หลากเรื่องราวกานท์กวีที่สื่อสาร เป็นสัญญาณความหมายให้ค้นหา แฝงบางสิ่งย้ำให้ได้พิจารณา อาจด้อยค่าไร้คุณ...เกื้อกูลตน หากบทความบางคราวเฝ้ารังสรรค์ เคยประพันธ์บทกวีที่สับสน ขออภัยที่ล่วงล้ำตามใจตน นึกว่าฝนผิดฤดูครู่เดียวเอง อันโพธิ์ไทรสูงยิ่งมากกิ่งก้าน เปรียบครูกานท์นักกวีที่ฉกาจเก่ง มองตัวเราเพียงกอหญ้า...พากริ่งเกรง - หากยืนเพ่งคงเข้าใจ...ไร้ราคา ขอวอนหมู่นักกวีเป็นที่รัก แจ้งประจักษ์สรรพสิ่งชัดจริงว่า หากนิยามคำกวีที่เขียนมา แม้นด้อยค่าขอให้อภัยกัน ฯ
อัลมิตรา 8 ม.ค. 2547 23:47 น. - ID 44231 
1913
18
0
9 มกราคม 2547 00:18 น. - comment id 199954
กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอีกแล้วซิค่ะ ชืนชมเสมอค่ะ
9 มกราคม 2547 00:28 น. - comment id 199959
...ถึงเป็นไม้ใหญ่โตแสนโอ่อ่า ถึงเป็นหญ้ากอหนึ่งซึ่งมองเห็น ต่างก็ตายกลายเน่าไม่เช้าเย็น ก็ต้องเป็นวันหนึ่งที่พึงมี.... ......................สวัสดีครับ............
9 มกราคม 2547 05:19 น. - comment id 199979
เป็นกอหญ้า ลู่ลม พัดแรงรอด ขึ้นต่อยอด แพร่พันธุ์ เร็ววันง่าย โพธิ์สูงตา พายุแรง ถอนรากไป สิ้นสลาย หายนานปี มีมาแทน เหล่าต้นหญ้า รักษาดิน ดูสดใส ร่มโพธิ์ไทร อาศัยอยู่ รู้หวงแหน รักษาไว้ ไกลเนิ่นนาน พลันขาดแคลน ยากทดแทน หญ้าคงเฉา ไร้เงาบัง
9 มกราคม 2547 07:55 น. - comment id 199987
กอหญ้าก็ให้ความอบอุ่นไม่แพ้ร่มไทร...
9 มกราคม 2547 10:01 น. - comment id 199999
--- อร่อยนะ แม้จะฝาดไปหน่อย ----------
9 มกราคม 2547 10:04 น. - comment id 200000
ภูมิใจที่ได้เป็นกอหญ้า เพราะชอบดินครับ
9 มกราคม 2547 10:29 น. - comment id 200013
กอหญ้าช่วยให้หน้าดินไม่พังทลายได้นะ เดี๋ยวนี้มีราคาแล้วล่ะ ไม่ด้อยค่า เพราะมีการซื้อขายกันเพื่อเอาไปปลูกคลุมดินจ่ะ ....แต่งได้น่ารักดีจังนะ...แวะมาทักทายค่ะ
9 มกราคม 2547 10:40 น. - comment id 200015
หน้าส่วนตัว
^J^ ...............
