ฉันแสนเหงาเศร้านักกับรักนี้ เมื่อคนดีไม่มาหาพาเศร้าหมอง ทิ้งฉันไว้จากไปไม่เหลียวมอง สุดประคองความรักที่พักใจ ต้องทนเจ็บทนปวดทนรวดร้าว ในทุกคราวที่คิดจิตหวั่นไหว เหลือแต่เพียงความหลังที่ฝั่งใจ กับรอยหม่นแผลไหม้ในใจตน จึงขอเก็บดวงจิตไม่คิดรัก และขอพักใจไว้ในทุกหน พอเสียทีความรักหนักกมล ฉันขอพ้นฉันขอผ่านทุกกาลไป
ผู้หญิงไร้เงา 10 มี.ค. 2547 16:56 น. - ID 48443 
863
43
0
10 มีนาคม 2547 17:12 น. - comment id 228543
พักสักหน่อย แล้วค่อยออกเดินต่อก็ดี การเดินครั้งต่อไปคงเป็นการเดินที่มั่นคงครับ
10 มีนาคม 2547 17:21 น. - comment id 228554
เหงด้วยกะคุณพันดาวค่ะ กลอนเพราะมากมายค่ะ
10 มีนาคม 2547 17:26 น. - comment id 228558
รักนะ ที่เธอเป็นเธออยู่อย่างนี้ รักนะ ถ้าความรู้สึกดีๆเธอยังมีให้ รักนะ และคำๆนี้ยังมีตลอดไป รักนะ ถ้าเธอยังมีหัวใจให้กัน ถ้าหมดรักกัน อย่าให้ฉันต้องทรมาร โปรดจงจากฉันไป อย่าทำร้ายกันอีกเลย แวะมาทักทายนะค่ะ กลอนมีความหมายดีมากเลยค่ะ ชอบจังเลย
10 มีนาคม 2547 17:33 น. - comment id 228566
รักจะร้าว เหลวแหลก แยกให้ออก
10 มีนาคม 2547 17:56 น. - comment id 228577
ใช่อยากปล่อยทิ้งไว้ที่ปลายเปลี่ยว ใช่อยากปล่อยอยู่เดียวทนเปลี่ยวเปล่า ใช่อยากปล่อยช่องว่างระหว่างเรา ใช่อยากปล่อยความเหงาเร้ารุมเธอ อีกสักขวดค่อยพอนะ..อิอิ
10 มีนาคม 2547 17:57 น. - comment id 228578
ก็...ไปรักต้นไม้...รักแมว...รักสุนัข...ก็ได้
10 มีนาคม 2547 18:03 น. - comment id 228587
หน้าส่วนตัว
เมื่อคนรักจากร้างไปไม่หวนกลับ
ยามตื่นหลับมีน้ำตาพาเศร้าหมอง
เนื่องด้วยรักตอนนี้ไร้คนประคอง
แม้เหม่อมองตามหาไปก็ไม่เจอ
จึงได้แต่เก็บใจที่มีรักไว้
เป็นบทเรียนสอนใจไปเสมอ
ปล่อยหัวใจให้หยุดพัก....หยุดละเมอ
เพื่อลืมเธอ.....กับความรัก....ที่หนักใจ
***ชื่นชมผลงานเสมอนะคะ....มาเป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ***
10 มีนาคม 2547 18:14 น. - comment id 228601
พอแล้วไม่แคล้วเจอรักใหม่ รักของใครของใครไร้เหตุผล อย่าฝืนยืนพิงอิงตัวตน คงมีสักฅนที่พอใจ..... 55555555 แวะมาแจมน่ะขอรับ....
