...แว่ว....ขลุ่ยครวญ..

ซอมพลอ


......แว่วขลุ่ยครวญแผ่วมาจากฟ้ากว้าง
ลอยเคว้งคว้างแทรกหทัยคนใจหมอง
เย็นยะเยียบบาดใจในทำนอง
หัวใจน้องลอยละลิ่วพลิ้วตามเพลง
.....ยินความหมายพอรู้อยู่ว่ารัก
แต่..หินหนักกั้นกลางช่างข่มเหง
ฟ้าและดินขนานกัน..เท่านั้นเอง
ใจลอยเคว้ง...ซานกลับอย่างยับเยิน.... 
...~-~...				
comments powered by Disqus
  • Robert TingNongNoi

    31 กรกฎาคม 2547 15:11 น. - comment id 303356

    
    ร้อยอักษรเข้ากับความเศร้า...ได้ยอดเยี่ยมมาก
    กลอนเบาพริ้วเคว้งคว้างเหมือนเสียงขลุ่ยครวญ
    ส่ออารมณ์ท้อแท้สิ้นหวังจากการเฝ้ารอคอย๚ะ๛
    
    size>
  • ยโส

    31 กรกฎาคม 2547 15:20 น. - comment id 303359

    เสียงขลุ่ยแว่วปนเศร้าเงียบเหงานัก
    อยากจะทักหยอกล้อพอหายเหงา
    แต่ก็เพียงแค่คิดห้ามจิตเรา
    ด้วยตัวเขาคงเศร้าไม่เบาบาง
    ...แวะมาอ่าน ให้กำลังใจเพื่อนคนเหงา ๆ...
  • ราชิกา

    31 กรกฎาคม 2547 16:58 น. - comment id 303421

    แว่วขลุ่ยครวญชวนให้ใจพร่ำเพ้อ
    คิดถึงเธอคราใดใจห่วงหา
    ห่างแสนไกลฝากรักไว้แนบอุรา
    กระซิบว่าเฝ้ารำพึงถึงคนดี.....ฯ
    
    ฝากเสียงกระซิบ..มาพร้อมเสียงขลุ่ย..ด้วยความคิดถึง...จากคนไกลจ๊ะ...
    
    
  • แทนคุณแทนไท

    31 กรกฎาคม 2547 17:35 น. - comment id 303446

    เศร้าครับ สั้นแต่งดงามเหงา และเศร้าสร้อยเช่นเดิมครับ..
    
    เขียนได้ดีครับ
    ดีใจที่ได้อ่านงานคุณอีกครา เพราะคุณเป็นคนแรกๆของที่นี่ที่ผมอ่านงานครับ....
    
    ยินดี ดีใจ และขอบคุณบทกลอนดีดีครับ...
  • tiki

    31 กรกฎาคม 2547 17:37 น. - comment id 303447

    งานเศร้างามยิ่งใหญ่นักค่ะ
  • ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

    31 กรกฎาคม 2547 18:21 น. - comment id 303465

    ฟ้ากับดินขนานกันเหมือนบรรจบ
    มุ่งหน้าไปไม่พบแหล่งจบสิ้น
    ภาพลวงตาเหมือนขลุ่ยพลิ้วมายิน
    ฟ้าห่างไกลจากดินสิ้นกัปกัลป์
    
    ต่ำคือแดนเขตแผ่นดิน เขตเมฆินท์สุดแดนฟ้า สูงส่งเหลือคณา........เพลงเก่าง่ะ
  • สนิม ฮัก

    31 กรกฎาคม 2547 19:24 น. - comment id 303499

    ยิ่งได้ฟัง นั่งฟัง ก็ว่าเพราะ
    โอ๊ยเสนาะ เข้ากัน  พลันโหยหา
    อยากเป่าเป็น บ้างจัง ใจเหว่ว้า
    แต่กลัวคน จะด่า  ว่าบาดใจ
  • ปลาวาฬสีน้ำเงิน

    31 กรกฎาคม 2547 20:27 น. - comment id 303537

    งดงามค่ะ
    ปลาวาฬมาชื่นชมผลงานนะคะ
  • rain..

    1 สิงหาคม 2547 08:05 น. - comment id 303723

    ..เรน..คิดถึงนะคะ..
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    1 สิงหาคม 2547 10:41 น. - comment id 303815

    มาอ่านเป็นกำลังใจนะครับ
    
    เขียนได้ดีนะ
    
    
  • แก้วประเสริฐ

    1 สิงหาคม 2547 15:43 น. - comment id 303953

    ขลุ่ยแผ่วครวญหวนคนึงซึ้งดวงจิต
    ย้อนชีวิตเหมือนลิขิตกีดกั้นขวาง
    ใจระทมหวนหาพาปิดทาง
    สุดอ้างว้างปล่อยไปให้ระบม.
    
                      แก้วประเสริฐ.
    
    แต่งได้ดีมากจ้า....น้องสาว
  • ผู้หญิงไร้เงา

    6 สิงหาคม 2547 15:53 น. - comment id 307443

    ยินความหมายพอรู้อยู่ว่ารัก
    แถมพร้อมจะปกปักความรักให้
    ได้เชยชื่นอยู่สุขไม่ทุกข์ใจ
    ตลอดไปยามชิดใกล้ให้สัญญา
    
    *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ คิดถึงนะค่ะ*-*
  • ซอมพลอ

    15 สิงหาคม 2547 12:49 น. - comment id 312220

    ...สวัสดีค่ะ ทุกๆ ท่าน....
    
    ..ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยือน
    ความเป็นเพื่อนที่นี่มีมากหลาย
    แม้รู้สึกอ้างว้าง...และเดียวดาย
    ยังผ่อนคลาย....พบสุขบ้าง.ใช่ร้างไกล
    
    ขอบคุณทุกๆ ท่านด้วยใจจริงค่ะ
    
    ..~-~...
  • ยโส

    15 สิงหาคม 2547 23:01 น. - comment id 312428

    รู้สึกเศร้า และเห็นใจยิ่งนัก เมื่อได้อ่าน อ่านกี่ครั้ง ๆ ก็ยังไม่หายเศร้า
  • ซอมพลอ

    15 สิงหาคม 2547 23:44 น. - comment id 312451

    ..สวัสดีค่ะ คุณยโส
    
    ....ขอบคุณค่ะ ที่แวะหา
    ทั้งๆ ที่ผ่านได้หลายเพลา
    นี่แหละหนา..น้ำใจซึ้งยิ่ง....เหนือสิ่งใดๆ
    
    ..ขอบคุณอีกครั้งนะคะ.....
    
    ..~-~..

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน