1 มกราคม 2549 00:27 น.
ซอมพลอ
......หัวใจลอยเคว้งคว้างไร้ทางทิศ
รู้สึกอิดโรยอ่อนเกินซ่อนไหว
สองปีที่เคยอยู่..ดูแลใจ
วันปีใหม่...เธอหายลับกับสายลม
...นี่คงเป็นของขวัญเธอนั้นมอบ
คนรับบอบช้ำ..สะอื้นสุดขื่นขม
ได้โปรดเถอะ..โปรดอย่าหายกับสายลม
เราโศกซม..เจ็บทั่วห้องหัวใจ.......
.~-~.
27 กรกฎาคม 2548 14:32 น.
ซอมพลอ
....ยืนเปล่าเปลี่ยวเดียวดายใต้สายฝน
อัสสุชลปนนองทั้งสองแก้ม
หยาดฝนเย็นเยือกวับ..ประดับแซม
แต่งและแต้มโศกศัลย์..วันจากไป
....ยังสะทกสะเทิ้นรักเมินจาก
พร้อมทั้งฝากแผลลึกรู้สึกได้
ช่างเถอะนะ..เมื่อเขาลาสิ้นอาลัย
บาดแผลใจคงหาย..ปลายฝนซา..
...~-~...
31 มีนาคม 2548 11:33 น.
ซอมพลอ
....เคยมองท้องฟ้าบ้างไหม
รู้สึกถึงความกว้างใหญ่....บ้างหรือเปล่า
มองหา....หัวใจเธอไม่เห็นแม้เงา.
ว่างเปล่า..กว้างใหญ่..เกินใจฝ่าฟัน...
..~-~..
1 มกราคม 2548 00:58 น.
ซอมพลอ
...คืนนี้พระจันทร์สวย
สายลมระรวย..พริ้วไหว
พลุแตกกระจายแสนไกล
ดาวระยับใสเพริศเพรา
...เรายังคงอยู่ที่เดิม
กับความรู้สึกเพิ่ม...สุดเหงา
มองเมฆลอยคว้างบางเบา
หัวใจว่างเปล่า...เยียบเย็น
..~-~..
1 ธันวาคม 2547 16:54 น.
ซอมพลอ
...ปุยเมฆขาวลอยเรี่ยเคลียดอยสูง
ฉาบสายรุ้งโค้งวนบนฟ้าใส
นางนอน..นอนนานหนอรอคนไกล
สีเขียวไพรดูหมอง..ต้องภวังค์
...ดอยนางนอนยาวเหยียดใกล้เสียดฟ้า
ดุจเหว่ว้าเดียวดายไร้ความหวัง
รอ.ด้วยรักภักดี.ที่จีรัง
คงเซซัง..ทรุดพับ..หลับรอคอย
...เมฆปุยขาวลอยเรี่ยเคลียดอยสูง
แสงสายรุ้งบางเบา...ใจเหงาหงอย
พี่อยู่ไหนใยเล่าให้เฝ้าคอย
หากเหมือนดอย ....คงคว้าง..อ้างว้างตรม...
...~-~...
หน้าส่วนตัว
1430