10 มีนาคม 2547 18:35 น. - comment id 228611
ฝีมือ พัฒนาขึ้นเรื่อยๆนะครับ พอแล้วพอพอแล้วคิดแน่วแน่ เพียงขอแค่เพื่อนกันก็หวั่นไหว ไม่อยากคบพบหาทำอาลัย เป็นแฟนกันทีไรใจมันจำ เพราะเคยช้ำเคยชอกถูกหลอกแล้ว ยังมีแนวแผลเป็นเห็นเป็นจ้ำ เข็ดแล้วเข็ดเข็ดนะเข็ดประจำ ไม่ขอชอกขอช้ำซ้ำอีกครา
10 มีนาคม 2547 20:42 น. - comment id 228655
เหนื่อยนัก ... พักก่อนก็ย่อมได้ อย่ารีบร้อนถอนใจในความรัก เมื่อเคยลองย่อมรับรู้แลประจักษ์ ว่ารสรักหอมหวานสักเพียงใด รักเก่า ... แม้เคยช้ำ ย่อมเข็ด ... ย่อมจดจำ ... รอยหมองไหม้ ใช้เวลา ... รักษาจิต ... ฟื้นหัวใจ รอเวลา ... รักใส---ใหม่ ... เดินเข้ามา กลอนเพราะทุกบทเลยค่ะ แวะมาทักทายค่ะ ^__^
10 มีนาคม 2547 20:43 น. - comment id 228656
พี่แต่งกลอนเก่งเหมือนเคยเลยนะคะ อยากแต่งเก่งเหมือนพี่บางจัง =: ]
10 มีนาคม 2547 21:01 น. - comment id 228668
มาอยู่ตรงนี้อยู่งี้ไง แล้วไหนใจเจ้าเมินเฉย พี่อยากจะปุ๊บปั๊บรับคำเคย ไฉนเลยเจ้าบอกตัดคำรอน รักหน่อยน่า...นะ ...หน่ะ.. แฮ่ ๆ
10 มีนาคม 2547 21:29 น. - comment id 228679
เรน.. อยากให้..ใครคนนั้นมาอ่านจัง...
..แบบ..เรน..อยากอ่านกลอน อกหัก..
จากใคร คนนั้น..นะดิคะ.. อิอิอิ...
..แบบ เรน..ชอบเห็น..คนร้องไห้ นะคะ..
..เรนจะรอ.. อ่านกลอนตอบ..นะคะ..
ฟิ้วววว.... แบบ..ฝุ่นตาหล๊บ..
10 มีนาคม 2547 21:44 น. - comment id 228693
อย่าเศร้าเลยนะคะ
10 มีนาคม 2547 21:50 น. - comment id 228702
เข็ดหลาบกับความรักเลยเชียวหรือ
10 มีนาคม 2547 22:11 น. - comment id 228722
ความรักเป็นสิ่งสวยงาม จะเลิกกันคงห้ามไม่ได้ เลิกรักกลับไม่เลิกเสียใจ ไม่หยุดหวั่นไหวในใจสักที กลอนไพเราะมากค่ะโดนใจจัง
10 มีนาคม 2547 22:27 น. - comment id 228735
เก็บดวงจิตเอาไว้ไม่คิดรัก ใยต้องหักอารมณ์ข่มใจไหว เขาไม่มาเพราะทำงานอยู่แสนไกล ไม่ร่ำไรคิดก่อร่างและสร้างตัว มีเพียงถ้อยคำเวียนเขียนให้อ่าน บอกทางบ้านอย่าระแวงให้ปวดหัว คนอยู่ไกลแม้เหินห่างร้างเพียงตัว ไม่ได้มั่วหัวใจให้เพียงเธอ...
10 มีนาคม 2547 23:18 น. - comment id 228773
พี่ตูนเศร้าจัง........ทำเอาช็อกเศร้าไปด้วยเลย...มาเยี่ยมแล้วนะคะส่วนกลอนก็เพราะเหมือนเคย ^______^
10 มีนาคม 2547 23:25 น. - comment id 228779
เขียนได้ดีครับ เข้าใจในสิ่งที่สื่อ.ออกมา.. อย่าเพิ่งท้อถอยเลยครับ..เวลาอีกยาวไกล. สักวันคุณคงโชคดี..สวัสดีครับ..
