..๏ ความแปลกใหม่ที่ใจไม่เคยคิด ถูกหรือผิดอย่างไรใคร่วอนถาม ดุจหลงฟ้าแผกป่าหานิยาม ยากก้าวข้ามต่อไป..ให้หวาดกลัว เพราะหนทางที่ผ่านพบพานทุกข์ มาเร้ารุกล้อมกายหลากหลายทั่ว จะเหลียวหาผู้ใดคลายมืดมัว กลบความสลัวภายในให้บรรเทา ฤๅข้าฯต้องถอยหลังอย่างคราวก่อน ทบทวนย้อนความจริงอิงตามเขา กลบเกลื่อนความคิดเห็นเช่นเคยเนา เพื่อมิเศร้าเหมือนตน คนแปลกปลอม มิกล้าก้าวต่อไปในอีกครั้ง ไร้พลังกล้าแกร่งแรงหล่อหลอม คงเปรียบใจข้าฯสิ้นชีวินตรอม จำต้องยอมปราชัยไม่คิดเดิน ๚ะ๛
อัลมิตรา 16 เม.ย. 2547 16:19 น. - ID 51271 
888
15
0
16 เมษายน 2547 17:06 น. - comment id 247935
อย่ากลัว อิอิ เอไอเอส เค้าบอกมาจ้ะ
16 เมษายน 2547 17:18 น. - comment id 247944
ก้าวเดินต่อไปเถอะครับ ด้วยความเชื่อมั่น อย่ากลัวใจตนเองนะครับ
16 เมษายน 2547 17:28 น. - comment id 247951
มาเยี่ยมนะครับ *-* รอก้าวเถิดก้าวไปใช้จะล้ม อุปสรรคมักมีอยู่ไม่หาย ต้องมีบ้างหากไม่สู้ทนดูดาย ก็จะกลายเป็นคนขลาดขี้หวาดกลัว ก้าวข้างหน้าหากกล้าจงเกิดก้าว แต่ละคราวแม้ลุกล้มจมสลัว เพียงบทเรียนเพียรก้าวสู่...กูไม่กลัว ชีวิตตัวอย่ามัวล้มจมกับดิน ชีวิตคนไม่พ้นเจ็บเหน็บเอาทุกข์ แต่สร้างสุขก็สร้างได้คลายหมองสิ้น หากบอกสู้ เราจะสู้ อยู่บนดิน ก็กลายถิ่นเป็นยอดคนบนทางเดิน ให้กำลังใจนะครับ *-* บทกลอนของคุณอัลมิตราไพเราะมาก ๆ นะครับ อันี้พู่กันพยายามสุด ๆ แล้วนะครับ ได้มาแค่เนี๊ย อิอิ *-*
16 เมษายน 2547 19:44 น. - comment id 248035
คนเราถ้าไม่กล้าก้าวไปข้างหน้า..ถือว่าปรกติ.. เพราะความหวาดกลัวเป็นเพื่อนอีกรูปแบบของมนุษย์... จะหยุดหรือถอยหลัง..ทุกอย่างอยู่ที่ใจ.. ชีวิตเรา..ต้องเดินทางด้วยตัวเอง.ดีหรือพลาด น้ำตาเป็นของเรา..สวัสดีนะ..ขอให้มีความสุข..
16 เมษายน 2547 20:58 น. - comment id 248065
เราจะก้าวไปด้วยกัน ...นิรันดร์...