^..............^
9 มกราคม 2547 10:52 น. - comment id 200020
รูปสวยมากเลย ชอบๆๆๆๆๆๆ แอบมาชื่นชม ยิมเป็นส่วนตัว
9 มกราคม 2547 11:01 น. - comment id 200022
หญ้า งดงาม แต่ วัชพืช คงไม่ดีแน่ แล้วตกลงว่าเป็นอันไหนล่ะ
9 มกราคม 2547 11:04 น. - comment id 200023
แม้จะเป็นกอหญ้าค่าน้อยนิด หากจริตสัตย์มั่นสื่อความหมาย แม้เพียงเศษเสี้ยวไม่คลี่คลาย แต่ยังคมคายใบหญ้าคา มีชีวิตเพื่อเรียนรู้ท่องโลกกว้าง สรรตำราอ้างอิงสรรพสิ่งมา ใส่วีวิตน้ำจิตร้อยปัญญา สักวันหนาเราจะแผ่กิ่งก้านใบ - - dinso
9 มกราคม 2547 12:43 น. - comment id 200043
หยอดหญ้า ทอดล้อลมแห่ง ทุ่งอักษร งามครับพี่อัล
9 มกราคม 2547 12:46 น. - comment id 200044
ภาพสวยกลอนเพราะ ... แต่... แปลกแต่จริง ลิงกลายเป็นกอหญ้าไปได้ สักวันหมาป่า วฤก... อาจกลายเป็นพญาช้างสาร เดินทั่วย่านท้องถนน ... ให้คนเลี้ยง แหะ ๆๆ
9 มกราคม 2547 12:55 น. - comment id 200047
คุณผู้หญิงไร้เงา ..ขอบคุณมากค่ะ คุณใบบอนแก้ว .. เกิดเป็นหญ้าไร้ราคาค่าต่ำต้อย เกินเอื้อมสอยพฤกษ์สูงยูงยางใหญ่ เฝ้าเจียมตนข่มจิตคิดเรื่อยไป อยู่อาศัยตามวิถีชีวีตน คุณชัยชนะ .. คุณเปรียบได้ดีจัง อัลมิตราก็คิดเช่นนั้นค่ะ ต้นไม้ไหญ่พายุโหมกระหน่ำ กิ่งก้านช้ำรากถอนคลอนโค่นหาย แต่กอหญ้าพระพายซัดพัดเย็นกาย มิสลายยังอยู่ยงคงคู่ดิน น้าสิบ .. ดีใจจัง เป็นเช่นนั้นจริงๆ คะ คุณกวีบ้านนอก .. ขอบคุณค่ะ เมื่อคืนที่เขียนก็ไม่ใช่ชุดนี้ ความเดิมเป็นการตัดพ้อใครสักคนที่มองไม่เห็นคุณค่าของเรา ทำไปทำมาปรับทีละนิดกลายเป็นชุดที่เห็นค่ะ ยังไม่เนียนนัก จะปรับปรุง ค่ะ เทพบุตรแห่งสายธาร .. ขอบคุณมากค่ะ คุณกระหนุงกระหนิง .. ค่ะ เป็นอย่างเช่นคุณกล่าว คุณกฤษณะ .. ทิวาสวัสดิ์ค่ะ คุณโอ๋ .. ขอบคุณมากค่ะ รูปนี้มาจาก kagaya ค่ะ ลุงเวทย์ .. อัลมิตราขอเลือกเป็นหญ้าค่ะ น้องดินสอ .. ขอบคุณมากค่ะ (ตอนแรกนะ พี่อัลเขียนแบบนี้ล่ะ แล้วปรับใหม่..จุ๊ๆๆ อย่าบอกใคร ง่วงนอนตอนปรับกลอน เลยได้แค่นั้นเอง ..) ...อ่านเรื่องราวกานท์กวีที่สื่อสาร ส่งสัญญาณความหมายให้ค้นหา ฤๅเป็นสิ่งตอกย้ำใจให้พิจารณา ว่าด้อยค่า...จริงหนอขอจำนน ...หากสิ่งใดหลายคำที่พร่ำเพรียก เคยร้องเรียกให้หันพลันสับสน ขออภัยที่ล่วงล้ำตามใจตน เพียงแค่คนเดินผ่าน...เท่านั้นเอง ...อันโพธิ์ไทรสูงยิ่งมากกิ่งก้าน เปรียบครูกานท์นักกวีที่ฉกาจเก่ง อันตัวเราเพียงต้นหญ้า...พากริ่งเกรง หากยืนเพ่งคงเข้าใจ...ไร้ราคา ...ไม่ขอเปรียบเทียบไม้อันโตใหญ่ ด้วยเข้าใจสรรพสิ่งชัดจริงหนา แม้นมวลผึ้งต่อแตนแม้นสกุณา ยังพึ่งพาไม้ใหญ่ใช่หญ้ากอ ฯ
9 มกราคม 2547 12:56 น. - comment id 200048
คุณน้ำ .. ขอบคุณมากค่ะ (หัวโขกกันโป๊กเลย ตะกี้ไม่ทันได้ดู) อาหมอ .. ยี้ จี้เส้นเลยค่ะ .. แต่ไหนๆก็มาแล้ว ขอลองลอดท้องช้างหน่อยนะคะ เผื่อจะโชคดี ... ๕๕๕ ..