11 มีนาคม 2547 00:10 น. - comment id 228801
ถึง คุณพันดาว
ขอพักอยู่กับที่นี้ได้ไหม
ไม่ต้องการจะก้าวไปในข้างหน้า
เพราะอุปสรรคแสนมากมายเหลือคณา
จนไม่อยากฟันฝ่าอีกต่อไป
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับคำแนะนำที่แสนดี และขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้นะค่ะ*-*
ถึง คุณปลาวาฬสีน้ำเงิน
พี่ก็เห็นด้วยนะค่ะ
เอาเป็นว่าถ้ามีหละจะลองเริ่มใหม่
แต่ตอนนี้ขอพักสนิทใจ
ไม่ขอชิดใกล้กับใครเลย
*-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน และขอบคุณอีกครั้งสำหรับคำชมค่ะ จะพยายามนะค่ะ แต่บอกตรง ๆ หัวใจพี่ไม่ค่อยจะเปิดรับใครเลยค่ะ จนจะกลายเป็นคนไร้หัวใจอยู่แล้วหละ อิอิ*-*
ถึง คุณNuch
รักนะยังรักเธออยู่เสมอ
เชื่อซิเธอว่าใจไม่เปลี่ยนผัน
มีรักมีภักดีอยู่ตรงนี้ระหว่างกัน
และมีความผูกพันอยู่กับเราสองนั้นตลอดไป
*-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กันและขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ กลอนคุณก็ไพเราะดีค่ะ*-*
ถึง คุณผลิใบสู่วัยกล้า
ความรักที่ผ่านมานั้น
แหลกเหลวเหมือนตัวฉันนั้นหมองไหม้
เจ็บลึกลึกที่รู้สึกในหทัย
มีแต่ความหมองไหม้ให้ปรารมณ์
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับคำชี้แนะดี ๆ ที่มอบให้ค่ะ จะพยายามแยกแยะนะค่ะ*-*
ถึง คุณผีขี้เมา
ใช่อยากปล่อยแต่ก็ปล่อยไว้ใช่ไหม
ใช่อยากปล่อยแต่ห่างไปไม่มาหา
ใช่อยากปล่อยแต่ก็ไม่เคยจะแวะมา
ใช่อยากปล่อยแต่ทุกคราไม่มาเยือน
*-*ให้สองขวดเลยค่ะ รีเจนซีด้วยค่ะ แต่จะดื่มหมดหรือค่ะ หรือต้องหาเพื่อนดื่มให้ด้วยหละค่ะ อิอิ*-*
ถึง คุณละอองน้ำ
ทุกอย่างที่คุณว่ามา
ฉันรักในทุกคราเลยรู้ไหม
เพราะสิ่งเหล่านั้นผูกพันกับใจ
ด้วยฉันอยู่กับทุกสิ่งที่คุณว่าไว้เรื่อยมา
*-*รักธรรมชาติเสมอค่ะ และขอบคุณสำหรับคำแนะนำดี ๆ ที่มอบให้นะค่ะ*-*
ถึง คุณ!!!...^Imagine^...!!!
เมื่อเขาจากจบไปไม่มาหา
ทิ้งเราไว้กับเวลาที่แสนเหงา
ก็เศร้าจิตครุ่นคิดคำว่าเรา
ที่ผ่านมากาลเก่าเราสองคน
ยิ่งคิดไปก็ยิ่งช้ำระกำจิต
ด้วยความคิดแยกไม่ผิดจิตละหน
เจ็บแสนจำระกำใจใฝ่จำนน
จะยอมทนอยู่เดียวเปลี่ยวหัวใจ
*-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน ผู้หญิงไร้เงาก็ชื่นชมคุณเสมอนะค่ะ แต่งกลอนได้ดีทุกบทเลยค่ะ*-*
ถึง คุณkOrOkOsO
พอแล้วขอคลาดแคล้วจากรักใหม่
