เกินปันใจ

พี่ดอกแก้ว

สายลมพริ้วแผ่วผิวกายใกล้รุ่งสาง 
ยินน้ำค้างพร่างลงกับพงหญ้า 
ละอองจันทร์เริ่มละลายจากสายตา 
ใจโหยหาถึงคนไกลในเงาเดือน 
ราตรีก่อนอ้อนสุนทรมธุรส 
หวานเหลือล้ำย้ำพจน์มากกว่าเพื่อน 
ร้อยวจีมาลีใจมิให้เลือน 
มนต์แสงจันทร์ยังตามเตือนมิเคลื่อนคลาย 
พินิจลักษณ์อักษรสุนทรถ้อย 
วรรณศิลป์เรียงร้อยงามเหลือหลาย 
แต่ความจริงและความฝันพลันกลับกลาย 
ผ่านราตรีจึงเลือนหายคล้ายแสงจันทร์ 
รักหนอรัก..ช่างสลักตรึงใจนี้ 
แม้ทราบดีว่ารักลวงในห้วงฝัน 
ก็จะขอมั่นรักภักดิ์นิรันดร์ 
ใจของฉันขอซื่อตรง..จงรักเธอ				
comments powered by Disqus
  • เอม

    20 มิถุนายน 2546 19:56 น. - comment id 148453

    ขอแบ่งสักเสี้ยวใจ
    จะเอาไปฝัน
    เพื่อระลึกถึงกัน
    แบ่งปันไม่ได้เลยหรือคะ
    
    มาทักทายค่ะพี่
  • น้ำ

    21 มิถุนายน 2546 08:02 น. - comment id 148555

    ฝันรักแห่งนักกลอนเขียนได้ไม่รู้เบื่อเลยนิ
    
    เนตรจ้องมอง จันทรกานต์ ฟ้าราตรี
    ใฝ่ฝากฤดี  แม้ไกล ให้หวนหา
    ไอละออง หมอกรัก ปักอุรา
    จ้องมองหา เธอนั้น คือเงาเดือน
    
    รักเอยรัก จักเจ้า เคล้าคล้ายไอ
    กลุ่นกลิ่นใจ คลายเศร้า เช้าลืมเลือน
    รวีแวววาว ต้องเร้า ร้าวดั่งเตือน
    อกเอ๋ยกลับ แชเชือน ร้างห่างไกล
    
    แม้นรักแท้  แต่ห่าง พร่างหนาวลม
    วานผ้าห่ม ให้อุ่น อบอวลใส
    แม้นจันทร์อับ ดาวลับ มิมีใคร
    วอนลมล้อม นวลไว้ ให้มั่นคง
    
    เช้านี้หวังให้มีแต่กำลังใจและยิ้มสดใส  จากใจเอย
    
  • ภัทร์

    22 มิถุนายน 2546 22:43 น. - comment id 149005

    มาขอส่วนแบ่งบ้างครับ
    ติดตามผลงานอยู่เสมอ
  • พี่ดอกแก้ว

    27 มิถุนายน 2546 00:24 น. - comment id 149866

    @สวัสดีค่ะ คุณเอม..คุณน้ำ และคุณภัทร์... ที่แวะเข้ามาอ่านค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน