ฉันเดินอยู่ในโลกห้องสมุด กว้างสุดสุดยิ่งใหญ่แสนไพศาล มีหนังสือหลากหลายได้พบพาน หยิบมาอ่านอักษรก่อนเข้าใจ แต่เล่มหนึ่งพึ่งจับสดับอ่าน อักษรสารผ่านตาพาพิสมัย แสนลึกล้ำค้นหาน่าผจญภัย เกินกว่าใจกล้าวางช่างเขียนมา วางไม่ลงคงไม่วางว่างก็อ่าน เพราะเป็นงานสานสุขสนุกหนา แม้ยากจะเข้าใจในอักษรา ก็ไม่กล้าไม่วางช่างแปลกใจ อ่าน อ่าน อ่าน ต่อไปให้ลึกซึ้ง แม้จะหนึ่งถึงสองปีกี่สมัย หรือจะนานจนดับลับชีพไป คงจะไม่วางหนังสือคือเพื่อนเรา .................................................. ..................................................
magic 18 เม.ย. 2547 22:18 น. - ID 51508 
773
9
0
18 เมษายน 2547 23:02 น. - comment id 249519
อ่านใจฉันออกไหม เปิดดูข้างในอีกหน จะรับรู้ใจของบางคน หมองหม่นและจนใจ อ่านอีกครั้งได้ไหม เธอจะได้ถ่องแท้ใน ความรู้สึกอ่อนไหว ความในใจกันและกัน เมื่อเธอเปิดอ่านฉัน เหมือนฉันแบ่งปัน ทั้งรักและความฝัน ทั้งจันทร์และดวงตะวัน อ่านใจฉันออกหรือยัง ฟังฉันอธิบายถ้าไม่ทัน จะรอเธอไปด้วยกัน เธอจะไปกับฉันไหม เมื่อเธอรู้จักฉัน แหละฉํนได้รู้ใจ ความรักอันยิ่งใหญ่ อยู่ไม่ไกลเราเลย อิ อิ คุยแบบนี้นะ
18 เมษายน 2547 23:21 น. - comment id 249540
ความรักก็เหมือนหนังสือนะคะไม่ชอบอ่านบ้างเหรอ...อิอิ
18 เมษายน 2547 23:31 น. - comment id 249544
หนังสือเล่มเดียวกัน.. ..ต่างคนอ่าน ... ต่างเวลาและสถานที่... ..ต่างความเข้าใจ... ต่างคนก็ต่างคิด...ในมุมมอง ณ องศาที่ .. ต่างกัน การมองเห็นย่อมต่างกัน
18 เมษายน 2547 23:46 น. - comment id 249555
อ่าน อ่าน อ่าน... สาระสารแสนสนุก หนังสือคือเพื่อนแท้แม้ยามทุกข์ ทั้งปลอบปลุกรุกเร้าใจให้พาเพลิน ** มาทักทายค่า ว่าแล้วก้หยิบหนังสือขึ้นมาซักเล่ม ^^ **
19 เมษายน 2547 00:11 น. - comment id 249570
เพราะคำและภาษา นั้นมีค่าและมีความหมายที่เราจดจำไง ถึงอ่านกี่ปีกี่ครั้ง ก็ไม่เบื่อ ใช่ไหม เบญ
19 เมษายน 2547 09:40 น. - comment id 249682
** อืมม ... ใช่ค่ะ .. หนังสือบางเล่ม มีคุณค่าต่อชีวิตมากๆเลย อย่าแตง ..แตงก็มีหนังสือที่ไว้อ่านเวลาหมดกำลังใจ เวลาไม่มีแรงสู้ ... อ่านแล้วมันยิ้มได้ แล้วก้ฒีข้อคิดดีๆด้วย .. ทั้งๆที่บางทีเราก็อ่านจนจำขึ้นใจแล้วซะด้วยซ้ำไป ... แต่ทำไมนะ .. เวลามีปัญหากลับต้องมาอ่านอีกรอบนะ ... ** แวะมาทักทายค่ะ **
19 เมษายน 2547 10:24 น. - comment id 249710
...เห็นจริงแท้รู้แน่หนังสือมิตร ...อ่านเสียติดชิดตาจนฟ้าใส ..ก็ยังอ่านมินอนสนุกใจ ..หมดต่อใหม่มิเบื่อเชื่อจริง อันโบราณขานมาว่าวารี มิคอยทีต่อใครนะจุ๋งจิ๋ง ชื่อใหม่ๆเรียกคุณไงราวระวิง เพราะคุณนิ้งเสกได้ในเวทมนต์ (กลอนมันพาไป) เห็นด้วยกับที่คุณแต่งมาเพราะมาก
19 เมษายน 2547 12:51 น. - comment id 249807
ชิวิตคนก็เหมือนหนังสือ นั่นแหละ บางทีก็อ่านง่าย อ่านรอบเดียวก็รู้เรื่อง บางทีเพียงอ่านไม่กี่หน้า ก็เข้าใจเรื่องราวเนื้อหาทั้งเล่ม บางเรื่อง ตอนขึ้นต้นกับตอนจบ เหมือนคนละเรื่องกัน บางเล่มอ่านยังไงก็ไม่เข้าใจ บางเล่มแค่อ่านหน้าแรก ก็ไม่อยากอ่านต่อไปอีก แล้วเพื่อน อยากเป็นหนังสืออะไร
20 เมษายน 2547 14:28 น. - comment id 250648
คิคิ เขียนได้ดีมั๊กม๊ากเยยอ่ะครับ เมกแวะมาอ่านอ่ะครับ เมื่อไหร่น๊าาาาาา เมกจึงจะเขียนได้ดีเช่นคุณ ว้าาาา เมกแย่จัง อิอิ ว่าง ๆ จะเข้ามาอ่านอีกคร๊าบบบบบบบบ บาย
21 เมษายน 2547 10:19 น. - comment id 251240
เข้ามาอ่านแล้วนะ ชื่นชมกับความสามารถของเพื่อน จะเป็นกำลังใจให้เสมอ
23 เมษายน 2547 12:37 น. - comment id 252723
การอ่านเป็นกิจกรรมที่ดี ทำให้เรามีความรู้ใช่มั้ยคะพี่สาว ฮิฮิฮิ......
26 เมษายน 2547 23:42 น. - comment id 254916
อ่านอักษราภาษาสารผ่านกลอนรัก จึงตระหนักชิดใกล้ไม่หลีกหนี อ่านหนังสือสื่อแทนใจในฤดี ของเธอนี้จึงรู้ค่าว่าผูกพัน *-*กลอนไพเราะ แถมความหมายดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ รักและคิดถึงเสมอนะค่ะ*-*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