ไม่ขอมีใครในทุกหน
เจ็บมามายนักเกินจักทน
จึงขอพ้นคำว่ารักให้หนักใจ
*-*ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน อารมณ์ดีจังเลยนะค่ะ หัวเราะซะร่วนเลย อิอิ*-*
ถึง คุณส.ธนฺวนฺตรี
พอแล้วพอขอพอต่อความรัก
ไม่ขอพักขอเจอหรือเพ้อหา
ด้วยเจ็บมามากมายหน่ายอุรา
จึงขอลาขอจบไม่พบพาน
*-*ขอบคุณค่ะคุณส.ธนฺวนฺตรี (หมึกมรกต) ที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน และขอบคุณสำหรับคำชม (ถือว่าเป็นคำชมนะค่ะ อิอิ) เอาเป็นว่าจะพยายามปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้นไปเรื่อย ๆ แล้วกันค่ะ อิอิ อ้อทราบความหมายของนามใหม่คุณแล้วนะค่ะ ความหมายดีมากเลยค่ะ*-*
ถึง คุณCompletely
เหนื่อยนักกับรักที่เคยพบ
จนขอจบความรักไม่พักหา
เจ็บจริงจริงในจริงติดอุรา
เลยขอลาไม่ขอพบจบกันที
*-*ขอบคุณคำแนะนำดี ๆ และคำปลอบโยนปลอบขวัญที่มอบให้ค่ะ และขอบคุณอีกครั้งสำหรับการติดตามผลงานและคำชมที่มอบให้นะค่ะ*-*
ถึง คุณเด็กช่างฝัน
พยายามต่อไปนะคนดี
เพราะกลอนกวีเรานี้ต้องขยัน
ที่จะแต่งบ่อยบ่อยเพื่อร้อยเป็นบทประพันธ์
แล้วคงมีสักวันที่เรานั้นจะแต่งได้ดี
*-*พยายามเข้านะค่ะ พี่เอาใจช่วยน้องอยู่เสมอนะค่ะ ส่วนของพี่ก็ยังแต่งไม่ค่อยเท่าไหร่กำลังพยายามให้มันได้เท่าไหร่อยู่เหมือนกันค่ะ อิอิ*-*
ถึง คุณแม่จิตร
ก็อยู่นี่อยู่นี่แล้วอยู่ไหน
แล้วทำไมทำไมฉันไม่เห็น
บอกมาได้ว่าอยู่นี่ทั้งเช้าเย็น
แต่ทำไมฉันไม่เห็นเป็นประจำ
*-*แหมกับคุณแม่จิตรนะรักอยู่แล้วค่ะ แต่รักไปหมดเลย อิอิ*-*
ถึง คุณrain
คนร้องไห้ที่เห็นได้คือตัวพี่
ส่วนคนอื่นคงไม่มีหรอกน้องจ๋า
เพราะคนที่ผิดหวังนั่งโศกา
ยังมีอยู่ทุกเวลาคือพี่เอง
*-*พึ่งรู้นะน้องเรนชอบเห็นคนร้องไห้ แล้วถ้าเกิดเขาหัวเราะหละค่ะ น้องเรนจะทำอย่างไรร่า อิอิ (เอาร่าน้องเรนมาใช้หละค่ะ อิอิ)*-*
ถึง คุณลูกเป็ดขี้เหร่
ไม่เศร้าหรอกค่ะคนดี
แต่กลอนบทนี้ขอเศร้าหน่อย
เพราะแต่งกลอนหวานมาไม่น้อย
ฉะนั้นบทนี้ขอเรียงร้อยแบบเศร้าหน่อยก็แล้วกัน
*-*ขอเศร้าสักบทสองบทนะค่ะ รับประกันต่อจากนั้นจะมีมดอยู่หน้าจอคอมฯ แน่นอนค่ะ อิอิ*-*
ถึง คุณรพี พรรณราย
เข็ดและหลาบจริงจริง
กับความรักที่ทอดทิ้งไม่ห่วงหา
จนวันนี้ไม่อยากเจอเพ้อพรรณา
จึงขอจบดีกว่ารักพักนิรันดร์
*-*ถ้าอยากรู้ว่าเข็ดขนาดไหน ลองกลับไปอ่าน หัวใจทำไมต้องปิดผนึกนะค่ะ แล้วจะทราบค่ะ อิอิ เพราะกลอนบทนั้นสื่อความรู้สึกจริง ๆ ค่ะ อิอิ*-*
