@แรงแดดที่แผดแสง ความแห้งแล้งก็ลุกลาม เหือดหายทั้งสายน้ำ ความงดงาม บ่ งอกเงย @คนข้นต้องทนทุกข์ คนเสพสุขกลับทำเฉย สายน้ำใจเคยคุ้นเคย กลับระเหยเหือดจากใจ @ระอุร้อนแสนอ่อนล้า อีกเวลาก็เปื่อยไหล หลอมเหลวกลายเป็นไอ ความสดใสก็เสื่อมโทรม @ฟากฟ้าเพลาหลับ ดาราลับอับแสงโสม สายลมเศร้าเฝ้าประโลม กลับยิ่งโหมกระอายแรง @ต้นไม้ก็ตายหมด ดินรันทดแตกระแหง พรุ่งนี้เราคงสิ้นแรง นอนตายแห้งให้แร้งรุม
เจือจันทร์ 23 เม.ย. 2547 10:22 น. - ID 51929 
1384
4
0
23 เมษายน 2547 10:47 น. - comment id 252654
หยิบน้ำแข็งมาฝากถุงหนึ่ง กะให้ไปอ่านอันนี้ http://www.thaipoem.com/web/poemdata.php?id=51840 รักนี้แช่เย็น น่ะ
23 เมษายน 2547 14:50 น. - comment id 252801
....จริงแล้วฤดูกาล มีผันผ่านมีเปลี่ยนแปลง ร้อนแดดดินระแหง ใช่เหือดแสงแห่งนำใจ เวลาจะบอกรู้ ที่เห็นอยู่อาจห่างไกล สิ่งจริงอาจดูคล้าย สิ่งเหลือร้ายอาจไม่จริง อรุโณทัย อาภาภัส
23 เมษายน 2547 16:31 น. - comment id 252878
ใจผมมันก็เย็นนะ .. แต่อยู่ที่ร้อนมันยังไงก็ร้อนละผมว่า ***ยิ่งใกล้เธอก็ยิ่งร้อน อันนี้น่าจะถูกตามที่คุณเจือจันทร์ว่า
23 เมษายน 2547 19:23 น. - comment id 253001
ใจร่ม ๆ นะ คุณเจือจันทร์ แล้วเอาน้ำเย็ฯนั้นมาแช่หนอ ถ้าน้ำนั้นเย็นไม่พอ แล้วฉันจะล้อให้คลายร้อนเอง มาทักทายนะ
23 เมษายน 2547 22:38 น. - comment id 253103
ร้อนเพียงอากาศแล้ง มิเหือดแห้งแหล่งน้ำใจ แดดเผาผ่าวดุจไฟ ก็มิใช่ใจร้อนตาม :)
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