16 เมษายน 2547 21:02 น. - comment id 248068
ถอยหนึ่งก้าว เพื่อตั้งหลัก อย่ายื้อ อย่ายัก ก้าวต่อไปให้ได้ ล้มแล้ว พักให้บาดแผล ได้ผ่อนคลาย สู้ไว้ลาย เข้าไป บนทางเดิน ใช่ไม่มีหนทางชนะ ตราบที่เรา ไม่ละความพยายาม ไม่ยากเกิน กำลังใจ ที่ตรงนี้ มีแต่เพิ่ม ยิ้มสู้ต่อไป บนทางเดิน หนทางยังอีกไกล
16 เมษายน 2547 22:20 น. - comment id 248108
ไม่ผิด จะเดินหน้า หรือถอยหลัง ขอเพียงอย่าหยุดยั้งอยู่กับที่ ขอให้ทำอย่างใดก็ได้ด้วยความมั่นใจ อย่าชักเข้าชักออกก็แล้วกันนะครับ
16 เมษายน 2547 22:55 น. - comment id 248143
เป็นกำลังใจให้นะครับ อยากให้อัลมิตรากล้าที่จะก้าวไปพบวันใหม่ที่สวยงามกว่าเดิม เชื่อในตัวเองนะว่าทำได้
16 เมษายน 2547 22:57 น. - comment id 248145
** เป็นกำลังใจให้ค่ะ **
16 เมษายน 2547 23:43 น. - comment id 248201
ไม่คิดสู้หรือไรหัวใจเจ้า มีใครเอาโซ่ใจผูกไว้หรือ ถูกใครล่ามเงื่อนตายมัดปลายมือ ยึดเท้าจมถมยื้อมิให้เดิน เห็นจุดหมายปลายทางอยู่ข้างหน้า ยังพะว้าพะวังยังขัดเขิน กลัวเปลี่ยนแปลงกลัวช้ำกับคำเชิญ จำหันหลังกลับเมินแม้ใจตน คนกล้าหาญอหังการเคยพานพบ กลับสยบแสยงใดไร้เหตุผล มาหวาดกลัวทำไมหัวใจคน ยอมวกวนทนทุกข์ที่คุกคาม แล้วจะหลุดได้พ้นหรือคนเก่ง ถ้าล้มเองลุกได้คงไม่ถาม ถามหัวใจรอบคอบแล้วตอบความ จะก้าวตามหรือยอมแพ้เพียงแค่นั้น
17 เมษายน 2547 00:01 น. - comment id 248219
แย่งสัมผัสอีกแล้ว หลายใจจริงๆๆๆๆๆๆ ทำโทษยังไงดีเนี่ย แล้วจะหลุดได้พ้นหรือคนเก่ง ถ้าล้มเองลุกได้คงไม่ถาม ค้นหัวใจให้พบก่อนจบความ จะก้าวตามหรือยอมแพ้เพียงแค่นั้น
17 เมษายน 2547 11:08 น. - comment id 248247
คุณรดา .. ค่ะ ชอบโฆษณานี้จัง รู้สึกดีค่ะ คุณคนผ่านมา .. ขอบคุณมากค่ะ คุณพู่กันของหูกวาง ..เก่งจัง ขอบคุณมากสำหรับกำลังใจค่ะ อุปสรรคมากมายคล้ายกีดขวาง บนเส้นทางที่จิตคิดฝันใฝ่ แม้นพลาดพลั้งหลากหนปนปราชัย ก็จะลุกขึ้นได้ในบัดดล ท่านผู้เฒ่า.. ค่ะ ทั้งหมดผู้ที่รับผิดชอบก็คือตัวเราเองที่ตัดสินใจ ศิษย์น้อง .. ป๊ะ ไปกัน คุณฟุจิวาระ.. ขอบคุณมากค่ะ ต้องไต่ตรองตั้งหลักหักใจข่ม ปลดอารมณ์ความขลาดหวาดผวา หากสองแก้มเปรอะเปื้อนเกลื่อนน้ำตา ก็จะขอยิ้มร่าท้าสู้ฟัน คุณชัยชนะ..