...รอ...
สิ่งเดียวที่ขอ...ไม่รู้ว่ามากไปไหม
...รอ...
รู้ดีคนที่รอ...ต้องทรมานเพียงใด
แต่คำตอบที่จะให้
เป็นสิ่งเดียวในใจที่ฉันจะมี...
ไม่ได้ให้เธอรอเพื่อฝัน
ไม่ได้ให้รอเพื่อทำร้ายใจกันจนเต็มที่
ไม่ได้ให้รอ...เพราะเหตุผลบางข้อที่ไม่เข้าที
ฉันไม่ได้คิดหนี...และทิ้งเธอไว้อย่างนี้
...โดยไม่เข้าใจ...
รอ...ที่จะเอ่ยออกมา
เพราะบางเรื่อง...เวลา...อาจช่วยได้
ฉันไม่เคยขออะไรจากเธอ ให้มากให้มาย
แค่ขอให้รอ...เพื่อจะรู้ความหมาย...ว่าเธอไม่ได้
...เปลี่ยนใจ...
11 กันยายน 2546 12:08 น. - comment id 166945
ชอบบทนี้จัง... อืม... มาคอมเมนท์ให้...ตัวเอง : D

11 กันยายน 2546 12:36 น. - comment id 166959
อืมม.. ชอบเหมือนกัน.. ตอนแรกเฉยๆ พออ่านทวนสองรอบ.. มันแตะใจยังไงไม่รู้..

11 กันยายน 2546 12:36 น. - comment id 166960
...ขอให้การรอ...เป็นเพียงสั้นๆ นะ...

11 กันยายน 2546 22:43 น. - comment id 167106
รอเพื่อจะพิสูจน์รัก รอนานนักคงไม่ได้ เพราะคนรอคงหมดความหมาย เมื่อเธอเจอคนใหม่เข้ามาทักทายในหัวใจ **กลอนบทนี้จบได้น่ารักมากค่ะ***

12 กันยายน 2546 15:14 น. - comment id 167296
เอาเป็นว่าจะลองรอดู ก็เธอรู้อยู่ว่าฉันรัก แต่ตอนนี้ขอหลบไปพัก เมื่อไรแล้วจะกลับมารักก็บอกกัน ไม่อยากเป้นคนที่รอเลยมันรู้สึกไม่ค่อยดี

15 กันยายน 2546 11:49 น. - comment id 167936
รอ..ไม่ได้รอเพื่อใคร แต่รอเพื่อสำรวจใจ ทั้งเธอและฉัน ถ้าการรอทำให้อยากร้างรา มากกว่า กลับมารักกัน ก็ยุติการรอที่ตรงนั้น ตรงที่เธอไม่กลับมาห่วงใย-คิดถึงกัน เท่านั้น...ก็พอ...

19 ธันวาคม 2546 17:28 น. - comment id 192782
เพราะจัง โดนใจ
