..พลุซาตาน...

อัลมิตรา

...พลุหรือไรใสสวยช่วยคลายเหงา
แสงรุ่งราวดุจเดือนเยือนใจฉัน
แสงวับวาวพราวฟ้าแจ่มตาพลัน
เกินอดกลั้นหฤหรรษ์...ฉันเพ่งมอง...
...ปรากฏแสงพวยพุ่งมุ่งสู่เมือง
ฉันชำเลืองเลาะกายเพียงหมายส่อง
แขนจูงมือยื้อยุดฉุดเมียงมอง
มีพี่น้องเคียงทัก...จักสุขใจ...
...แต่เหตุใด...แสงใสที่ได้เห็น
เปลี่ยนแปลงเป็นเช่นภูต...สุดโตใหญ่
คร่าชีวิตปลิดปลงลงทันใด
ใครต่อใครต่างร่ำร้องเสียงก้องดัง
...บ้างล้มนอนตอนเสียง...เยี่ยงฟ้าผ่า
บ้างควานหาสิ่งของมองเหลียวหลัง
บ้างร้องไห้...ไม่มีที่น่าฟัง
ฉันทรุดนั่ง...ข้างกายใครล้มนอน
...สุดอดกลั้นน้องฉัน...นั้นตายแล้ว
ดวงตาแวว...สวยใสคล้ายวันก่อน
ปากยังยิ้มพริ้มพราวราวหลับนอน
ไม่มองค้อน...หัวเราะฉอเลาะเลย
...เพราะแสงไฟฉายส่องลอยล่องหรือ
เป็นเพราะมือฉันยุดฉุดแขนเอ๋ย
หากน้องหลับในห้อง...มิต้องเลย
เจ้าคงเกยก่ายกาย...ในที่นอน  
...เป็นเพราะฉัน...กระนั้นหรือ...ฤาอสูร
สุดอาดูรฉุนเฉียวเหลียวคว้าขอน
ขว้างสุดแรงแช่งฟ้ามาบั่นทอน
ฉันอยากนอน...เคียงข้างน้องอย่างเคย  
...ฟ้าลงทัณฑ์สาปฉัน...ให้พลัดพราก
น้องจึงจากสุดข่มระทมเอ่ย
อยากทวนถามย้ำยอกออกปากเปรย
น้องฉันเคย...ฆ่าไคร...หรือไรกัน ?

...( อยากทวนถามย้ำยอกออกปากเปรย....น้องฉันเคยฆ่าใครหรือไรกัน...?)