..แม้นอยู่ใกล้แต่คล้ายเมินเหินห่าง ทำตาขวางเหมือนใครให้ยาขม คงเสื่อมรักสิ้นใยใจหมองตรม ประหนึ่งลมผ่านมาแล้วลาไกล ...จำต้องลาไปก่อนยังย้อนนึก เฝ้าตรองตรึกถึงคราวเราชิดใกล้ อาจจะเป็นเช่นฝันอันรำไร ยามตื่นให้สร่างพลันอันตรธาน ...เพียงรำพึงรำพันอกหวั่นไหว ขอร่ำไรร่ำลาอย่างกล้าหาญ ยังคำนึงคำนั้นในวันวาร สุดซมซานซมซ่อขอลาที ...แสนท้อแท้ท้อถอยเศร้าสร้อยนัก เมื่อตระหนักตระหนกอกป่นปี้ เกินเก็บกั้นเก็บกดรันทดมี คงหลบหนีหลบหน้าแม้นอาวรณ์
อัลมิตรา 27 พ.ย. 2546 23:20 น. - ID 42062 
1203
11
0
28 พฤศจิกายน 2546 00:07 น. - comment id 185526
บทกวีไพเราะมากขอรับ รูปสวยอีกต่างหาก -^^-
28 พฤศจิกายน 2546 01:28 น. - comment id 185542
@คุณน้องไปซ่อนกายอยู่ไหนหนอ ปล่อยให้รอเมื่อไรมาหาตัวพี่ เดี๋ยวหนีหายเดี๋ยวเยี่ยมกลายต่อวจี แล้วก็หนีหลบหน้าไม่มาเจอ
28 พฤศจิกายน 2546 03:28 น. - comment id 185554
ฟ่างชอบที่พี่(ขออนุญาตเรียกนะคะ)เอาคำ เอ...จะพูดว่าไงดี ยกตัวอย่างแล้วกันนะคะ อย่างเช่น ...เพียง*รำพึง*รำพัน*อกหวั่นไหว ขอ*ร่ำไร*ร่ำลา*อย่างกล้าหาญ ยัง*คำนึง*คำนั้น*ในวันวาร สุด*ซมซาน*ซมซ่อ*ขอลาที อะไรประมาณนี้อ่ะค่ะ ฟ่างชอบมากๆเลยอยากแต่งได้อย่างนี้จังแต่ แต่งม่ายยยด้ายยยยย (ขอเก็บแล้วจะลองเอาไปฝึกฝนดูนะคะ คงไม่ว่ากัน)
28 พฤศจิกายน 2546 05:26 น. - comment id 185561
แม้สุดหวง สุดห่วง ดวงสมร จำใจจร ใจจาก พรากลาหนี ไม่คู่คิด คู่ควร นวลโสภี ไกลคนดี คนดัง ยากหวังปอง ด้วยชายทุกข์ ชายทน จนกระจอก คนบ้านนอก บ้านนา หน้าหม่นหมอง ด้วยดอกดิน ดอกดาว สาวไม่มอง ยากคู่ครอง คู่เคียง เลี่ยงอำลา
28 พฤศจิกายน 2546 05:54 น. - comment id 185563
..เพราะเหมือนเดิม..
28 พฤศจิกายน 2546 07:30 น. - comment id 185589
ในลีลาอาวรณ์สะท้อนอก เหมือนหล่นตกเหวลึกนึกไม่ถึง ความผูกพันผ่านมาแม้ตราตรึง กลับมึนตึงด้วยช่องว่างความห่างไกล.
28 พฤศจิกายน 2546 08:14 น. - comment id 185601
อย่าน้อยอกน้อยใจไปเลยเจ้า ในบางครั้งบางคราวไม่วาวใส ใช่จะลาจะเลือนเหมือนห่างไกล ยังคงไว้คงมั่นความฝันเดิม อิอิ
28 พฤศจิกายน 2546 11:49 น. - comment id 185615
แม้นตัวผมเคียงใกล้มิไกลห่าง แม้นตัวผมอ้างว้างกดเก็บไว้ แม้นตัวผมจะจับเจ็บซักเพียงใด แม้นอยู่ใกล้แต่ทำใจให้ไกลเธอ --------------------------- T_T
28 พฤศจิกายน 2546 16:00 น. - comment id 185660
ขอบคุณค่ะ คุณ4501 :) คุณdoctorchira.. ขอบคุณที่ห่วงหาอาลัยถึง กานท์ยังซึ้งผูกใจคล้ายใฝ่หา แม้นลบเลือนเสมือนเพื่อนจากลา แต่ก็ใกล้วิญญามาคู่เคียง คุณน้ำตากับท้องฟ้าสีคราม.. ขอบคุณค่ะ น้องสาว ตัวอย่างนั้นคือกลบทค่ะ น้องสาวลองหัดเขียนดูนะคะ พี่เชื่อว่าน้องสาวทำได้ค่ะ :) คุณชัยชนะ .. ฝากคำหวานคำถ้อยน้อยใจหรือ ด้วยจิตคือจิตจริงอิงขานไข หากรักมั่นรักนั้นมิแปรใด โปรดเก็บไว้เก็บนานตำนานเรา คุณ 4264 ขอบคุณค่ะ คุณพรระวี (จ๋า ..นิดนึงนะคะ พอหวานๆ).. ยามไกลห่างใช่ห่างตามทางคิด ยามไกลจิตชื่นชมสมสมร ยามผ่านเรือนเพื่อนฝากอาลักษณ์จร ยามหลับนอนขอฝันแบ่งปันเรา น้าสิบ .. ตัวงอนเท่าฝาบ้านแล้วค่ะ .. คุณbomby.. ขอบคุณมากค่ะ ถักเป็นสายสัมพันธ์ฉันท์ญาติมิตร ผูกดวงจิตประหนึ่งซึ้งใจว่า หากวันใดคนไหนคล้ายจากลา คำสัญญาจะไม่เลือนเพื่อนคนดี ..
