หน้าส่วนตัว
สายน้ำพัดไหล
ระรอกริ้วพริ้วไหวกับหมอกจางจาง
พื้นน้ำใสกระจ่าง
เล่นกับหมอกบางบางที่ล่องลอย
ห่างเหมือนใกล้
แม้น้ำไม่อาจเอื้อมขึ้นไปแม้สักน้อย
แต่ไอหมอกยังคงลอย
สัมผัสกันค่อยค่อยอย่างบางเบา
สายน้ำ-สายหมอกจาง
เราไม่ได้พบกันในวันว่างของความเหงา
ความเหมือน-ความต่าง
เราพบกันตรงกลางในทางของเรา
ความคุ้นเคยที่นับเข้า...ยังคงมีให้เราเช่นกัน
ท้องฟ้ากว้างไกล
ยินเธอกระซิบว่าหวั่นไหวและเหงา...อย่างนั้น
สายน้ำก็เช่นกัน
มีเรื่องราวปะปนอยู่ในนั้น...ตั้งมากมาย
บางทีเธอเหน็บหนาว
ฉันอยู่ห่าง...แต่มองเรื่องราว...รู้สึกได้
บางทีฉันเก็บเกี่ยวเรื่องราว...อย่างเปล่าดาย
ไอเย็นเธอกลับทำให้ฉันคลาย...ทุกข์ใจ
ห่างห่าง...แต่ทว่าผูกพัน
ไม่เคยนับคืนวัน...ว่าจะอยู่เป็นเพื่อนกัน...อีกนานไหม
รู้แต่ว่า เราต่างไม่มีเงื่อนไขของเวลา...หรือว่าสิ่งใด
ไม่มีเส้นกั้น ไม่ขอสิ่งไหน...ยกเว้นเรื่องหัวใจ
...อันนี้ขออภัย...ขอตัว...
ละอองน้ำ 4 ก.ย. 2546 17:04 น. - ID 38610 
1703
3
0
4 กันยายน 2546 23:12 น. - comment id 165491
กำลังคิดอยู่เหมือนกัน ว่าละอองน้ำกับหมางจางไม่ห่างหาย อาจเป็นเพื่อนใกล้ชิดสนิทกาย ที่น่ารักมากมายให้น่าชม ***แหมแค่ชื่อก็เข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยแล้วค่ะ อิ อิ แต่งกลอนบทนี้ได้น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆเลยจ๊ะ***
5 กันยายน 2546 12:52 น. - comment id 165610
อ้า.. ชอบ.. ชอบกลอนด้วย.. ชอบเป็นข่าวด้วย.. :) เอาอีก... 555
5 กันยายน 2546 14:07 น. - comment id 165622
; )
6 กันยายน 2546 14:48 น. - comment id 165804
เอามือน้อยน้อยคอยเก็บหมอกจางจาง ไปฝากสายน้ำบางบางกลางน้ำหลาก คอยไออุ่นละมุนจากน้ำเชี่ยวกราก เก็บมาฝากจากใจให้น้องเรา..
6 กันยายน 2546 19:28 น. - comment id 165822
บทกลอนสวยสวย อุ่นด้วยอาทร อารมณ์ไหวอ่อน ...... โอย...คิดไม่ออก
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด