ความรักไม่เคยตาย
ดั่งชีวิน..สิ้นแล้ว..แนวความฝัน
ละเลยมัน..ไม่หวัง..อย่างใครเขา
อยู่เพียงวัน..ผ่านวัน..นั้นคือเรา
แม้เพียงเงา..ยังไม่มี..ที่หัวใจ
รักเลยผ่าน..นานแล้ว..ไม่เคยกลับ
ลาเลยลับ..สดับเพียง..เสียงโหยไห้
สะอื้นอก..กลืนก้อน..สะท้อนใจ
คืออาลัย..สุดท้าย..ยามจากลา
ดอกไม้ล่วง..บนดิน..สิ้นเป็นซาก
คงคืนยาก..กลับฟื้น..คืนพฤกษา
สลายลง..ย่อยดับ..กับพสุธา
เหมือนไร้ค่า..คนเมิน..เดินเหยียบไป
มองหัวใจ..ช้ำช้ำ..ซ้ำที่อก
แล้วหยิบยก..ความฝัน..มาปั้นใหม่
รักเลยผ่าน..นานแล้ว..นะหัวใจ
จะหมองไหม้..ทำไม..ใจถามมา
กลับไปมอง..ดอกไม้..ที่ล่วงหล่น
สลายบน..ผืนดิน..มิสิ้นค่า
คืออาหาร..ให้ต้นไม้..ใหญ่โตมา
สืบพฤกษา..ผลิดอกงาม..ยามรักจริง
..............................................................
ถึงแม้ความรักผ่านไป....
แต่ความรักไม่เคยตาย....
..............................................................
27 มิถุนายน 2547 17:36 น. - comment id 290640
พรุ่งนี้..เธอจะได้เห็น อนาคตคือความลับที่ต้องซ่อนเร้น..เอาไว้ก่อน หลับให้สบายนะคนดี..ดวงดาวในคืนนี้จะช่วยอวยพร ตื่นมาอีกครั้ง..ตะวันจะตื่นนอน..แล้วชีวิตจะสอนให้ยิ้มกับตะวัน จริงอย่างที่พี่เมจิคว่านะคะ .. ความรักไม่เคยตาย .. .. แก้มมาทักทาย .. พี่สาวที่น่ารักค่ะ ..

27 มิถุนายน 2547 18:38 น. - comment id 290653
ช่างเป็นกลอนที่งดงามและไพเราะ ซาบซึ้งอึงอลด้วยความหมายให้คิด เพราะจริง โชคดีที่ได้อ่าน และ ขอบคุณอีกครั้งที่เข้าไปเขียนไว้ในงานไร้แรงบินค่ะ เพราะจริงๆ อำนาจใดไร้ค่าถ้าได้พบ ยอมสยบเมจิกพลิกแววฝัน ทุกถ้อยคำลำเลิศเจิดจรัล ดั่งคนธรรพ์ดีดสีวจีเพลง เรียงลำนำล้วนหวานปานนำผึ้ง ทั้งสุขซึ้งซ่อนคมความเหมาะเหม็ง กระจายฤทธิ์สถิตย์ฟ้าแดนบรรเลง ลือระเบงเยี่ยมยุทธ์สุดสุดเลย

27 มิถุนายน 2547 19:46 น. - comment id 290672
สื่อ..ความหมายในบทกวี ..ได้ไพเราะ..มากเลยคะ..
..เรน...ชื่นชม..พี่เมฯจังคะ..

27 มิถุนายน 2547 22:33 น. - comment id 290746
หนึ่งความห่วงใย มอบให้กันและกัน จากวันที่เริ่มสานฝัน นับจากวันนั้น..เราจะมีเรา หากใครบางคนล้มลง จะช่วยหัวใจให้มั่นคง มิเหงาเหงา จะไม่มีวันทอดทิ้ง ของสองเรา เพราะได้ผ่านเรื่องปวดร้าว มามากเกินพอ ม่ะตายดอกครับ ม่ะตายแน่ ๆ เข้มแข็งไว้จิครับ อย่าอ่อนแอนะ เมกอยู่เน่นะคร๊าบ ยังคงเป็นเพื่อนที่ดีนะ เมรัยก้อบอกกันนะก๊าบ บาย

27 มิถุนายน 2547 23:26 น. - comment id 290776
ใบไม้ร่วงลงดินเป็นสินธ์พฤกษ์ ตกผลึกคืนกลับสู่ไม้ใหญ่ สลายซากเป็นดินถมถิ่นไพร ให้ต้นไม้อีกครั้งหลังดับร่วง

30 มิถุนายน 2547 22:26 น. - comment id 291783
มาทักทายยามดึก... กลอนเพราะไพเราะในความหมาย ** ^___________^ **

3 กรกฎาคม 2547 01:13 น. - comment id 292417
คงเหมือนแมวจิ เขาว่ามีถึงเก้าชีวิต ตายยาก อิอิ

3 กรกฎาคม 2547 14:32 น. - comment id 292572
ความรักไม่เคยตาย ไม่เลือนหายจากใจฉัน แม้ว่าในทุกวัน ฉันยังไม่มีคนผูกพันก็ตาม *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง ชื่นชมในผลงานค่ะ*-*
