เขาไม่เคยรู้จัก

ketana

    เขาไม่เคยรู้จักรัก
เขาจากไปทิ้งไว้เพียงความเศร้า
เหลือแค่เงาอดีตที่กรีดฝัง
เหลือไว้เพียงชีวิตที่ผุพัง
เมื่อเขายังคงมีลมหายใจ
สวรรค์แกล้งฟ้าโกรธลงโทษเขา
เกิดมาเอาดวงตามาหนึ่งข้าง
พิการไปทั้งตัวช่างอ้างว้าง
สววรค์วางความทุกข์สุขไม่มี
ไม่เคยมีความสุขใจในชีวิต
ฟ้าลิขิตใช้กรรมทำหนไหน
ไม่เคยเห็นความรักเหมือนใครใคร
แค่อยู่ไปวันวันนั้นก็พอ
จนวันหนึ่งซึ่งเขาได้รู้จัก
ว่าความรักความใคร่ใจจึงหลง
ให้หวนหาชวนให้ใจพะวง
เขาจึงหลงบ่วงในความใคร่ลวง
คนไม่เคยรู้เลยหรือจะรอด
ที่เฝ้ากอดเกี่ยวไว้ในตัณหา
ที่ยังหาซื้อได้ด้วยราคา
มันจึงพาชีวติดับกับรักลวง
จากไปแล้วไปดีเถิดพี่ชาย
แค่หวังไว้ภพหน้าคงสมหวัง
ขอชาติใหม่เกิดได้อีกสักครั้ง
มีพลังมีความหวังดั่งใครๆ
ผมไม่สามารถเขียนเป็นบทกลอน
ให้คนเข้าใจความรู้สึกได้
พี่ชายคนหนึ่งเสียชีวิต
เขาเกิดมาพิการ ตาบอดข้างหนึ่ง
แขนขาพิการ ไปไหนเองไม่ได้
ไม่เคยเรียนหนังสือ อ่านไม่ออก
เขียนไม่ได้
ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยมีความรัก อย่างที่ใครๆเขามี
แล้วเขาได้สัมผัส สิ่งที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน
ตัณหา ความใคร่
โดยที่ไม่เคยได้ล่วงรู้เลยว่ามันจะกระชากวิญญาณเขาไป
เขาเสียชีวิตแล้ว ไม่มีใครโกรธเขา
มีแต่คนเข้าใจ 
แม้ร่างกายจะเป็นอย่างไร
ไม่เคยห้ามหัวใจได้สักครั้งเดียว
แด่พี่ แด่เพื่อน ขอจงไปดี เกิดอีกที คงมีร่างกาย และหัวใจอย่างที่ใครมี