มีแผ่นป้ายโฆษณาบนทางด่วน ดร.เทียมท่านกล่าวว่า เพียงท่านหยุดก้าว ก็นับว่าถอยหลังแล้ว.. ค่ะ จะพยายาม คุณเรือใบ .. ขอบคุณมากค่ะ บนเส้นทางข้างหน้าจะฝ่าฟัน คุณกระดาษกาว ..ขอบคุณมากค่ะ คุณเสือ.. แน๊ ! ไม่ได้ทุกข์ค่ะ ยังสุขสบายดีอยู่ค่ะ ว่าแต่ว่าคนหลายใจทำโทษอย่างไรดี ตรงนี้สิคะ ขำ ! ...กลอนของคุณสรุปแล้วเหมือนคำว่า เธอยังมัวชักช้าและหยุดอยู่ด้วยเหตุผลใด ยังอยากฮึดขึ้นสู้ดูอีกครั้ง ก่อนพลังจะลดหมดสลาย หรือร่างข้าฯย่อยยับดับมลาย และกลับกลายสู่ธาตุปราศตัวตน จุดหมายที่แลเห็นเป็นแค่ฝัน แต่ละวันครุ่นคิดจิตสับสน จะก้าวย่างอย่างไรในวังวน จึงหลุดพ้นความทุกข์ที่คลุกใจ คนกล้าหาญเยี่ยงข้าฯมาแต่ก่อน กลับร้าวรอนระทมข่มร่ำไห้ แสนอ่อนล้าสุดท้อหนอหทัย ดุจยากไร้หลงทางอย่างลำเค็ญ ดวงจิตที่หยิ่งทนงหลงในศักดิ์ ข้าฯโดนผลักล่วงหล่นบนทุกข์เข็ญ เปรียบวณิพกตาบอดรอดยากเย็น คลำทางเช่นมืดสนิท..ยากคิดเดิน :)
17 เมษายน 2547 12:22 น. - comment id 248308
ฟ้าสว่างบางทีไม่มีร้อน คนขอพรฟ้าจ๋าอย่ามีฝน แป็บประเดี๋ยวเมฆฉาวมาบัดดล ก็เหมือนคนมีเปลี่ยนเวียนตามวัน
17 เมษายน 2547 12:32 น. - comment id 248317
ไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเรื่องถอยหลัง ถึงที่หมายช้าไปนิดหน่อย อย่างเราเวลากลับบ้าน เดินไปข้างหน้าห้าก้าว ถอยกลับมาสามก้าว ไปข้างหน้าสี่ก้าวกลับเซไปข้าง ๆ สามก้าว แถมยังทำขวดที่หนีบจั๊กแร้มาหล่นแตกซะอีก ต้องเดินกลับไปเชื่ออาเฮียที่ปากตรอกกลับมาอีก ตั้งแต่สามทุ่มกว่าถึงบ้านตีสอง ไม่เห็นเป็นไรเลย อิอิ
17 เมษายน 2547 13:51 น. - comment id 248367
ใครมาผลักอัลมิตราช่างน่าคิด ถึงตาบอดมืดมิดด้วยจิตหวั่น สิ้นหนทางก้าวเดินหมางเมินกัน ทิ้งความฝันรางเลือนว่าเลื่อนลอย มองไม่เห็นจริงหรือยุดยื้อเล่น มองภาพเร้นคนรอแล้วท้อถอย ถ้าเธอทุกข์ทุกข์ไหนเล่าเท่าคนคอย ที่ต้องพลอยทุกข์ใจไปด้วยกัน ถ้ายื่นมือให้จับจะรับไหม เพราะหัวใจเรียกร้องจะลองฝัน แปลความนัยในถ้อยอีกร้อยพัน ขอเธอเลือกครั้งสำคัญสักหนึ่งครา
17 เมษายน 2547 14:17 น. - comment id 248402
...จับมือไว้แล้วไปด้วยกัน... ..
