กุหลาบน้อย

แก้วประเสริฐ

         สุดคำนึง
                                             แก้วประเสริฐ.
จิตคำนึงหวนนึกถึงตรึงตราจิต
                                 เมื่อได้คิดจิตใจให้สุดไหวหวั่น
                                 มองเห็นดอกกุหลาบน้อยในแจกัน
                                 จิตหวนพลันคิดคำนึงนึกถึงเธอ
                                                 เคยส่งกลิ่นซาบซ่านส์รัญจวนจิต
                                  แม้นน้อยนิดจิตใจสุดจะพร่ำเพ้อ
                                  บัดนี้เล่าหอมพลันพรากดุจจากเธอ
                                  สิ่งแทนเธอเฝ้าแต่มองทอดถอนใจ
                                                  
                                                 เมื่อไหร่หนอตัวเจ้าจะโชยกลิ่น
                                  หอมโรยริ่นกลิ่นระรื่นให้ผ่องใส
                                  เราคอยนั่งนับวันเวลาด้วยหัวใจ
                                  เหตุไฉนใยกลิ่นเจ้าไม่หวนทวนกลับมา
                                                 บัดนี้เล่าย่างเข้าแล้วซึ่งปีใหม่
                                   ทำอย่างไรจะให้เจ้าหวนกลับมาหา
                                   พี่รอเจ้าพร้อมกุหลาบน้อยเพื่อนำพา
                                   กลับเรือนมาพี่ยาเจ้าเฝ้ารอคอย.
                                                  แก้วประเสริฐ.