมภาพันธ์ 2546 19:41 น. - comment id 108649
มองดูความเศร้าที่เธอได้พบ ประสบความเศร้าหมอง เธอลองนึกลองตรึกตรอง ว่ายังมีอีกคนที่มองเธออยู่ไกล ๆ เธอรอคอย คอยรอเค้าคืนมา อาจจะมีน้ำตาที่รินไหล เธอรู้ไม๊มีคน ๆ หนึ่งรอเธอมาพักใจ อยากจะอยู่ใกล้ ๆ คอยดูแลเธอ เหนื่อยหนักกับการรอคอย ก็ปลดปล่อยมันบ้าง ฉันพร้อมเสนอ ความเป็นเพื่อนที่จะอยู่เคียงข้างแม้ไม่ได้เจอะ เจอ ก็จะอยู่ตรงนี้ ตรงที่เธอต้องการกำลังใจ แวะมาขอบคุณที่เข้าไปทักทายกันนะคะ วันนี้ว่าง ๆ เลยแวะมาเยี่ยมค่ะ
20 มีนาคม 2546 12:00 น. - comment id 116818
^__________________^
22 กันยายน 2546 19:54 น. - comment id 145006
เอิ๊ก ๆๆ แอบมาอ่านกลอนแรกในไทยโพเอมของคุณฤกษ์.. ม่ะรู้เจ้าตัวจะรู้มั๊ยน้อ..คิก ๆๆ ไปละ... ...................
22 เมษายน 2547 14:26 น. - comment id 145317
แม้จะเข้ามาช้า แต่บทกลอนของพี่ กี้ก็ติดตามมาตลอดนะคะ ขอบคุณที่ติดตามและ เป็นกำลังใจให้กี้เสมอมาค่ะ