17 เมษายน 2547 14:41 น. - comment id 248432
ไม่มีพลังให้เดินต่อ หัวใจท้อเพราะแพ้พ่าย ชีวิตนี้มีแต่จะอยากตาย ให้วางวายหมดลมแต่นี้ไป
17 เมษายน 2547 18:03 น. - comment id 248577
...กล้าพบก้าวง้าวเกาทัณฑ์แข่งกันยิง ..ธนูวิ่งนำวางเป็นความหวัง หัวใจพุ่งทุ้งให้แรงด้วยกำลัง ลุถึงฝั่งวันหนึ่งซึ่งเธอมี
17 เมษายน 2547 21:32 น. - comment id 248711
คุณ 007.. ฟ้าที่กว้าง_เส้นทางที่ร้างรก แสนวิตกหวาดหวั่นพรั่นอกหนอ จะก้าวย่างอย่างไรไม่กล้าพอ เพราะคิดท้อขยาดนัก..จำหักใจ คุณฤกษ์ .. เห็นภาพเลยจ๊ะ กลับบ้านดึกๆแบบนั้น โห.. สงสารคนรอที่บ้านจังค่ะ คุณเสือ.. เรื่องหนักอกพกเพ้อเผลอหวาดหวั่น เส้นทางฝันทางเลือนเสมือนสูญ หวังสุขทางข้างหน้า..กลับอาดูร มีแต่พูนทุกข์ท้อหนออกเรา เพียงลำพังอย่างนี้ชีวีเอ๋ย ก่อนมิเคยโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจเหงา ปั้นสีหน้ามีสุขสนุกเอา แต่ซ่อนเศร้าซุกสนิทปิดตัวตน หากผู้ใดปราณีมีใจเอื้อ คิดแผ่เผื่อคล้องนัยไม่สับสน ขอตอบความเป็นกลอนซ่อนดังกล เพื่อคิดค้นคำตอบมอบแด่เธอ คุณกุ้ง .. อุ้มด้วยได้ไหมคะ เดินไม่ไหว น๊า น้องดินสอ .. ขอบคุณมากค่ะ
17 เมษายน 2547 23:02 น. - comment id 248805
เพียงลำพังจริงหรือที่สื่อแจ้ง ยังเคลือบแคลงความอยู่อยากรู้เห็น นัยกลอนกลค้นอ้างช่างยากเย็น ว่าจะแปลกลเป็นเรื่องราวใด เพราะสับสนจนล้าว่าเราหรือ ที่ยื่นมือคว้าเงานานเท่าไหน เขาเมินรับจับตอบเพราะชอบใคร เก็บซ่อนไว้ลึกล้ำในคำนั้น ในสีหน้ามีสุขทุกคืนค่ำ ซุกถ้อยคำเศร้าสร้อยชวนร้อยฝัน พรากใจคนคอยรอพ้อรำพัน จนกว่าวันคำตอบหนึ่งพึงเผยความ
17 เมษายน 2547 23:04 น. - comment id 248809
จนถึงวันคำตอบหนึ่งพึงเผยความ
17 เมษายน 2547 23:31 น. - comment id 248836
จนกว่าวันคำตอบหนึ่งพึงเผยความ .. มากมายคนรุมล้อมแห่ห้อมหลัง แต่หากยังเหมือนจิตครุ่นคิดถาม เราเพียงหนึ่งซึ้งค่าหานิยาม ดุจอยู่ตามลำพังครั้งมองไป แสนสับสนชอบกลบนโลกนี้ มีน้องพี่เพื่อนพ้องเนืองนองใกล้ หากถวิลเพียงหนึ่งผู้ซึ้งใจ หามิได้..ช่างยากลำบากเกิน ใช่เพียงถ้อยคำเพ้อเผลอจารจด ให้ปรากฏอักษรตอนขวยเขิน แท้จริงเศร้าปวดร้าว..เกินก้าวเดิน แสร้งเพลิดเพลิน_ความจริงยิ่งกว่าท้อ
18 เมษายน 2547 00:02 น. - comment id 248854
ดุจอยู่ตามลำพังดังที่กล่าว เพียงความคิดชั่วคราวใช่ไหมหนอ แล้วคนนั้นซึ่งเขาเฝ้าแต่รอ จะต้องขอทวงใจถึงไหนกัน หามิได้จริงหรือคือความหมาย มองรอบกายสักนิดก่อนคิดหวั่น เมื่อกล้าหาญเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น จักพบฝันและคนหนึ่งผู้ซึ้งใจ
18 เมษายน 2547 20:49 น. - comment id 249409
เป็นความคิดฝังใจในส่วนลึก ตกผลึกจึงกลั่นปั้นอักษร ที่ท้อแท้เกินแก้มิแค่กลอน แต่มันย้อนจากจิตคิดวกวน มองรอบกายคล้ายว่าคนเคียงข้าง แล้วเส้นทางเหตุไฉนไยสับสน จะกล้าหาญอย่างไรในเล่ห์กล หรือหลุดพ้นทำใจแกร่งแข็งแรงเดิม .
