ย้อน ในสิ่งก่อนสิ่งเก่า...ไม่เล่าขาน แต่รับรู้...สิ่งเร้น...เป็นมานาน ในอีกด้าน...เร้นลี้...ของชีวิต เก่า ผู้ใดเล่าจะรู้ซึ่งลิขิต แต่ตกค้างร้างมา กว่าใคร่คิด ยังกลับติดกลับตาม...ทวงถามกัน เห็น ในสิ่งเร้นที่เป็น...ราวกับฝัน แต่ตอบข้อตอบเรื่องซึ่งเนื่องกัน ทั้งที่วันลบล้าง...อย่างไม่คืน จำ เธอจิตจำซ้ำนั้น...ไม่รั้นฝืน แต่ไร้รู้เรื่องราว...ก่อนและคืน ทั้งหลับนั้น...ไม่ได้ตื่น...ยังฝืนจำ ใจ ได้รู้เห็นเป็นไป...ให้คิดขำ ฉันซึ่งลืมแต่ได้รู้...ที่ใครจำ แม้จริงย้อนคงจะย้ำ...เป็นอย่างเดิม เริ่ม สิ่งใดใดเป็นไป...อย่างเคยเริ่ม เรากลับย้อนกลับเล่น...เช่นบทเดิม ไม่เคยเติมความจริงไป...ในใจเลย มั่น ฉันหมายมั่น...ดั้นด้นไป...ในความเฉย หากจำนงของการรู้...ไม่เปล่าเปรย เธอจะเคย คุ้นมัน...สักวันนึง
ละอองน้ำ 5 ก.พ. 2547 23:03 น. - ID 46218 
830
5
0
6 กุมภาพันธ์ 2547 00:04 น. - comment id 212464
เหะๆ ไพเราะมากเลยละอองน้ำ ^^
6 กุมภาพันธ์ 2547 01:27 น. - comment id 212494
:)
6 กุมภาพันธ์ 2547 03:16 น. - comment id 212522
ย้อนกลับรับว่าคำนึง คิดถึงกันปันภาษา ถึง ละอองน้ำ คำวาจา อยากบอกกันว่า ยังจดจำ
6 กุมภาพันธ์ 2547 09:34 น. - comment id 212611
ไพเราะ แบบแห้งๆ เนอะ เมจิคเชี่ยน : ) รู้สึกดีกับรอยยิ้มนี้ ด้วยความระลึกถึงเช่นกัน นิติ
9 กุมภาพันธ์ 2547 17:46 น. - comment id 213968
กลอนความหมายดีค่ะ แต่งเก่งจัง เปรียบเทียบได้ดีตลอดมาเลย ชื่นชมเสมอค่ะ
9 กุมภาพันธ์ 2547 18:50 น. - comment id 214019
ขอบคุณผู้หญิงไร้เงาที่เข้ามาเยี่ยมตลอด
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
