......ฉันคงเป็นแค่สิ่งสมมติ จึงไม่อาจหยุดยั้ง...หรือรั้งเธอไว้ได้.. หรือ.เราพบกันในวันที่สายเกินไป เกินที่เธอจะเข้าใจ...ในความผูกพัน.. .....เธอ....เพลิน..กับความยิ่งใหญ่ จึงทิ้งหัวใจ...ของใครคนนั้น.. คนที่ห่วงหา...มีน้ำตาทุกวัน.. ไม่แม้ชายตามองกัน....ผันผ่านจากลา... ......ฉันคงเป็นแค่สิ่งสมมติ.. จึงขอหยุด..พักหัวใจที่อ่อนล้า... น้ำตา.....น้ำตา.......น้ำตา.... เวลา...เวลา....คงช่วยรักษา..หัวใจ.. ..มีฉัน...บ้างหรือเปล่า..?.. ..~-~..
หน้าส่วนตัว
1320