ถึง คุณเจลใส
ความรักเป็นสิ่งสวยงามเสมอ
ในใจฉันหรือเธอหรือใครไหนไหน
แต่ความเจ็บก็อยู่ชิดสนิทใจ
จนบางครั้งไม่รู้ว่าสิ่งไหนมันมากกว่ากัน
*-*ความรักกับความเจ็บปวดอยู่ใกล้กันจนบางครั้งไม่สามารถแยกได้ และยากจะเลือกได้เลย ว่าไหมค่ะ อิอิ และขอบคุณมากสำหรับกำลังใจที่ให้มาและขอบคุณอีกครั้งสำหรับคำชมค่ะ*-*
ถึง คุณกุ้งหนามแดง
เก็บดวงจิตเพราะเคยผิดที่คิดรัก
เจออกหักสนิทใจให้ขื่นขม
เพราะความเชื่อในใจเขาเฝ้าเชยชม
จึงเกิดความขื่นขมระทมใจ
เมื่อเขานั้นมีจิตใจไม่แน่วแน่
มาผันแปรเปลี่ยนไปมีรักใหม่
ปล่อยให้เราหลงเชื่อเหลือแผลใจ
จึงเป็นเกิดรอยหมองไหม้ใจระทม
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่แวะมามอบให้กัน*-*
ถึง คุณช็อกโกแล็ต
อย่าเศร้าไปเลยคนดี
ถึงแม้กลอนบทนี้อาจจะเศร้าไปบ้าง
แต่คนแต่งรับประกันด้วยใจบางบาง
ไม่เศร้าซะอย่างรับประกัน
*-*อย่าเศร้าเลยค่ะ รับประกันคนแต่งก็ไม่เศร้าค่ะ ยังยิ้มได้เสมอนะค่ะ และขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้ค่ะ และคำชมด้วย อิอิ*-*
ถึง คุณผู้เต่า
ขอบคุณค่ะคุณผู้เฒ่า
ที่มาเป็นกำลังใจให้หญิงไร้เงาตรงนี้
และขอบคุณคำอวยพรที่แสนดี
ที่จะให้ฉันนี้โชคดีตลอดไป
*-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กันและขอบคุณอีกครั้งสำหรับคำอวยพรค่ะ สื่อได้ดีเพราะมาจากส่วนลึกของจิตใจมั้งค่ะ เลยกินใจไปหน่อยค่ะ อิอิ*-*
11 มีนาคม 2547 00:17 น. - comment id 228804
อยากจะดาม ตามต่อใจไยปกปิด ดูมิชิด ไม่มีทาง ที่ไหลเข้า น้องคงคอย ใครคนนั้น มาเติมเอา เติมรักเก่า เบาๆเถิด เปิดรับใจ แวะมาทวงรางวัลที่พูดไว้ จะให้หรือเปล่าครับคนดี ถ้าไม่ให้ก็บอกกันมาตรง จะได้รู้ซะบ้างว่าพี่คนพูดจริงทำจริง
11 มีนาคม 2547 00:22 น. - comment id 228810
ถึง คุณชัยชนะ
ไม่ขอเติมรักเก่าเฝ้าห่วงหา
ด้วยกลัวว่าจะเจ็บช้ำเหมือนวันเก่า
แต่รักใหม่ก็ไม่คิดในจิตเรา
จึงขอเฝ้าอยู่เดียวแสนเปลี่ยวใจ
*-*อยากจะให้รางวัลกับคุณชัยชนะนะค่ะ แต่คิดไม่ออก เอาเป็นว่าคุณชัยชนะอยากได้อะไรหละค่ะ ถ้าให้ได้ก็จะยกให้ ยกเว้นตัวกับหัวใจ ให้ไม่ได้เจ้าค่ะ อิอิ*-*
11 มีนาคม 2547 00:29 น. - comment id 228816
คิดซะที..ซิ..คิดรักน่ะ.... จมอยู่กับความหลังมาก ๆ ไม่ดีน่ะ.... พวกคนที่รอ...น่ะ..เขาจะเฉาตายหมดแล้ว... น้องตูน.....
