คนแห่งความมืด ชินชาในความมืด มีชีวิตอยู่กับหนาวเย็นและอ้างว้าง ย่ำไปบนพื้นที่ชื้นแฉะ ท้องฟ้ามืดสลัว มีเพียงแสงดาวจางจาง มีลมเหน็บหนาวพัดคลอเคียงข้าง ผ่านชีวิตอ้างว้างด้วยความสุขใจ พอเธอเข้ามา.. เติมเต็มความเหว่ว้า เติมส่วนที่ขาดหาย เธอคือแสงสว่าง ในค่ำคืนร้างและเดียวดาย เธอคือความสดใส.. เธอคือสิ่งใหม่ที่ฉันไม่คุ้นเคย วอน.. อย่าสบตาฉัน หากบังเอิญพบกัน ช่วยทำเป็นเมินเฉย อย่าทำให้ฉันชินกับแสงสว่าง แล้วก็ราร้างไปอย่างเคย.. เพราะฉันไม่รู้เลย.. ว่าจะกลับไปอยู่กับความมืดที่คุ้นเคยได้อย่างไร
หมอกจาง 12 พ.ค. 2546 11:14 น. - ID 33801 
703
6
0
12 พฤษภาคม 2546 12:06 น. - comment id 137578
กลอนงดงามยิ่งนัก แต่ก็สงบยิ่งมั่นคงนิ เพราะมากแจมนิ ความมืดเอยเพื่อนเกลอ หนาวเพราะเธอเคียงข้างจวบฟ้าสาง ชินเดียวดายอ้างว้าง แต่เมื่อน้ำค้างจางมืดเอ่ยลา เราจะพักผ่อนได้ดียามค่ำคืนและสร้างผลงานในวันใหม่เสมอ กลอนงามมากขอชม
12 พฤษภาคม 2546 12:24 น. - comment id 137583
เธอจะมีฉันเป็นแสงสว่าง ในอนาคตกาลไม่จางหาย ต่อแต่นี้ไปเธอจะไม่ต้องเดียวดาย ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอเอง ***แวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ****
12 พฤษภาคม 2546 13:54 น. - comment id 137600
ยืนยันคำของพี่น้ำค่ะ.. งดงามจัง..
12 พฤษภาคม 2546 14:13 น. - comment id 137604
ขอบคุณครับ.. :)
12 พฤษภาคม 2546 15:10 น. - comment id 137635
ที่บ้านยังมะมีไฟใช้เหยอ... อิอิ....ล้อเล่นค่ะ เพราะดีนะคะ
12 พฤษภาคม 2546 18:26 น. - comment id 137688
=^____________^=
19 พฤษภาคม 2546 16:26 น. - comment id 139418
โดนอีกแล้ว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
