ในป่าคอนกรีตแห่งหนึ่งที่กรุงเทพมหานคร ฉันพบ ความสงัดเงียบสงบเข้าโดยบังเอิญ ในรูป ของกลิ่นไออุ่นอุ่นร้อนร้อน ในถ้วย กาแฟ ฉันละเลียดแทะเล็มตัวอักษรของหนังสือ ในมือ ก่อนที่ฉันจะจับมันไว้ได้ มันก็กระโดดหนีหายไป ในสุมทุมพุ่มตึกระฟ้า แล้วฉันก็กลับมาสู่สภาพของ ความอึกทึกครึกโครม ของมหานาครใหญ่อีกครั้ง หมึกเยิมไหลเปื้อนเลอะมุม ปากฉัน ฉันเคี้ยวอักษรล้านล้านตัว เคี้ยวไปเคี้ยวมา ฉันเริ่ม สับสน ในความเป็นตัวเป็นตน บางทีกลายเป็นมหาโจร หมาป่าหอนเห่า บางครั้งสลับวนเป็นหนุ่มนักรัก โรแมนติก แล้วผันเป็นขอทานริมถนนฟุตบาท อนาถา แถมยังเป็นนักการเมืองทรราชย์ เผด็จการ ฉันเช็ดมุมปากตัวเอง
ปุถุซน 18 ต.ค. 2546 17:16 น. - ID 40314 
729
2
0
18 ตุลาคม 2546 23:25 น. - comment id 174944
Apec in Bangkok in the Cool Quiet Moment of its surrounding :)
18 ตุลาคม 2546 23:55 น. - comment id 174952
@@ตามหาน้ำใจในเมืองหลวง หายห่วงไม่เห็นเป็นไฉน เพียงชื่อดูดีเมืองวิไล น้ำใจอย่าหวังไม่หลั่งริน @@หามุมสงบซบเงาร่ม ต่อให้เป็นลมลงล้มดิ้น อย่าหมายน้ำใจใครยลยิน ทุกถิ่นเมืองหลวงภาพลวงตา@@..??เห่อๆๆ
19 ตุลาคม 2546 13:49 น. - comment id 174982
: )
19 ตุลาคม 2546 15:08 น. - comment id 174992
เราเองก็เคยสับสน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
