ความรักของแม่ (ถอดความจากลิลิตพระลอ)

อัลมิตรา

ลิลิตพระลอ ..
 
.....บัญจงกับเข้าแต่ง ............ ของเสวย
บ มิได้เลินเล่อเฉย .............. หนึ่งน้อย
สรรพเครื่องพระลูกเฮย ........ ไตรตรวจ แต่งนา
บ วางใจกึ่งก้อย ................... แก่ผู้ใดทำ ฯ
.....แต่น้อยแม่พร่ำเลี้ยง ....... รักษา พ่อนา
จงเจริญชนมา ..................... ตราบได้
สมบัติผ่านภูวดา .................. ถวัลยราช
ฤๅพ่อจำจากให้ ................... แม่นี้ตรอมตาย ฯ
.....คงชีพหวังได้พึ่ง ............. ภูมี พ่อแล
ม้วยชีพหวังฝากผี ............... พ่อได้
ดังฤๅพ่อจักลี ...................... ลาจาก อกนา
ผีแม่ตายจักได้ ................... ฝากให้ใครเผา ฯ
.....สุดใจสุดแม่ห้าม ............ ภูธร 
สอนบ่ฟังแม่สอน ................. จักเต้า
หนักใจหนักอาวรณ์ ............. ทุกข์ใหญ่ หลวงนา
แม่อยู่ตั้งแต่เศร้า ................. โศกร้อนฤๅเสบย ฯ
 (..ถอดความ..) 

แม่ตั้งใจจัดแจงทั้งแกงกับ
อีกสำรับคาวหวานพลันวางใส่
ไม่ละเลยเว้นของที่ต้องใจ
โปรดปรานใดแม่นั้นจักหมั่นปรุง
อีกเครื่องทรงสวมใส่แห่งกายเจ้า
แม่ยังเฝ้าเสาะหามาให้นุ่ง
คัดสามคราว สม องค์คงประลุง*
แม่ก็มุ่งเย็บปักถักร้อยเอง 
นึกถึงคราวลูกเล็กเป็นเด็กน้อย
แม่เฝ้าคอยป้องภัยใครข่มเหง
เฝ้าฟูมฟักรักษาครากลัวเกรง
จนเจ้าเก่งกล้าแกร่งเข้มแข็งมา
จนครองเมืองสืบราชสมบัติ
ปกครองรัฐเกริกไกรไปทั่วหล้า
กลับมาจรจากไกลให้โศกา
ฤๅเพียงว่าจักให้แม่วายปราณ
เมื่อชีพยั้งคงหมายได้พึ่งเจ้า
ยามแก่เฒ่าหวังให้ได้สงสาร
จัดอาหารหวานคาวเข้าเจือจาน
กว่าเถ้าถ่านเผากายสลายตน
แม้นตายแล้วไม่แคล้วจักหมายให้
กรวดน้ำไปเกื้อหนุนบุญกุศล
แม้นเจ้าพลัดพรากไปในบัดดล
คงอับจนไร้เจ้าเผายามตาย
เกิบยับยั้งทักท้วงและหวงห้าม
พ่อรูปงามคงไปน่าใจหาย
ร้อยคำก้องพันคำกู่กลับดูดาย
เกินบรรยายเนื้อความปรามลูกยา
เคยสอนสั่งคราวก่อนไม่ย้อนนึก
มิรู้สึกแจ้งใจใครห่วงหา -
อาทรนักเจ้านั้นพลันไกลตา
ทุกข์เท่าฟ้าไยลูกยังสุขใจ