18 เมษายน 2547 23:31 น. - comment id 249546
....ชีวิตหนึ่งซึ่งมีทั้งดีร้าย จะแพ้พ่ายพลาดไปมิได้หรือ ชัยชนะจะได้ในกำมือ ต้องกล้าดื้อก้าวหาแล้วฝ่าฟัน... ................สวัสดีครับ..............
19 เมษายน 2547 00:05 น. - comment id 249563
หวั่นเล่ห์กลวนวกสะทกพรั่น มิเท่าทันเหลี่ยมลายไฉนหรือ ความสามารถอันลึกล้ำดังร่ำลือ อีกฝีมือกลอนกลคิดค้นคำ ยังต้องกลัวสิ่งใดในโลกเล่า ก็แค่เอาปูเสฉวนรวนขยำ หักเขี้ยวเสือแสนคดมาบดตำ แล้วคั้นน้ำตาม้าลายใส่พรมลง หักปีกนกกระจอกเทศให้เด็ดขาด ฐานบังอาจเร่ร่อนอ้อนให้หลง กั้งกระดานคลุกกระเทียมเตรียมแป้งลง ชุบแล้วสรงน้ำมันร้อนสอนใจมัน ว่าอย่าริข้ามฟากลำบากนัก คำว่ารักรักรักรักรักนั่น หากต่ำต้อยร้อยกลอนมาวอนจันทร์ อย่าไปฝันว่าเขาจะเข้าใจ
19 เมษายน 2547 10:26 น. - comment id 249712
คุณใบบอนแก้ว.. ชีวิตหนึ่งซึ่งมีดีและร้าย มากล้ำกรายรุมรอบกรอบวิถี จะซ้ายขวาหน้าหลังหยั่งฤดี คิดหลบลี้หรือสู้...อดสูใจ คุณเสือ ... อื้อ !! อย่างกะเจ้าของป่าสงวน ก็ปัญญามีเพียงเยี่ยงที่เห็น ใช่ดีเด่นฉลาดล้ำย้ำสรรเสริญ มีพลาดบ้างชนะบ้างทางดำเนิน อาจเพลิดเพลินคละทุกข์คลุกเลวปน แลเพื่อนเยือนมาต่อล้อคำถ้อย ใจก็พลอยหายขื่น..ระรื่นผล ถึงแปลงร่างอย่างเช่นเห็นชอบกล มิสับสนจำได้ในสำนวน มิกล้าจับปูเสฉวนรวนขยำ หรือคิดตำเขี้ยวเสือเพื่อผันผวน เค้นน้ำตาม้าลายคล้ายรัญจวน หักปีกถ้วนกระจอกเทศด้วยเหตุใด และนิยามที่เห็นเน้นเสมอ ขอเพียงเกลอมีจิตคิดผ่องใส มิตรภาพตราบสิ้นดินฟ้าไกล ขอมอบไว้แนบแน่นยังแก่นทรวง จะยังคงเป็นจันทร์คู่ราตรี สาดแสงสีอบอุ่นดรุณหวง อย่าน้อยเนื้อต่ำใจในแดดวง สละบ่วงสลัดใย..ไม่มาเชย สิ่งที่ฝันหากตรองมองเพียงฝัน มีหรือวันร่วมอยู่คู่เขนย เขียนลำนำย้ำบอกออกปากเปรย อย่าเพียงเอ่ยแล้วจบ..ลบความจำ
19 เมษายน 2547 15:57 น. - comment id 249934
เปิดทางภูผาป่ากว้าง เปิดทางนทีมีหน ให้นางแน่วแน่จรดล ไปพบกับคนรักนาง
19 เมษายน 2547 16:34 น. - comment id 249950
คุณมังกรนิทรา ภูผาป่ารกชัฏกว้าง หนทางนทีปรี่กระแส เหวลึกตรึกตรองพ้องแล ก็แค่เมียงมอง.. มิลองเดิน
28 เมษายน 2547 15:53 น. - comment id 256133
ก้าวต่อไปอย่าได้หวั่นฉันยังอยู่ พร้อมจะสู้เคียงข้างไม่ห่างหนี เพื่อให้รู้อุปสรรคที่มากมี เราจะชนะได้ทุกนาทีที่ฝ่าฟัน *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
