เหตุไฉนไยเศร้านงเยาว์เอ๋ย ศศิเคยเผยแสงแห่งความหวัง อย่าหวั่นไหวใจหวาดปราศพลัง อย่ามัวนั่งฝังตนให้ปนตรม ยิ้มระรื่นชื่นบานสราญหนอ จะเคียงคลอรอเดือนเยือนสุขสม ดารารายหมายชี้วจีชม เอื้อนคารมชมดาวคราวเคียงกัน แม้นราตรีนี้เบือนแสงเดือนส่อง จักกล่อมน้องพ้องคำเป็นกาพย์ฉันท์ จักร่ายเรียงเสียงแว่วแน่วเพียงจันทร์ มากสีสรรวรรณกรรมอร่ามใจ แม้นไร้คืนดื่นดาวให้เฝ้ามอง จักร้อยกรองต้องคำย้ำขานไข แล้วเอื้อนเอ่ยเผยพจน์สบถไป ให้สุขใจหมายกล่อมถนอมนวล ฯ
อัลมิตรา 20 ก.พ. 2546 20:59 น. - ID 29610 
1304
5
0
20 กุมภาพันธ์ 2546 22:34 น. - comment id 109912
...พิงไหล่พี่ที่พร้อมจะกล่อมขวัญ แม้ไร้จันทร์ยังดีมีลมหวล คอยพัดผ่านบานใจให้ชื่นชวน คืนนี้ล้วนสุขสันต์กันสองเรา ถึงไร้ดาวคราวนี้ที่บนฟ้า แต่ดาวจ้าดวงหนึ่งซึ่งเฉลา สวยประดับกับใจไม่บางเบา นั้นคือเจ้าคนดีที่พี่ปอง.... ....................สวสดีครับ...................
21 กุมภาพันธ์ 2546 00:54 น. - comment id 109924
แฮ่ม....มีความเข้าใจคล้ายกับท่านใบบอน เพียงแต่ดาวประดับใจบางดวง มันสุดไขว่สุดคว้าจริงๆ เหมือนอยู่ใกล้แต่ไกลสุดหล้า เหมือนอยู่ไกลแต่ความรู้สึกเหมือนจะสำผัสได้ นี่จึงเป็นเรื่องรวดร้าวทรมาณอยู่เหมือนกัน.
21 กุมภาพันธ์ 2546 07:20 น. - comment id 109953
หน้าส่วนตัว
พี่อัลมิค่ะ....
ดาวที่เรนฝัน..
ทุกวัน..ที่เรนเห็น..
เปนดาว..แห่งความใสเย็น..
เรนอยากเห็น..ดวงดาวที่แสนดี...
ในฝันที่เรนตื่น...
ทุกเช้าที่เรนมี...
ทุกช่วงเวลาที่..
คนดีดี..ให้เรนหลับ.
..และฝันสวย...
เรนขอบคุณ... ดวงดาวที่แสนดี...
บทกวี..ของพี่อัลมิ... ทำให้เรนคิดถึง..
นางฟ้าใจดีของเรน.. เธอทำให้..เรนพบ.
สิ่งดีๆ..มากมาย....
เรนขอบคุณค่ะ...
21 กุมภาพันธ์ 2546 08:41 น. - comment id 109959
คุณใบบอนแก้ว .. ขอบคุณค่ะ ...นั่งพิงไหล่ชมดาวที่พราวฟ้า ไร้เมฆาบดบังให้หมางหมอง ลมเอื่อยเฉื่อยพัดอ้อยสร้อยตามทำนอง จิ้งหรีดร้องเรไรร่ำพร่ำดนตรี แม้คืนนี้จะไร้แสงแห่งจันทร์เจ้า แต่ไม่เหงาเพราะมีดาวมาแทนที่ ถึงแสงน้อยกระพริบพราวเย้าฤดี ก็ยังดีกว่าแสงดับเหมือนลับใจ .. คุณพรระวี .. ... ดาวอยู่ไกลมิใช่อยู่ในใจหรือ สิ่งยึดถือเพียงระยะทางนั้นใช่ไหม สุดฟากฟ้าเกินไขว่คว้ามาแนบใจ เหตุไฉนจึงข้องหมองอุรา เพียงกำมือหนึ่งมือเท่าที่บอก แล้วก็ตอกที่อกซ้ายคล้ายดั่งว่า ดาวดวงนั้นอยู่ในใจทุกเวลา เมื่อสัมผัสทุกครามิล้าตรม น้องเรน ... เมื่อคืนนี้จันทร์ยังสวยเลยนะ มองเห็นจากระเบียงห้องนอนด้วยนะ
21 กุมภาพันธ์ 2546 15:14 น. - comment id 109980
ของรวีคงเป็นดาวลูกไก่...รู้สึกถึงความผูกพันห่วยใย และกตัญญู.... แวะมาชื่นชมคารมเหลือร้าย....
21 กุมภาพันธ์ 2546 15:23 น. - comment id 109982
ของตุ๊กตาต้องดาวประดับฟ้า...ถึงจะล้ำค่าและสูงส่ง...ถ้ามีใจล่ะก็คงจะไปให้ถึง...แฮะๆ ดูละครมากไป...ลูกผู้ชาย ลูกผู้ชาย ไม้ตะพด...คนละเรื่องเลย
21 กุมภาพันธ์ 2546 15:33 น. - comment id 109983
บรรยายภาพ... ;P ~ ภาพ พรายฉายแสงแห่งสกาว อัญ ชลีน้อมเกล้ากล่าวคำฉันท์ มิ จางจากพรากไปในตะวัน ตรา ตรึงมั่นมิตรทิวาแลราตรี ฤา เจ้าเศร้าเปล่าเปลี่ยวด้วยเดียวดาย นาง นงคล้ายเทพธิดามาระศรี ฟ้า ระยับประดับดาวกล่าวกวี กัล ยาณีนั่งอยู่ดูงดงาม ~
21 กุมภาพันธ์ 2546 21:44 น. - comment id 110035
สวัสดีค่ะ คุณรวีลับฟ้า ...ขอบคุณที่มาทักทายนะคะ คุณตุ๊กตาไล่เหงา ... :) ..ถ้ามีใจล่ะก็คงจะไปให้ถึง. คำนี้ดีจังค่ะ คุณเงา ภาพปรากฏเป็นเพียงหญิงในฝัน ที่รำพันถึงคนไกลโหยไห้หา ชายคนรักห่างหายสุดสายตา ในวิญญาของเธอเพ้อร้าวราน ปล่าวเปลี่ยวเอย..เดียวดายรันทดท้อ เคยพะนอนวลน้องคล้องประสาน เพียงลำพังผ่านค่ำคืนนานแสนนาน คำกล่าวขานก็จึงจารจากหัวใจ ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
