@.. คืนบาป..คนพิปริต (๕)

อัลมิตรา

(๔๑)
ผู้ต้องหากุมหัวกลัวความผิด
อ้างเพราะฤทธิ์สุราพาสับสน 
เกินยั้งจิตตัณหาพาอับจน
จึงจำทนถูกขังใช่ตั้งใจ 
(๔๒)
มีไม่น้อยชี้หน้าด่าเพื่อนฝูง
 มึงชักจูงกูจังหวังจับไก่ 
สาวแปลกหน้างามล้ำกูห้ามไป
ไม่มีใครเชื่อฟังแถมยังชวน   
(๔๓)
นอกจากนั้นดาหน้าด่ากลับบ้าง
 มึงพูดอย่างไม่ได้ทำย้ำผันผวน 
ทีเมื่อคืนหลายครั้งยังเห็นควร
ตีสำนวนบิดเบือนเหมือนลิเก  
 
(๔๔)
บ้างกอดเข่าหน้าสลดปรากฏชัด
ทำอึดอัดพูดพล่ามทำหน้าเหย 
 ผมเป็นแพะถูกขังผิดทั้งเพ
พวกตะเข้ลิ้นแฉกมันแจกซวย    
(๔๕)
เจ้าหน้าที่สืบสวนล้วนสารภาพ
ลืมบุญบาปแท้จริงเพราะหญิงสวย 
ครั้นเสร็จกิจการกามทำงงงวย
อีกเมาด้วยจึงกระสันตัณหามี 
(๔๖)
แล้วเรียงคิวหลายคราวแม่สาวนั้น
ต่างมุ่งมั่นปลุกปล้ำทำบัดสี 
อยากเป็นผัวทุกผู้ต่างรู้ดี
จึงไม่มีใครปล่อยให้ลอยนวล   
(๔๗)
ดุจดังฟ้าคำรามทำป่วนปั่น
แผ่นดินสั่นภพแตกแยกเป็นส่วน 
ต้นไม้โอนแอ่นเอนไม่เป็นขบวน
พายุหวนฝนหอบรอบริมบึง 
(๔๘)
ปลาชะโดทั้งฝูงมุ่งเริงร่า
รีบรุดฝ่าหญ้าแฝกแซกซอนฉึ่ง*
ต่างกระโจนน้ำกระจายไขว่เคล้าคลึง
ครั้นเมื่อถึงจุดหมายว่ายไม่เป็น  
(๔๙)
ชายฉกรรจ์กลุ่มหลังดั่งบ้าคลั่ง
เกินยับยั้งแรงโหมข่มขู่เข็ญ
ร่วมลงแขกหญิงคร่ำครวญลำเค็ญ
จนคนเห็นนางนิ่งไม่ติงตัว
(๕o)
กระเส่าสั่นขวัญกระเจิงเปิดเปิงนัก
ต่างประจักษ์โทษทัณฑ์อันสุมหัว
ข่มขืนฆ่าคือคดีที่หวาดกลัว
ไม่พ้นตัวคงตายไปตามกัน