9 มกราคม 2547 13:50 น. - comment id 200068
อันคนเราจิตใจยากแท้จะค้นพบ
สุดปรารภจัดเรียงไว้ได้ยากนักหนา
เหมือนสอนลิงให้เรียบร้อยยากนำพา
คุณนั้นหนาทำดีแล้วอย่าเศร้าเสียอารมณ์
กลอนกลกานท์แถลงไว้ได้ดีเยี่ยม
หาคนเทียมเข้ามาแทรกยากเหมาะสม
ย่อมมีคนอิจฉาคุณให้ใจเขาหมองระทม
คุณอย่าตรมโปรดทำไว้ให้รุ่นเยาว์.
แก้วประเสริฐ.
(ผมเองเฝ้าติดตามคุณตลอดขอชมเชยด้วยใจจริงและบริสุทธิ์ ขอให้คุณทำไปเรื่อยๆไม่มีใครที่จะยอมให้ใครดีกว่เขาหรอกในโลกนี้ คุณดำเนินต่อไปเพื่อเป็นบทกลอนให้เด็กๆรุ่นเยาว์ได้ไขว่ขว้าหาความรู้เถิด ผมเองยังต้องหัดอย่างคุณฯเลยครับ ผมขอร้องนะครับ ขอบคุณ)
9 มกราคม 2547 14:56 น. - comment id 200101
ผมจะเป็นกำลังใจให้เสมอ ครับ
9 มกราคม 2547 15:33 น. - comment id 200138
ทรงคุณค่าและงดงามคะ ^_^
9 มกราคม 2547 15:35 น. - comment id 200139
กอหญ้าบางดอกก็สวยงามกว่าดอกไม้ใด ๆ ยิ่งกอหญ้าอย่างคุณอัลมิตราด้วยแล้ว ฝีมือคงไม่ต้องพูดถึง ทุกคนยอมรับในผลงานกันถ้วนหน้าอยุ่แล้วล่ะค่ะ ^-^
9 มกราคม 2547 18:28 น. - comment id 200226
ยังดีไม่เป็นรากหญ้า
9 มกราคม 2547 19:14 น. - comment id 200258
ถูกเผงเลยค่ะ พี่ทิกิ -- ไม่ได้ด้อยค่าหรอกค่ะ บทกลอนของพี่เปรียบเสมือนแรงบันดาลใจ ที่ทำให้ฟ่างอยากแต่งโคลง และกลบท (ว่าไปแล้วกลบทยังแต่งไม่ได้เลยซักบท อิอิ ขอเวลาอีกแป๊บนะคะพี่) ฟ่างอยากเก่งเหมือนพี่ค่ะ (ได้แค่ครึ่งหนึ่งก็ยังดี) -^-^- -- ถึงวันนี้จะเป็นเช่นกอหญ้า บอกได้เลยไม่น้อยหน้าใครที่ไหน กอหญ้านี้เหมือนเป็นแรงบันดาลใจ ให้ก้าวไปกล้าแกร่งแข็งกว่าเดิม --
9 มกราคม 2547 20:19 น. - comment id 200294
เป็น กอหญ้า บนยอดภูเขา สินะครับ
9 มกราคม 2547 22:04 น. - comment id 200324
เค้าชอบดอกหญ้าออกจะสวยน่ารัก จริงๆนะ แม่โฉมตรู.......
9 มกราคม 2547 22:11 น. - comment id 200327
I am the grass; I cover all.
the grass
smelling
sweet,
slightly
oily
clung
damp
in our
hair
on our
legs
leaving
imprints
of our
conversation
on the lawn.
9 มกราคม 2547 22:41 น. - comment id 200346
ขอบคุณค่ะ คุณแก้วประเสริฐ คุณคนผ่านมา คุณแอปเปิ้ล คุณข้าวปล่อง คุณทิกิ คุณน้ำตากับท้องฟ้าสีคราม ตะเอ๋า และ ..เจ้าไอซ์ (แม่คุณเอ๋ย ไหง๋โค้งเป็นสะพาน...)
10 มกราคม 2547 12:12 น. - comment id 200542
แต่งกลอนได้เยี่ยมมากๆเลยครับ ขอชื่นชม
10 มกราคม 2547 23:03 น. - comment id 200799
ขอบคุณมากค่ะ คุณต๋องแต๋ง ..
13 มกราคม 2547 19:01 น. - comment id 202186
...สวัสดีปีใหม่ครับคุณอัลมิตรา ...อวยพรช้าไปอย่าว่ากันนะครับ ...พอดีว่ากำลังเคลิ้มหลับ ...ตอนนับดาว
13 มกราคม 2547 21:41 น. - comment id 202247
สวัสดีปีใหม่ค่ะ คุณตุ๊กตาไล่เหงา นอนไปตั้งสิบสามวันเลยนะคะ ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
