หม่นเหงา...หัวใจหนัก...น้ำตาปริ่ม รอเวลาหลั่งรินพร้อมเม็ดฝน อย่าหยุดไหลนะ...ล้างใบหน้าคนบางคน ที่เปี่ยมความหมายล้นในหัวใจ ตอนนี้เธอยิ้มอยู่หรือเปล่า ใต้สายฝนพราว...เธอยิ้มอยู่ไหม? ตอนนี้เหงาเหลือเกิน...เหงาหัวใจ ฝนยังรินไหล...ท่วมท้นในหัวใจใครหนึ่งคน อย่าถามว่าฉันเป็นอะไร อย่าสนใจแค่คนที่ไร้ค่า เธอเห็นอะไรในแววตา เมื่อตลอดมาเธอก็แค่เหงา....ไม่มีใคร หมดเวลาสำหรับตัวสำรอง ถึงแม้จะมัวหมองและหม่นไหม้ พบแล้วสินะคนคนนั้น..คนสำคัญ..ล้นหัวใจ ถึงเวลาโละ....รับของใหม่ ส่วนหัวใจที่ให้ไป...ไร้ค่าก็ทิ้งไปให้พ้นตา
ละเมอ 18 ก.ค. 2547 23:32 น. - ID 57559 
769
2
0
28 มิถุนายน 2551 11:07 น. - comment id 263253
ต่อหั้ยพยายามแค่หนัย รักเขามากยังงัย ทำเพื่อเขาเท่าหรั่ยแต่สุดท้ายตัวสำรองอย่างเราก้อเป็นด้ายแค่ตัวสำรองตลอดปัย มั่ยมีวันที่ตัวสำรองจะด้ายเป็นตัวจิง
18 กรกฎาคม 2547 23:42 น. - comment id 300710
อ่านแล้วมันเศร้าจิต แต่สัมผัสสวยสอดคล้อง อ่านแล้วไม่ติดขัดเข้าใจแต่ง บทในกลอนเป็นการตัดพ่อที่น่าสงสาร แต่ใครจะรู้ล่ะว่าไม่แน่สักวันจะเจอสิ่งดีๆ^^
19 กรกฎาคม 2547 15:27 น. - comment id 301093
แล้วเราก็ถูกทิ้ง นั่นคือความจริงในวันนี้ เพราะเธอมีเขาในฤดี ฉันคนนี้จึงไม่มีค่าอะไร *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
19 กรกฎาคม 2547 15:55 น. - comment id 301110
เห็นสายฝนที่ตกลงมาไหม มันน้อยกว่าน้ำตาในใจฉัน ที่หลั่งรินให้เธอทุกคืนวัน ตั้งแต่ฉันเริ่มรู้ว่าเธอลาไกล
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
