รอนแรมมาเรื่อยเรื่อย
สายลมเอื่อยพัดพลิ้วไหว
รอรักร้างห่างไกล
แล้ววันใดจึงหวนมา
ร่อแร่แลรักร้อน
ร้อง ร้อง ก้องร้องเพรียกหา
ร่ำร่ำ จะร่ำลา
สุดเหว่ว้าอยู่ภายใน
รักนี้ที่ห่างหาย
รัก ร้าย ร้าย ร้อนใจฉัน
รักนี้ ฤๅ รักกัน
รักหรือนั่นจึงร้างลา
16 มิถุนายน 2547 18:26 น. - comment id 285826
:)

16 มิถุนายน 2547 23:05 น. - comment id 285921
รอนแรมมาเรื่อยเรื่อย แสนเหนื่อยเหนื่อยและอ่อนล้า รอนแรมจนแดนอุรา ต้องเหว่ว้าน้ำตาคลอ *-*ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งได้ดีค่ะ*-*

16 มิถุนายน 2547 23:51 น. - comment id 285963
รักเรือเร่รอนแรมมาเรื่อยเรื่อย
แสนเอื่อยเฉื่อยล่องไหลตามกระแสร์
ชลธารค่อยไหลใครเขาจะแล
มองชะแง้หาที่พักฝากดวงใจ.
แก้วประเสริฐ.

17 มิถุนายน 2547 09:44 น. - comment id 286080
ร่อนเร่เหมือนเรือน้อย ได้แต่คอยคนห่วงหา คอยรักคอยนานมา คอยห่วงหาอาลัยเธอ *-* แวะมาทักทายค่ะ*-*

17 มิถุนายน 2547 22:12 น. - comment id 286365
ร้างลาในรักเร้น ไม่มองเห็นซ้อนซ่อนมา ระทมขมอุรา ใจเหนื่อยล้า ขอลาไกล