11 มีนาคม 2547 00:39 น. - comment id 228825
ถึง คุณภูตะวัน ตะวันรอน
บอกตรงตรงเบาเบานะพี่ภู
พี่ก็รู้ตัวน้องครองหมองหม่น
พอแล้วรักพักนิรันดร์มั่นจำนน
ไม่ขอเจออีกหนให้จนใจ
*-*แหมรู้ก็รู้อยู่นะค่ะ ว่าน้องคิดอย่างไร ยังจะมาเชียร์ให้คิดรัก เดี๋ยวก็หาจริง ๆ หลอกค่ะ อิอิ (อ้อ คำว่าหลอก ไม่ได้พิมพ์ผิดนะค่ะ ตั้งใจพิมพ์ค่ะ อิอิ)*-*
11 มีนาคม 2547 00:58 น. - comment id 228839
เปรียบความรักเหมือนยา พิษร้าย รักย่อมคอยทำลาย หมดสิ้น เปรียบใจเราเหมือนควาย โง่เง่า นั่นแล เราก็เหมือนจมดิน อยู่ใต้ปฐพี โคลงนี้คงเหมาะกับกลอนคุณและชีวิตในจินตนาการของคุณน่ะครับ
11 มีนาคม 2547 01:08 น. - comment id 228848
ถึง คุณกวี ณ เมืองคอน
เปรียบความรักเหมือนความขื่นขม
ฉันจึงจมในอารมณ์ความห่วงหา
เปรียบเป็นใจก็คล้ายในอักษรา
ที่สื่อนั้นหนาหาใช่จินตนาการ
*-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน และขอบคุณอีกครั้งสำหรับโคลงที่แต่งได้ดีมาก อ้ออยากจะบอกสักนิดนะค่ะ กลอนบทนี้แต่งจากชีวิตจริง หาใช่การจินตนาการไม่ ถ้าจินตนาการจะหวานใสแบบสมหวังตลอด สดชื่นในรักอะไรประมาณนั้นหละค่ะ อิอิ*-*
11 มีนาคม 2547 01:25 น. - comment id 228852
ยิ่งนานยิ่งพัฒนาฝีมือได้เฉียบคมขึ้นทุกครั้ง ถึงระดับที่ใช่คำเพียงไม่กี่พยางค์ก็สร้างภาพได้แล้ว กลอนกระชับมากขึ้นกว่าเดิม
เพราะมากครับ
11 มีนาคม 2547 02:17 น. - comment id 228862
^^ อยู่เป็นเพื่อนคับ
11 มีนาคม 2547 09:33 น. - comment id 228895
ถึง คุณมังกรนิทรา
ขอบคุณค่ะคุณมังกรนิทรา
เอาเป็นว่าจะพยายามแต่งต่อไป
เพื่อจะได้ขึ้นหน้าหนึ่งเหมือนใครใคร
และขอช่วยเป็นกำลังใจในโอกาสต่อไปด้วยแล้วกัน
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับคำชม ซึ่งก็จะพยายามแต่งให้ดีขึ้นไปเรื่อย ๆ นะค่ะ แต่ยอมรับนะค่ะว่าฝีมือตัวเองไม่ค่อยคงเส้นคงวาสักเท่าไหร่ ก็จะพยายามปรับปรุงและทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้นะค่ะ และขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้นะค่ะ*-*
ถึง คุณ11
ขอบคุณอย่างมากมาย
ที่ไม่ปล่อยฉันเดียวดายและอ้างว้าง
มายืนชิดขอเป็นมิตรร่วมหนทาง
ฉะนั้นฉันขอขอบคุณทุกอย่างนะเพื่อนเอ๋ย
*-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กันและขอบคุณสำหรับการมาอยู่เป็นเพื่อนค่ะ*-*
11 มีนาคม 2547 09:58 น. - comment id 228898
ชอบมากท่อนนี้ จึงขอเก็บดวงจิตไม่คิดรัก และขอพักใจไว้ในทุกหน พอเสียทีความรักหนักกมล ฉันขอพ้นฉันขอผ่านทุกกาลไป แต่งเพราะมากคะ ++++ เด็กทับหนึ่งจอมซนมาทักทายคะ++++++
11 มีนาคม 2547 10:07 น. - comment id 228901
ถึง คุณเด็กทับหนึ่ง
ขอบใจจ๊ะคนดี
ที่แวะมาตรงนี้เพื่อหาฉัน
ขอบใจอีกครั้งด้วยแล้วกัน
กับคำชมที่คุณนั้นให้ฉันมา
*-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กันและคำชม ขอบคุณอีกครั้งสำหรับการแวะมาทักทายกันค่ะ*-*
11 มีนาคม 2547 11:08 น. - comment id 228935
...เศร้าจังนะค่ะ ....เฮ้ย ....ความรักก็งี้ ..มีทั้งด้านดีและก็ไม่ดี .... ..^__^ ...กลอนของพี่ตูนก็ยังเพราเหมือนเดิมเลยค่ะ ...