29 พฤศจิกายน 2546 12:05 น. - comment id 185867
สวัสดีครับคุณอัลมิตรา ไปธุระเสียหลายวันกลับเข้ามาอ่าน รู้สึกเหมือนโดนปาด้วยอิฐก้อนใหญ่ โดนครับโดน โดนอย่างแรงขอรับ
29 พฤศจิกายน 2546 13:17 น. - comment id 185883
ฝากจันทร์ คาราบาว : : Key E เปลี่ยวใจจังเลย แหงนเงย เห็นจันทร์ กระจ่าง ภาพแห่งความหลัง ฝังใจชวนให้คิดถึง จากบ้านมาไกล หวั่นใจให้หวนคำนึง หัวใจอีกครึ่ง ส่งถึงพี่น้องพ่อแม่ คงอีกไม่นาน หยุดงานชดเชยคราวหน้า ได้มีเวลา ซื้อหาข้าวของเครื่องใช้ ไปฝากน้อง น้อง สิ่งของเป็นกำลังใจ ด้วยความห่วงใย ฝากไป ให้จันทร์ช่วยบอก ส่งใจมาเยือน ถึงเรือนที่เราเคยอยู่ ว่าจงรับรู้ แหงนดูแสงจันทร์เจิดจ้า ถึงอยู่ห่างกัน เปรียบจันทร์นั้นเหมือนดวงตา เฝ้ามองทุกครา เวลาที่เหงาเศร้าใจ ฝากจันทร์ บอกแทน ถึงแฟน ที่ต้องไกลห่าง ยังไม่จืดจาง ฉันยังคิดถึงเสมอ เธออยู่ทางนั้น คอยวัน ที่จะพบเจอ จันทร์ช่วยบอกเธอ ว่าเพ้อ ถึงเธอทุกคืน ส่งใจมาเยือน ถึงเรือน ที่เราเคยอยู่ ว่าจงรับรู้ แหงนดูแสงจันทร์เจิดจ้า ถึงอยู่ห่างกัน เปรียบจันทร์ นั้นเหมือนดวงตา เฝ้ามองทุกครา เวลาที่เหงาเศร้าใจ ฝากจันทร์ บอกแทน ถึงแฟน ที่ต้องไกลห่าง ยังไม่จืดจาง ฉันยังคิดถึงเสมอ เธออยู่ทางนั้น คอยวัน ที่จะพบเจอ จันทร์ช่วยบอกเธอ ว่าเพ้อ ถึงเธอทุกคืน จันทร์ช่วยบอกเธอ ว่าเพ้อ ถึงเธอทุกคืน จันทร์ช่วยบอกเธอ ว่าเพ้อ ถึงเธอทุกคืน...
29 พฤศจิกายน 2546 16:19 น. - comment id 185930
...อย่าตระหนกตระหนักอีกสักนิด อย่าร้อนจิตร้อนใจในสมร มิห่างกันห่างไกลไปแน่นอน จักมาย้อนมาเยือนเหมือนๆเดิม... ...............สวัสดีครับ......................
29 พฤศจิกายน 2546 20:43 น. - comment id 186065
คุณคนผ่านมา .. ห่างหายไปนานกลับมาครั้งนี้อ่านแล้วรู้สึกโดนอย่างแรงหรือคะ .. :) ความจริงหากไม่ห่างหายไป อาจจะไม่รู้ใจตนเองนะคะ คุณพุดพัดชา .. อัลมิตราขอบจันทร์ และชอบเขียนเกี่ยวกับจันทร์มากมาย ขอบคุณสำหรับบทเพลงที่นำความรื่นรมย์มาให้หัวใจค่ะ คุณใบบอนแก้ว ..เหมือนเดิมนะ :)
30 พฤศจิกายน 2546 10:38 น. - comment id 186262
ความห่างไกลห่างเกินทำเหินห่าง แต่ก็ใช่ระหว่างใจดวงนี้ เพราะจริงจริงถึงห่างไกลในชีวี แต่ในนี้ที่ฤดีมีแต่เธอ *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ*-*
30 พฤศจิกายน 2546 13:27 น. - comment id 186328
แม้นห่างไกลห่างกันฉันครวญหา จากไกลตาไกลจิตยังคิดหวน อีกไม่นานไม่ลับกลับหานวล ใจคร่ำครวญคร่ำรักหักใจลา....ฯ มาร่วมคิดถึง...คนห่างไกล..เช่นกันค่ะ...
30 พฤศจิกายน 2546 23:59 น. - comment id 186649
ขอบคุณค่ะ คุณผู้หญิงไร้เงา ขอบคุณค่ะ คุณราชิกา ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
