เคลื่อนไหวไปกับจังหวะชีวิต

ปุถุซน

จวนจะถึงค่ำคืนแรกของเดือนถือศีลอด 
ฉันนั่งรถเมล์เบาะหลังติดกับพระห่มจีวรเหลือง 
ท่านสะพายย่ามสีน้ำเงินฉันสะพายย่ามสีครีม 
ท่านโกนผมโกนคิ้วฉันผมยาวไว้หนวดไว้เครา 
ฉันนั่งรถเมล์เบาะหลังติดกับพระห่มจีวรเหลือง 
นักบวชเป็นคนฉันก็เป็นคน 
ท่านโกนผมโกนคิ้วฉันผมยาวไว้หนวดไว้เครา 
ในย่ามของท่านมีอะไรฉันไม่รู้แต่ของฉันมีกวีนิพนธ์ 
นักบวชเป็นคนฉันก็เป็นคน 
เราต่างมีตัวมีตนมีกิเลสและมีตัณหา 
ในย่ามของท่านมีอะไรฉันไม่รู้แต่ของฉันมีกวีนิพนธ์ 
ฉันหิวฉันกระหายแต่จิตวิญญาณของฉันหิวและกระหายกว่า 
เราต่างมีตัวมีตนมีกิเลสและมีตัณหา 
มันอยู่ที่ว่าเราจะปลดปล่อยมันหรือจะเก็บกดมัน 
ฉันหิวฉันกระหายแต่จิตวิญญาณของฉันหิวและกระหายกว่า 
ฉันกินข้าวดื่มน้ำให้หายหิวหายกระหายแต่จิตวิญญาณฉันยังหิวโหย 
มันอยู่ที่ว่าเราจะปลดปล่อยมันหรือจะเก็บกดมัน 
กิเลสตัณหาดีชั่วประเสริฐเลิศเลอเลวทรามมาจากตัวเราเอง 
ฉันกินข้าวดื่มน้ำให้หายหิวหายกระหายแต่จิตวิญญาณฉันยังหิวโหย 
ฉันอ่านคัมภีร์ฉันอ่านบทกวีฉันเขียนบทกวีแล้วจิตวิญญาณฉันเปี่ยมสุข 
กิเลสตัณหาดีชั่วประเสริฐเลิศเลอเลวทรามมาจากตัวเราเอง 
เป็นนักบวชนักบุญยาจกขอทานล้วนสามารถบรรลุธรรม 
ฉันอ่านคัมภีร์ฉันอ่านบทกวีฉันเขียนบทกวีแล้วจิตวิญญาณฉันเปี่ยมสุข 
ฉันไม่ใช่นักบวชนักบุญไม่ใช่ยาจกไม่ใช่ขอทานไม่ใช่นักพรต 
เป็นนักบวชนักบุญยาจกขอทานล้วนสามารถบรรลุธรรม 
แต่ถ้ายังคงวนเวียนวกวนสับสนในตนบ่รู้จักตนคือใคร 
ฉันไม่ใช่นักบวชนักบุญไม่ใช่ยาจกไม่ใช่ขอทานไม่ใช่นักพรต 
ฉันไม่ลืมตนว่าฉันคือใคร ฉันมาจากไหน และฉันกำลังจะไปไหน 
26 ตุลาคม 2546 / บนรถเมล์ สาย 124 และ สาย 2