11 มีนาคม 2547 11:23 น. - comment id 228945
ถึง คุณกระดาษกาว
อย่าเศร้านะน้องรัก
ถึงแม้กลอนอกหักรักหน่ายหนี
แต่คนแต่งยังคงยิ้มอารมณ์
และสุขขีในชีวีนี้เหมือนเดิม
*-*ยิ้มนะค่ะ เพราะพี่ก็ไม่เศร้าเหมือนกลอนค่ะ และขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำชมที่มอบให้นะค่ะ*-*
11 มีนาคม 2547 11:34 น. - comment id 228958
กลอนเพราะดีค่ะ แวะมาทักทายนะค๊า..
11 มีนาคม 2547 11:38 น. - comment id 228962
ถึง คุณnamsai
ขอบคุณค่ะคนดี
ที่แวะมาตรงนี้เพื่อหาฉัน
ขอบคุณอีกครั้งด้วยแล้วกัน
กับคำชมคำนั้นทุกคุณให้ฉันมา
*-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทายกันและขอบคุณอีกครั้งสำหรับคำชมค่ะ*-*
11 มีนาคม 2547 11:59 น. - comment id 228981
ถึงเวลาเหนื่อยหอบก็ต้องพัก ตรากตรำนักร่างกายรับไม่ไหว เกิดใจวายขึ้นมาจะทำไง พักเสียบ้างก็ได้ไม่ว่ากัน..... ไม่ใช่เครื่องยนต์นี่ จะเร่งยังไงก็ได้ อิอิ ยิ่งขนาดได้แผล อย่างนี้ควรปรึกษาแพทย์นะ อิอิ
11 มีนาคม 2547 12:06 น. - comment id 228987
ถึง คุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์
จะปรึกษาแพทย์ใดให้ชำนาญ
ในทางด้านความรักและรักษา
หรือคุณนั้นเชี่ยชาญสมานอุรา
แล้วจะมาเยียวยาให้หรือไงกัน
*-*เป็นแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านนี้หรือเปล่าหละค่ะ ถ้าเป็นจะได้ลองปรึกษาดูบ้าง อิอิ*-*
11 มีนาคม 2547 14:34 น. - comment id 229108
วิ่งกลับมาหาพี่หญิงไม่ทันเลยเรา..แต่ได้อ่านกลอนก้หายเหนื่อย.. รักนี้สำหรับผม ไม่พอแน่นอนครับ จะมีมาเรื่อย ๆ เหมือนนิตยาสาร แต่นี้เป็น หัวใจ..อิอิ โห จะอ้วกไหมครับ พี่หญิง อิอิ *-*
11 มีนาคม 2547 15:01 น. - comment id 229137
ถึง คุณพู่กันของหูกวาง
เดินมาเรื่อยเรื่อย
ถ้าเหนื่อยก็หยุดพัก
หรือไม่ก็มานอนแค่ตัก
ให้เป็นที่พักของน้องชาย
*-*เป็นไงบ้างน้องชาย ทำข้อสอบได้หรือเปล่า เอาใจช่วยเสมอนะจ๊ะ*-*
11 มีนาคม 2547 16:43 น. - comment id 229171
คนเศร้าฝังลึก รักฝังรากเหมือนกัน มักจะเข้าใจกันได้ดี.......... เราหัวอกเดียวกันนะคะนี่ กลอนเพราะค่ะ ชอบ
11 มีนาคม 2547 16:55 น. - comment id 229175
ถึง คุณถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ไม่ค่อยอยากจะเชื่อสักเท่าไหร่
ว่าถนนสายใหม่ (เก่า)จะอกหัก
แต่เอาเถอะว่าตอนนี้งดมีซึ่งความรัก
มาหยุดพักแถบตักฉันจะรักเธอเอง
*-*ขอแซวหน่อยแล้วกัน นาน ๆ จะแซวทีหละนะค่ะ อิอิ ตอนนี้ตักว่างค่ะ จะมาซบไหมค่ะ อิอื*-*
11 มีนาคม 2547 21:51 น. - comment id 229309
ต้องช้ำใจเพราะเรื่องรักมาหลายหน ช้ำใจทนก็เพราะรักแสนหนักหนา เจ็บปวดใจสะท้านไปทั่วอุรา ต่อแต่นี้จะหยุดพักกายาพักเรื่องใจ *******บางทีมันก็มีความสุขมาก บางทีมันก็ทำเราเศ้ราได้เหมือนกันนะค่ะ*******
12 มีนาคม 2547 09:41 น. - comment id 229439
ถึง คุณเด็กหญิงสานฝัน
เคยเจ็บปวดรวดร้าวคราวมีรัก
ต้องอกหักเมื่อรักพักห่วงหา
จึงขอลากันสิ้นในวิญญา
ไม่ขอห่วงขอลาลาจากจร
*-*เห็นด้วยค่ะรักมีทั้งสุขและเศร้า แต่ทุกคนก็ยังต้องการความรักเสมอ จริงไหมค่ะ อ้อ ขออภัยนะค่ะ ที่ตอบช้าไปหน่อย เมื่อคืนติดงานไม่ได้เข้าเว็บค่ะ*-*
12 มีนาคม 2547 15:39 น. - comment id 229677
อ้าว .........แค่มาแซวได้ไงคะ ตักว่างก็ดี ตกลงตามนั้น ทำสัญญาเลยนะคะ เดี๋ยวคนอื่นมาแย่งซบ จองแล้วด้วย อิอิ
12 มีนาคม 2547 15:45 น. - comment id 229680
ถึง คุณถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ในเมื่อคุณนั้นยังตกลง
ส่วนฉันก็คงเหมือนคุณนั้น
เอาเถอะนะรีบมาอย่าช้าพลัน
มาเร็วเร็วซบตักฉันสักวันคงดี
*-*จองไว้ทำไมหละค่ะ มาค่ะมานอนซบตัก เดี๋ยวจะกล่อมให้เองนะค่ะ อิอิ*-*
12 มีนาคม 2547 16:05 น. - comment id 229698
ไม่อนุญาตให้พัก....จ้า
12 มีนาคม 2547 16:13 น. - comment id 229707
ถึง คุณพี่สาว
จำเป็นค่ะพี่สาว
แต่ห้ามเป่าประกาศนะ
เก็บเอาไว้ก่อนเลยหละ
จนกว่าน้องจะลาหละนะค่อยว่ากันอีกที
*-*แหมพี่สาวเราใจดีอยู่แล้วค่ะ จะไม่อนุญาตได้ไงค่ะ ไม่เชื่อหรอกค่ะ อนุญาตอยู่แล้วใช่เปล่าหละ อิอิ*-*
12 มีนาคม 2547 18:57 น. - comment id 229849
พี่แต่งกลอนเพราะจังคะ เพราะทุกบทเลยอ่ะอยากแต่เก่งแบบพี่มั่งจังค่ะ แต่เยอะๆนะคะจะคอยอ่านค่ะ ^-^
12 มีนาคม 2547 21:35 น. - comment id 229953
ถึง คุณatm
จะพยายามนะค่ะคนดี
ทั้งทั้งที่พี่ก็ไม่เก่งเท่าไหร่
แต่ยังไงก็ขอช่วยเป็นกำลังใจ
เพื่อให้ผู้แต่งออกกลอนใหม่นะคนดี
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้และขอบคุณอีกครั้งสำหรับคำชม ซึ่งก็จะพยายามลงกลอนบ่อย ๆ นะค่ะ*-*
22 มีนาคม 2547 18:38 น. - comment id 235078
พอเสียทีกับรักร้าวราวรักล่วง เจ็บในทรวงจนเกินใจทนไหว ไม่อย่างทนกับรักอีกต่อไป หมดหทัยไม่ทนเจ็บกับรักลวง .......................................... ข้าพเจ้ามาทักทายจ้ะ.ผู้หญิงไร้เงา กลอนคุณไพเราะเสมอเลย ชื่นชมจากใจ
22 มีนาคม 2547 20:22 น. - comment id 235128
ถึง คุณแว่นดอย
พอเสียทีรักนี้ที่เคยห่วง
พอแล้วคำหลอกลวงว่าห่วงฉัน
พอเสียทีรักนี้ที่จาบัณย์
พอเสียทีกับรักช้ำระกำเกิน
*-*ขอบคุณกับกำลังใจที่มอบให้เสมอ และขอบคุณสำหรับการติดตามผลงานเป็นประจำรวมทั้งคำชมค่ะ คุณก็แต่งกลอนได้ดีมากเลยค่ะ*-*
31 มีนาคม 2547 16:42 น. - comment id 239257
เพราะจังค่ะแต่ก็ขอขอบคุณนะค่ะที่เป็นกำลังใจให้น้องเหลอหลามาโดยตลอด
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด